บทละครโทรทัศน์ ปดิวรัดา ตอนที่ 8
ค่ายโจรในป่า เป็นหมู่เรือนไทย 4-5 หลัง แทรกตัวอยู่ในหุบเขา ล้อมรอบด้วยภูเขา ค่ายโจรนี้มีทางเข้าทางเดียวคือเดินลอดถ้ำที่มีลำธารอยู่ในถ้ำเข้ามา และต้องรอตอนน้ำลงเท่านั้น ถึงจะเดินเข้ามาได้ โจรก๊กนี้มีลักษณะของคนเล่นของ เช่น มีพระเครื่องและเครื่องรางต่างๆ
ที่ลานประชุม มีแคร่สามอันสำหรับผู้ชายสามคนที่เป็นนาย ตอนนี้เสือบางและเสือกิจนั่งรอเสือขาวอยู่ ผู้หญิงนั่งพื้น ผู้ชายสมุนยืนบ้าง นั่งบ้าง ปกติเสือขาวจะนั่งบนแคร่ประธาน เสือขาวและเสือกิจมีผู้หญิงบีบนวด เป็นนางบำเรอ แต่เสือบางคนเดียวมีเมียนั่งคู่ ชื่อนิ่ม เป็นลูกสาวกำนันคล้าย
เสือบางไม่พอใจ“ไอ้พวกชาวบ้าน ไม่รู้จักบุญคุณ พวกเราไม่ได้ปล้นมันเลย ปล้นแต่ไอ้พวกคนรวย จงใจละเว้นพวกมันขนาดนี้ ไปพูดได้ไงว่าเราเป็นคนปล้น”
เสือกิจเล่า“ไอ้ขุน มันว่ามันฟังมาจากร้านกาแฟที่เขาแดง”
เสือบางถามย้ำ“บ้านเขาแดง หมู่บ้านข้าน่ะหรือ”
เสือกิจสงสัย “กำนันคล้าย ใส่ร้ายเราหรือเปล่า”
นิ่มไม่เชื่อ “ไม่น่าใช่นะ พ่อเลิกยุ่งกับพวกเรามานานแล้ว เขากลัวพี่บางจะตาย หลังจากพี่บางยิงพี่ชายฉันตาย พ่อกับคนบ้านเขาแดง ก็ไม่กล้าหือกับเราอีกเลย”
เสือขาวเดินออกมา มีพระเครื่องและเครื่องรางมากกว่าคนอื่น
“พี่ขาวมาแล้ว... เรื่องโจรปล้นควาย...”
เสือกิจยังพูดไม่จบเสือขาวก็ยกมือบอกให้หยุด “ข้ารู้แล้ว ไอ้คล้ายจงใจปล่อยข่าวลือ เพื่อให้ชาวบ้านเป็นศัตรูกับเรา”
“พ่อน่ะหรือ” นิ่มไม่อยากเชื่อ
เสือขาวพยักหน้า “สายข่าวในเมืองของข้าบอกว่า มีปลัดคนหนึ่ง ถูกส่งมาปราบพวกเรา มันเข้าออกบ้านกำนันคล้าย นี่ไอ้คล้ายคงคิดว่ามีมือดีจากกรุงเทพมาช่วย มันถึงกล้าหือกับเราอีก”
เสือบางโมโห “ไอ้คล้าย ไม่รู้จักหลาบจำ มันกีดกันฉันกับนังนิ่ม จนฉันต้องเป็นเสือ นี่มันยังไม่เลิกจองเวรจองกรรมฉันอีก”
เสือกิจถาม “แล้วเราจะเอาไงดีพี่”
เสือบางประกาศ “ฉันจะไปปล้นบ้านไอ้คล้ายล้างแค้นให้พี่ขาว ! หนอยมาใส่ความกันแบบนี้ มันต้องถูกสั่งสอน !”
“พี่บาง พี่ฉุดฉันมา ปล้นควาย ฆ่าพี่นุ้ย แค่นี้ยังไม่พออีกหรือ” นิ่มโกรธ น้อยใจ