บทละครโทรทัศน์ ปดิวรัดา ตอนที่ 8 หน้า 5
รินยืนมองแล้วคิด รินพึมพำเบา “อยากกินขนาดนี้เลยหรือนี่” รินย้อนนึกถึงสิ่งที่ศรัณย์พูด “ฉัน“ไม่ชอบ” ทุกสิ่งที่หล่อนทำ! ไม่ชอบ!” รินบ่น “เฮ้อ คนปากแข็งสินะ”
“อะไรนะ”
“เปล๊า.... หั่นอย่างนี้ค่ะ” รินเพิ่งได้รู้ว่า ศรัณย์เป็นคนอย่างไรเพิ่มขึ้นทีละนิด
ศรัณย์มองเสร็จ ก็ทำเอง รินมองศรัณย์หั่นผัก คิดถึงสิ่งที่ดวงสวาทพูดถึงศรัณย์
“เมื่อก่อนรัณย์ กินแต่ไข่ดาว ไข่เจียว พอเริ่มสนิทกัน ฉันก็สอนให้เขาทานผัก ทานน้ำพริก ฉันขู่ว่าฉันจะไม่นั่งกินไข่ไปตลอดชีวิตนะ เขาก็เลยยอม”
“ทุกครั้งที่คุณทานน้ำพริก คุณจะคิดถึงหล่อนไหม”
“คุณหมายถึงใคร” ศรัณย์งง
รินยิ้มแห้งมองศรัณย์ที่กำลังสนใจแต่หั่นผัก “ท่านเจ้า เอ้อ คุณพ่อดิฉันเคยบอกว่า คุณรักงานมาก คุณตั้งใจจะปราบเสือขาวจริงๆหรือคะ”
“คุณพ่อหล่อน รู้เรื่องฉันด้วยหรือ”
“ท่านคิดว่าคุณเป็นหลานเสมอมา ไม่งั้นคงไม่ส่งดิฉันมา”
“จะพยายามเชื่อ ขอโทษเถอะนะ หลังพ่อฉันตาย ฉันมองไม่เห็นใครสักคน รวมทั้งพ่อหล่อนด้วย”
“ตอนนั้น ตอนนั้นคุณพ่อท่านอยู่ต่างประเทศ งานท่านอยู่ไม่เป็นที่ เอ้อ ขอโทษนะคะ คุณเคยบอกว่าคุณพ่อคุณล้มละลาย”
“พ่อผมฆ่าตัวตายเพราะถูกโกงจนล้มละลาย คนที่โกง เป็นข้าราชการเหมือนที่ผมเป็น”
ศรัณย์นึกถึงอดีต เมื่อประมาณ 8 ปีที่แล้ว เจ้าคุณนิติในสภาพเมามาย หนวดเครารุงรัง มาตะโกนที่หน้าบ้าน “เงินที่ผมสะสมไว้ตั้งแต่รุ่นพ่อแม่ บ้าน รถ สมบัติที่ผมมี ผมเอามาซื้อที่ดินผืนนี้ เพราะคุณบอกว่ามันมีสายแร่ มีสัมปทาน คุณเป็นข้าราชการ คุณเอาตำแหน่งหน้าที่ของคุณมาการันตี แล้วสุดท้ายมันก็ไม่มีแร่”
ข้าราชการออกมาเห็นเข้าตะโกนเรียก คนใช้ คนสวน “เฮ้ย คนเมา เข้ามาอาละวาด ทำอะไรกันอยู่ มาไล่มันออกไปจากบ้านกู ไล่มันออกไป”
“คุณเป็นข้าของแผ่นดิน คุณมีอำนาจ คุณหลอกลวงเอาเงินผมไปซื้อที่ดินของญาติคุณ คุณสร้างเรื่องมาโกหกผม ผมเชื่อคุณ เพราะเอกสารราชการนั่น เอกสารที่คุณเอามาหลอกผม คุณเอาตำแหน่งหน้าที่ของคุณมาหากิน”
“ช่วยไม่ได้โว้ย คุณไม่ตรวจสอบให้ดีเอง ไปออกจากบ้านไป ไม่งั้นผมจะเอาตำรวจมาลากคอคุณออกไป ไป๊” คนงานชายสองคนมาเอาตัวเจ้าคุณออกไปจากบ้าน “ปล่อยๆ เอาเงินกูคืนมา เอามา”
“หลังจากนั้น ข้าวของเริ่มถูกยึด เพื่อนฝูงถอยห่าง พ่อก็เอาแต่ดื่มเหล้า ไม่พูดไม่จา จนกระทั่งวันหนึ่ง ท่านก็ฆ่าตัวตาย”
รินฟังอย่างตั้งใจ สะเทือนใจตามไปด้วย “คุณอยากเป็นข้าราชการเพราะเหตุนี้หรือ”