บทละครโทรทัศน์ ปดิวรัดา ตอนที่ 19 หน้า 12
ชรัตน์ถอนใจ “ฉลาดขนาดนี้ ใครจะกล้าจีบคุณ”
“ก็คนฉลาดด้วยกันไงคะ”
“โฮ้ย ปากจัดอีกต่างหาก”
“รู้แล้วก็อย่าเสียเวลากับฉันเลย โน่นๆ สาวๆลูกหลานท่านผู้ว่า งามๆทั้งนั้น อยู่ทางโน้น”
“เอ๊ เห็นผมเป็นอะไร เอาน่า ถึงผมจะเรียนน้อยไปนิด เพราะรักสนุกไปหน่อย แต่ผมก็มีความดีอย่างอื่นนะ เช่น ....” ชรัตน์เงียบไปสองสามวิ คิดไม่ออก “เอ ....อะไรบ้างนะ” บุรณีขำ หนุ่มเจ้าสำราญอย่างชรัตน์ “สักวันเถอะ คุณจะเห็นความดีด้านอื่นของผม”
“ค่ะ ฉันจะรอ ...จะพยายามช่วยค้นนะคะ”
ชรัตน์ค้อนๆสายตาดูถูกของบุรณี หนุ่มสมองกลวงเจ้าสำราญ มาเจอสาวมั่น ดุ เก่งทุกอย่าง
วันนี้ในที่ทำการอำเภอ ถูกจัดเป็น โต๊ะอาหาร และมีลานตรงกลางไว้รำวงมาตรฐาน สำหรับแขกวีไอพีเท่านั้น โชติคอยดูแลกำกับงาน โต๊ะต่างๆ แยกกันออกไป ที่โต๊ะประธานมีกลุ่มผู้ใหญ่นั่งอยู่ กำลังทานอาหาร
“เราเชิญผู้หลักผู้ใหญ่แถวนี้มากันหมด ทุกคนอยากเห็นหน้าปลัดศรัณย์ ปลัดเลยกลายเป็นพระเอกของงานไปเลย” นายอำเภอมองไปที่โต๊ะของศรัณย์ที่นั่งติดกับรินและหนุ่มสาวคนอื่นๆ มีคนมาทักทายศรัณย์ตลอด
“ทานข้าวให้อิ่ม เดี๋ยวมีรำวงมาตรฐาน ไม่ต้องไปกรุงเทพ รำกันที่นี่เลย” คุณหญิงพิมเสนอ
คุณหญิงแก้วหันไปชวน “ไหวมั้ยคะท่านเจ้าคุณ คุณหญิง”
คุณหญิงเพ็ญแขรับปาก “คุณหญิงแก้วไหว คุณหญิงเพ็ญแขก็ต้องไหวสิคะ ต้องสักเพลงนะคะ เราคนกรุงเทพ อย่าให้ได้อายคนแถวนี้” คุณหญิงแก้วยิ้ม
เพลงรำวงมาตรฐานขึ้นแล้ว ผู้ว่าขึ้นมารำก่อนกับคุณหญิงพิมตามด้วยคุณหญิงเพ็ญแขและเจ้าคุณบำรุง
โชติมาเชิญ ศรัณย์กับรินให้ออกไปรำ “มาเลยครับมาเลย ผู้ใหญ่ท่านขอมา”
ศรัณย์ ไม่ค่อยเต็มใจ เขินๆ จับมือรินออกไป รำวงกับผู้ใหญ่ทั้งหลาย คนในงานปรบมือกันใหญ่ เชียร์ศรัณย์ที่เป็นพระเอกของงาน
แขกหญิงคนหนึ่ง เดินมาหาบรานี “คุณบรานี ดิฉันนงนุช ที่ไปงานแต่งงานคุณ จำได้ไหมคะ”
“สวัสดีค่ะ”
“คุณพณิชไม่ได้มาด้วยหรือคะ”
บรานีหน้าเสีย เมื่อมีคนถาม “ติดงานที่ปีนังค่ะ”
“งานแต่งงานของคุณใหญ่โตหรูหรา เป็นไงคะ ข้าวใหม่ปลามัน วางแผนจะมีน้องเมื่อไหร่คะ”
บรานียิ่งเศร้าหนัก อรุณฤกษ์ ต้องลุกขึ้น “ขออภัยครับ ขอตัวน้องสาวผมสักครู่นะครับ เพลงขึ้นแล้ว”
แขกคนนั้นพยักหน้าหยุดสนทนา “เชิญค่ะเชิญ”
อรุณฤกษ์เข้ามาจับมือบรานี “ขอบคุณค่ะพี่อรุณ”