บทละครโทรทัศน์ ปดิวรัดา ตอนที่ 11 หน้า 3
“มันปล่อยข่าวหลอกพวกเราเข้าไปในกับดัก ...ไอ้พวกผู้หญิง ไปบอกผู้ชายในหมู่บ้าน ให้ตามไปช่วยกูด้วย”
คนงานชายไปหยิบปืนในบ้านมาแล้วกระโดดขึ้นรถกำนัน ส่วนคนงานหญิงก็วิ่งหายไปทันทีตามคำสั่ง
รินเข่าอ่อนทรุดลงนั่ง “คุณศรัณย์ คุณโชติ”
บนเนินเขา โชติอยู่ในหุบเขาแต่พวกของเสือบางจะอยู่บนเนินทำให้สูงกว่า เวลายิงลงมา จะได้เปรียบกว่ามาก เสือเสือบางและขุนซุ่มอยู่ เห็นโชตินำทีมตำรวจวิ่งเข้ามาติดกับในหุบเขา
ขุนรีบบอก “มีคนมาแล้ว พวกมันมาแล้ว”
“นังนิ่ม เมียรัก เอ็งมันสุดยอดเมียจริงๆ เอ็งหลอกพวกมันมาจนได้”
เมื่อคืนก่อน นิ่ม เสือบาง เสือขาว เสือกิจ ทั้งหมดนั่งคุยกัน
“พี่จะให้ฉันออกไปหาแม่จริงหรือ” เสือบางพยักหน้า
เสือกิจอธิบาย “พวกมันกำลังตามหาที่ตั้งของเรา จู่ๆก็มีข่าวแบบนี้ออกมา พี่ขาวเขาไม่ไว้ใจ”
เสือขาวแจง “ถ้าแม่เอ็งป่วยจริงก็แล้วไป แต่ถ้ามันเป็นกลลวงแอบสะกดรอยเอ็งตอนขากลับ เราจะได้จัดการกับพวกมัน”
เสือบางสรุป “ไปบอกมัน ล่อมันไปที่เขาโอบ ให้ตำรวจมันเข้ามาอยู่ในหุบเขา ส่วนพี่กับพี่น้องเราจะดักยิงมันจากหน้าผา ชัยภูมิแบบนี้ มันมีแต่ตายกับตาย”
“แล้วถ้าแม่ไม่ได้หลอกฉันล่ะ ถ้าแม่เกิดป่วยขึ้นมาจริงๆ”
“สั่งลาแม่ของเอ็งซะ แล้วหนีกลับมาที่ค่าย เอ็งเป็นเมียข้า เมียต้องจงรักภักดีต่อผัว ข้ารักเอ็งนะนังนิ่ม ไปจัดการซะ หลอกพวกมันให้สำเร็จ แล้วรีบๆกลับมา” นิ่มพยักหน้า
โชติวิ่งเข้ามาในหุบเขา มองไปรอบๆ “ไม่ใช่ค่าย ไม่มีเค้าเลย...กับดัก! มันหลอกเรา”
เสือบางยิงปืนลงมาเปรี้ยงๆ โชติและตำรวจหลายนาย รีบหาที่กำบังแล้ว ยิงปืนสวนกลับไปที่พวกของเสือบางและขุนกระจายกำลังกันอยู่ ทั้งสองยิงใส่กันหลายนัด
ศรัณย์กับตำรวจชะงักเพราะเสียงปืน “ปะทะกันแล้ว” ศรัณย์ห่วง “คุณโชติ” ศรัณย์คิดแผน “ข้างหน้าเป็นหุบเขา” ศรัณย์หันไปสั่งลูกน้อง “เปลี่ยนทิศ ขึ้นไปบนเขา” ศรัณย์วิ่งนำตำรวจ เปลี่ยนทิศทางอีกครั้ง วิ่งขึ้นเขา เพื่อไปจัดการกับขุนและเสือบาง ไม่ยอมเข้าไปในหุบเขา เพราะเฉลียวใจว่าชัยภูมิไม่ดี
ที่หุบเขา การปะทะต่อเนื่อง ตำรวจของโชติที่กระจายกันอยู่กับโชติถูกยิงตายไปหนึ่งคน…โชติเห็นแล้วเครียด มองขึ้นไป เห็นพวกของขุนและเสือบางกระจายกำลังโอบไว้เกือบทุกด้าน