บทละครโทรทัศน์ ปดิวรัดา ตอนที่ 20 หน้า 4
คุณหญิงแก้วจับมือศรัณย์ เพราะตกใจสายตานั้นเหมือนกัน “ศรัณย์...”
ศรัณย์มองคุณหญิงแก้วด้วยสายตาเหวอ ช็อค เหมือนเดิม ไม่ดีขึ้น ทุกอย่างแสดงออกที่สายตาของศรัณย์ จนดวงสวาทหัวเราะเยาะ “ในที่สุดฉันก็ชนะ วันนี้สำหรับฉันช่างสนุกจริงๆ นับจากนี้ความรู้สึกของศรัณย์ที่มีต่อหล่อนจะไม่มีวันเหมือนเดิม ฉันรับประกัน” ดวงสวาทหัวเราะอีกครั้ง เดินออกไป
“อะไร เห็นชีวิตคนอื่นพังไปต่อหน้าต่อตาแล้วมีความสุขงั้นหรือโรคจิตชัดๆ” บุรณีด่า
“โอ๊ยคันมือ อย่าให้เจออีกนะ นังแม่มด” บารนีอาฆาต
รินเดินมาหาศรัณย์ “คุณโกรธฉันหรือคะ”
“ศรัณย์ แม่ก็โกรธนะลูก โกรธทุกๆคน”
คุณหญิงเพ็ญแขตกใจ “คุณหญิง”
เจ้าคุณบำรุงยืนยัน “ผมยืนยันศรัณย์เป็นหลานผม นายศักดิ์เป็นเพื่อนรักผม ผมคิดดีแล้วเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ศรัณย์แล้ว”
คุณหญิงเพ็ญแขสำทับ “รินได้รับการเลี้ยงดูให้การศึกษาอย่างดี เขาไม่ใช่คนงานในบ้าน ถ้าไม่ได้รักเหมือนลูก ฉันคงไม่เลี้ยงเขามาขนาดนี้”
คุณหญิงแก้วใจอ่อน “ฉันยอมรับค่ะเรื่องความดีของริน สิ่งที่รินทำให้ศรัณย์ ทำให้ฉันยอมแพ้”
รินจับแขนศรัณย์ “รัก เชื่อใจ เข้าใจ ... เอาใจเข้าไปในใจ”
ศรัณย์ดีขึ้นเล็กน้อย “กลับบ้านเถอะ ผมเหนื่อยแล้ว” ศรัณย์ดูช็อกจนน่าสงสาร
บ้านปลัดกลางคืน ศรัณย์เดินนำรินและแก้วเข้าบ้านมา เดินปึงปังขึ้นบันไดไป
รินกังวลใจคอไม่ดี “ศรัณย์เขาเงียบมาตลอดทาง สีหน้าเขาเครียดมาก”
“ที่ศรัณย์พูดคำว่าไม่มีอะไร ... หนูอย่าเชื่อ”
“อะไรนะคะ”
“ชีวิตคู่ อย่าพูดคำว่าไม่มีอะไร ทั้งๆที่มี ...อย่าปล่อยให้ความโกรธอยู่ข้ามวัน มีอะไรต้องพูดกันให้จบ ทะเลาะกันให้จบ ยิ่งทะเลาะก็จะยิ่งเข้าใจกันมากขึ้น ที่แม่พูดอย่างนี้หนูเข้าใจมั้ย”
รินพยักหน้าเข้าใจ เดินตามศรัณย์ไป
ในห้องนอน ศรัณย์เดินเข้ามาถอดชุด รินเข้ามาช่วยถอด ศรัณย์ ไม่ได้ขัดขืน
“คุณบอกว่าคุณรู้มาตลอดเรื่องฉัน”
ศรัณย์พยักหน้า “ฉันกับชรัตน์เจอกับบารนีก่อนเจอหล่อน”
รินย้อนคิดไปถึงอดีต ทบทวน “ที่คุณไม่พูด ไม่มองหน้าฉันเป็นเดือนๆ ไม่ใช่เพราะคุณดวงสวาท”
ศรัณย์ไม่พูดกับรินเข้าไปทักหมาไม่ทักริน “หน้าหวาน”
คุณหญิงแก้วนึกว่าชมริน “สวยใช่ไหมล่ะ”