บทละครโทรทัศน์ ปดิวรัดา ตอนที่ 4 หน้า 5
ที่เรือนเล็ก เสนอนั่งกับพื้น มอบน้ำหอมขวดนั้นให้ริน “คุณหนู ซื้อมามอบให้ครับ”
“ใครนะ”
“คุณปลัดไงครับ”
“เขาเนี่ยนะ”
“คุณปลัดเธอบอกว่า คุณซื้อผ้ามาแต่งบ้าน ซื้อกับข้าวมาทำครัว ใช้เงินส่วนตัวคุณทั้งนั้น คุณปลัดเลยซื้อน้ำหอมมาเป็นของกำนัลให้คุณ” เสนอเดินออกไป
รินเดินไปมองทางหน้าต่าง เห็นศรัณย์นั่งอ่านเอกสารอยู่ที่เรือนใหญ่หันมามอง รินรีบหลบเข้าหลืบ ศรัณย์ขำ ไม่สนใจอีก “นึกอะไรของเขา” รินรำพึง
รินอ่านจดหมายจากบรานี “รินที่รัก ชีวิตฉันเหมือนอยู่ในเทพนิยาย คุณพณิชชวนฉันพูดแต่เรื่องแต่งงาน จะจัดงานที่ไหน จะใส่ชุดอะไร จะเชิญใครบ้าง เขาบอกว่างานแต่งงานของฉันกับเขาจะยิ่งใหญ่ที่สุดในพระนคร”
พณิช บรานี ทั้งสองเดินควงกันรักใคร่ ชี้ชวนคุยเป็นแฟนกัน
“ฉันรู้สึกหัวใจพองฟูไปกับชีวิตใหม่ของเรา ราวกับว่าเราสองคนกำลังจะหลุดเข้าไปในเทพนิยาย ตัวล่ะจะแต่งงานวันนี้วันพรุ่งแล้ว ดีใจไหมจ๊ะรินที่รัก”
พณิช บรานี ทั้งสองทานอาหาร พณิชเอาใจ ตักนั่นนี่ให้กิน
รินเริ่มเขียนจดหมายตอบ “งานแต่งงานของรินตรงกันข้ามเลยค่ะ งานเล็กๆ ที่ดูเหมือนจะเป็นงานบุญของคุณหญิงแก้วเสียมากกว่างานวิวาห์”
เสนอคุมเสริมและ คนงานประดับผ้าและไฟที่เรือนใหญ่ คุณหญิงแก้วคุม สาย และเพื่อนบ้านหญิงกลางคนทั้งหลาย ทำครัวกันใหญ่ คุณหญิงแก้วชี้นั่นนี่เป็นแม่งาน คล่องแคล่ว
รินเขียนเล่าต่อ “เจ้าบ่าวหมกตัวอยู่ที่ทำงาน คุยแต่เรื่องชาวบ้านถูกเสือปล้น”
ที่ทำการปลัดอำเภอ นายอำเภอเป็นประธานในที่ประชุม คุยกันเคร่งเครียด กับ ศรัณย์ โชติและเจ้าหน้าที่อื่น
“เจ้าสาวอย่างริน เขาก็ห้ามไม่ให้ทำอะไร ได้แต่แอบอยู่บนห้อง งานแต่งงานในนิยายไม่มีจริง สำหรับริน รินเหมือนนักโทษถูกขังไว้รอวันประหารมากกว่า”
รินนั่งปักผ้า ฆ่าเวลาอยู่ในห้องนอน
สถานีรถไฟ คุณหญิงเพ็ญแขเดินลงจากรถไฟมา คุณหญิงแก้วกับเสนอรีบมาต้อนรับ “คุณหญิงเพ็ญแข มาคนเดียวหรือคะ”
“ต้องขอโทษด้วยจริงๆค่ะ ท่านเจ้าคุณป่วย นี่ก็ต้องทิ้งให้ลูกสาวอีกสองคนดูแล”
คุณหญิงแก้วงงๆ “เสียดายจริง เชิญค่ะ เชิญ” คุณหญิงแก้วเดินนำคุณหญิงเพ็ญแขไป
เรือนใหญ่บ้านปลัด บรรยากาศงานแต่งงาน แขกในงานทยอยกันเข้ามาแล้ว ศรัณย์วางพานขันหมากลงพร้อมเปิดกรวยให้คุณหญิงเพ็ญแข
คุณหญิงเพ็ญแขตรวจนับเงินและเครื่องประดับบนพาน “เงินทองมาจากไหนอีกไม่รู้ งอกเงยออกมานับไม่ไหว” คุณหญิงเพ็ญแขพูดเป็นพิธี เป็นคำมงคล