บทละครโทรทัศน์ ปดิวรัดา ตอนที่ 3
ถนนใกล้ไปรษณีย์ ชรัตน์หนุ่มหล่อ จอดรถ มองกระจกห่วงหน้าตาตนเองเล็กน้อย ขณะมองจดหมายที่ถือไว้
“ศรัณย์เพื่อนรัก ฉันรู้ว่านายไม่ชอบเขียนจดหมาย แต่ในเวลาเช่นนี้ ฉันห่วงนายเหลือเกิน นายเป็นยังไงบ้าง” ชรัตน์เอาจดหมายใส่กระเป๋า มาตามทาง
อีกด้าน บุรณี เดินถือจดหมาย มองมาในมือยิ้มๆ คิดถึงริน ตามองจดหมายเช่นกัน “รินที่รัก ทุกคนในบ้านระลึกและห่วงใยเธอเสมอ”
ชรัตน์มองท้องฟ้า มีเมฆครื้ม ลมแรงสะบัดมา สักพักลมวูบใหญ่พัดมา ชรัตน์หยุดเดิน บุรณียกมือขึ้นปิดหน้า เพราะฝุ่นทรายมาทางหน้าบุรณี จดหมายลอยไปหาชรัตน์ปะทะที่ตัว ชรัตน์รีบคว้าไว้ ชรัตน์มองจดหมายแปลกใจมาก เอาจดหมายมาเทียบ ปรากฏว่าที่อยู่หน้าซอง เป็นที่เดียวกัน บ้านพักปลัดอำเภอ คนหนึ่งเป็นชื่อ ศรัณย์ ศิวเวทย์ อีกคนคือ บราลี บำรุงประชากิจ ชรัตน์แปลกใจมาก “เอ๊ะ”
บุรณีตั้งตัวได้ มองหาจดหมายใหญ่ จนเจอชรัตน์ยืนงงอยู่ ทั้งสองประสานสายตากัน บุรณีเดินมาหา “ขอโทษนะคะ จดหมายนั่น”
ชรัตน์ทำเนียนเอาจดหมายของตัว ใส่กระเป๋าแล้วคืนของบุรณีให้ “ของคุณครับ... ลมแรงมากเลย”
“ขอบคุณค่ะ” บุรณีรับมาแล้วหันไป มือยังคลำตา บุรณียังปัดที่หน้าเพราะทรายเข้าตา
ชรัตน์รีบหยิบผ้าเช็ดหน้ายื่นให้ “ฝุ่นคงเข้าตา นี่ครับผ้าเช็ดหน้า”
“ไม่รบกวนดีกว่าค่ะ เดี๋ยวผ้าสวยๆจะสกปรก ขอบคุณนะคะ” บุรณียิ้มให้ สงวนท่าที มีกริยาเหมือนสาวลูกผู้ดีระวังตัวกับผู้ชาย
ชรัตน์มองตาม สงสัย อยากรู้มาก ทำไมส่งไปหาบราลีที่บ้านศรัณย์ เพราะชรัตน์ยังไม่รู้เรื่องแต่งงาน
ในที่ทำการไปรษณีย์ บุรณีเข้ามานั่งรอ ชรัตน์เข้ามานั่งถัดไป มองหน้าสงสัยทั้งเรื่องคุ้นหน้าและเรื่องจดหมาย ชรัตน์คิดหนัก มองหน้ายาวนาน บุรณีเก้อกระดาก เลยเอาหนังสือมาบัง แกล้งทำเป็นอ่าน ชรัตน์เลยยิ้มออกมา เห็นว่าบุรณีหวงตัว น่ารักดี
ชรัตน์ส่งเสียงดัง “ผมนึกออกแล้ว เจอกันที่ไหน ผู้หญิงสวยๆ นายชรัตน์ ไม่มีพลาด”
สถานลีลาศ ชรัตน์มองไป เจอบุรณีนั่งอ่านหนังสือที่โต๊ะบราลี
ชรัตน์มักมองเห็นและจดจำสาวสวยไว้เสมอ ได้ผล บุรณีลดหนังสือลงเถียงทันที “ฉันไม่เคยเจอคุณ” เพราะวันนั้น บุรณีไม่ได้สนใจจดจำใคร
ข่าวที่เกี่ยวข้อง