บทละครโทรทัศน์ ปดิวรัดา ตอนที่ 3 หน้า 2
ชรัตน์เป็นหนุ่มเจ้าชู้คล่องแคล่ว รีบขยับไปนั่งใกล้เมื่อปลาฮุบเหยื่อ “ผมชรัตน์ครับ ผมเห็นคุณมากับคุณบราลีที่สถานลีลาศ”
“ไม่ยักกะจำได้ คุณเป็นเพื่อนพี่บราลีหรือคะ”
“พี่บราลี แสดงว่าคุณเป็นน้องสาว”
“ค่ะ ฉันชื่อ บุรณี”
“ผมเจอคุณบราลีงานเลี้ยงที่สมาคมนักเรียนเก่าอังกฤษ ผมจบที่นั่นครับ”
ในอดีต งานเลี้ยงสมาคมนักเรียนเก่าอังกฤษ หญิงชายชั้นสูงจับกลุ่มพูดคุยท่ามกลางแสงไฟวิบวามในงานเลี้ยงหรู ชรัตน์อยู่กับกลุ่มเพื่อนชายหนุ่ม ท่าทางตื่นตา เพราะเพิ่งเรียนจบอังกฤษ บราลีอยู่กับก๊วนเพื่อนสาวสวย
“โอย หัวใจจะเต้นออกมานอกอก มีแต่นางฟ้านางสวรรค์ แนะนำกันหน่อยสิวะ เอาทางโน้นก่อนสามสาวนั่น”
“หม่อมหลวงเติม คุณฉลวย คุณบราลี บำรุงประชากิจ”
ชรัตน์มองหน้าบราลี จำไว้
“ผมเห็นพี่สาวคุณ แต่ไม่ได้ทักทายอย่างเป็นทางการนะครับ”
บุรณีคิด ไม่ได้สนิทนัก จัดการเลยดีกว่า บุรณีรีบพูดเพื่อสร้างความทรงจำใหม่ให้ชรัตน์ “พี่สาวคนนั้นชื่อบรานีค่ะ ไม่ใช่บราลี ชื่อบรานี”
ชรัตน์ชักงงตาม เราบอกเพื่อนแล้วด้วยเนี่ยสิ มันยังไงกันหนอ “อ้าว ไม่ใช่คุณบราลีหรือฮะ”
ชรัตน์นึกถึงตอนที่อยู่สถานลีลาศ แนะนำให้ศรัณย์รู้จัก “ในที่สุดนายก็เจอหล่อน”
“ใครวะ”
“บราลี บำรุงประชากิจ สาวชุดสีทองนั่นไง”
“คุณบราลีแต่งงานไปแล้วค่ะ คุณคงสับสน”
เจ้าหน้าที่ไปรษณีย์หันมาเรียกไปที่โต๊ะเพื่อทำการรับจดหมาย จ่ายค่าส่ง “คุณผู้หญิงเชิญครับ”
“ขอตัวก่อนนะคะ ขอโทษด้วยดิฉันรีบ” บุรณีลืมกระเป๋าวางไว้
ชรัตน์คิดจะสานต่อความสัมพันธ์ เลยทิ้งบางสิ่งไว้เพื่ออนาคต ชรัตน์เอาผ้าเช็ดหน้าผืนเดิม หย่อนใส่กระเป๋าถือของบุรณีอย่างรวดเร็ว บุรณีนึกได้รีบมาเอากระเป๋า แล้วไปจ่ายเงิน พยายามไม่พูดคุยกับชรัตน์อีก ชรัตน์ยิ้มเจ้าเล่ห์ ไม่คุยตอนนี้ก็ได้ รู้แล้วว่าเป็นใคร ไปหาโอกาสเอาข้างหน้าก็ได้
บุรณีเสร็จธุระแล้วเดินมารอรถราง เปิดกระเป๋าถือ เจอผ้าเช็ดหน้า งงมาก รีบเดินกลับไปที่ไปรษณีย์
ในไปรษณีย์ บุรณีวิ่งมามองไปรอบๆ ชรัตน์ไม่อยู่แล้ว บุรณีมองผ้าเช็ดหน้า ยังงงไม่หาย “มาได้ยังไง”
ชรัตน์แอบซ่อนอยู่มุมหนึ่งแอบขำ ไม่ยอมแสดงตัว “ฝากไว้เอาไว้นะคนสวย ไว้มีโอกาสจะไปเอาคืน” ชรัตน์มองบุรณีด้วยความสนใจ