บทละครโทรทัศน์ ปดิวรัดา ตอนที่ 3 หน้า 3
วันใหม่ เรือนปลัดใหญ่ ศรัณย์เตรียมจะทานกลางวัน สำรับจัดพร้อมแล้ว เสนอเดินนำรินเข้ามานั่ง “คุณผู้หญิงให้คุณนายมาทานที่เรือนนี้ ท่านไปพบนายอำเภอ เรื่องงานแต่งงานครับ” ศรัณย์พยักหน้า พอรินนั่ง ศรัณย์ก็เอาหนังสือพิมพ์มาอ่านทันที ไม่แม้แต่มองหน้า “เอ้อ คุณหญิงแก้ว ต้องการเปิดโอกาสให้ทั้งสองคุยกัน” ศรัณย์ตักอาหารไป กินไป อ่านหนังสือพิมพ์ไป ไม่คุย รินเริ่มอึดอัดที่เขาไม่มองหน้าตนเองเลย เสนอเกาหัว พยายามต่อไป “คุณหญิงท่านฝากคำถามมาครับ ว่า เรื่องงานแต่งงาน จะใช้ชุดที่ไหนครับ ให้ทั้งสองคุยกันครับ” ศรัณย์ทำเป็นไม่ได้ยินเหมือนคำถามแรก “ขอย้ำอีกครั้งครับ ให้คุยกันครับ ไม่ใช่ทำเหมือนอีกฝ่ายเป็นมดเป็นปลวก ไม่ถูกครับ”
ศรันย์ตอบอย่างเสียไม่ได้ “บอกคุณแม่ให้คุณแม่จัดการให้ เราไม่มีปัญหา”
เสนอเปิดในกระดาษที่จดไว้ “คำถามที่สอง ท่านถามว่า จะหยุดงานกี่วัน ให้คุยกันครับ”
“ไม่หยุด”
“คำถามที่สาม ท่านถามว่า ต้องการอะไรเพิ่มไหมครับ”
“ไม่มี”
“ไม่ได้ถามคุณครับ… ถามคุณบราลี”
“ดิฉันอยากได้ของใช้ส่วนตัวค่ะ บอกทางมาก็ได้ค่ะพี่ ดิฉันไปเอง” รินหันมาบอกเสนอ
“นี่เลยครับ” เสนอชี้ที่กระดาษ “ท่านเขียนว่า หากคุณนายต้องการอะไรให้คุณศรัณย์พาไป” เสนอแทรกกระดาษเข้าไปที่หนังสือพิมพ์ให้ศรัณย์ดู พยายามยัดเยียดให้ “นี่ครับ นี่”
“นี่ !” ศรัณย์ตบโต๊ะ ศรัณย์รำคาญส่งเสียงดังออกมาหนึ่งคำพร้อมกับลุกขึ้น เก้าอี้ดังเครงคร้างเพราะเมื่อครู่เสนอแทรกเข้ามาราวกับจะเอาหัวมุดเข้ามา
เสนอจ๋อยกระเด็นถอยห่าง รินกลัวงุดๆ เรื่องเขาถือปืนใส่ยังกลัวไม่หาย ลุกขึ้นผงะถอยออกไปเหมือนกัน ศรัณย์มองเสนอดุ แล้วหันมามองริน รินรีบก้มหน้าก้มตา ศรัณย์เลย เมินหนีเดินออกไป
“ตามเลยครับ”
“จะดีหรือคะ”
“ตามเลยครับ ตามๆ” เสนอเร่งริน
รินเดินตามไปตามคำสั่งของเสนองงๆ
หน้าบ้านพักปลัด ศรัณย์ขึ้นรถ แล้วนั่งหน้าเครียด นิ่ง ไม่ออกรถ รินและเสนอเดินตามออกมา
“เห็นไหมครับ รออยู่ เดินไปเลยครับ” รินมองไป เดินไป สีหน้านิ่งตามองตรงไปข้างหน้า รินไม่แน่ใจนักว่าเขารู้สึกอย่างไร รินเดินไปมอง เห็นเสี้ยวหน้าเครียด ดูๆก็เหมือนรอตนเองจริงๆ สำหรับศรัณย์ ความเครียดในบางขณะของศรัณย์เกิดจากชีวิตที่ไม่ปรกติในเวลานี้ ศรัณย์อยู่ในสภาพอกหัก หนักที่สุดในชีวิต ศรัณย์ทำใจแต่งงานกับคนอื่นไม่ได้ โดยเฉพาะผู้หญิงที่อยู่ในสภาพมาโกหกตนเช่นนี้ “ต้องอยู่ด้วยกันอีกนาน ยังไงก็ต้องคุยกัน ขึ้นไปเถอะครับ”