บทละครโทรทัศน์ ปดิวรัดา ตอนที่ 3 หน้า 6
ลานซักผ้า สายกำลังซักผ้า รินยกกระบุงของตนเอามาวางข้างแล้วลงนั่งซักด้วยกันท่าทางราวกับคนใช้เลย สายอึ้ง มองหัวจรดเท้า ศรัณย์ที่ตามมาดูก็อึ้ง “วางไว้เถอะค่ะ ฉันทำเอง”
“ช่วยๆกันนะพี่” รินเริ่มซักผ้า คล่องแคล่ว
สายเขม่นไม่ชอบใจ รู้สึกถูกแย่งงาน ศรัณย์นิ่วหน้าหนักขึ้น สงสัยหนักขึ้น ทำไมเหมือนขนาดนี้
บนบ้านพักปลัดอำเภอ รินทำน้ำอบไทย ต้มหม้อ มีสมุนไพร มีดอกไม้ ตักน้ำอบใส่ขวดโหล ดมดูหอมชื่นใจ รินเอาดอกไม้มาใส่ในน้ำอบ ตามกรรมวิธีการทำ “บุหงารำไป”
วันใหม่ ที่ตากผ้า สายเก็บผ้าที่แห้งแล้ว มีเสริมคอยช่วย
รินเอ่ย “เอาผ้าทั้งหมดไปที่เรือนเล็กนะจ๊ะ ฉันจะอบผ้า”
สายถามย้ำ “ทั้งหมดหรือคะ”
“จ้ะ”
สายที่ไม่ไว้ใจใคร พึมพำกับลูกชาย ชักโกรธ “เอาแล้ว เอาหล่า มาแย่งงานกัน แทนที่จะอยู่สวยๆบนเรือน ฮึ่ยยยย ….”
บนเรือนเล็ก รินเอาเสื้อผ้าทุกคนลงหีบ เอาดอกไม้แห้งในถุงผ้าเล็กๆ ที่เรียกว่าบุหงารำไป ดอกไม้ที่แช่น้ำปรุงตากแห้งแล้ว มาโรยบนผ้าแล้วปิดหีบ ซึ่งเป็นวิธีการอบร่ำผ้าด้วยบุหงารำไป
วันใหม่ รินเอาผ้าซิ่นที่พับ รีดแล้วเป็นกอง ยกมาจะเอาเข้าตู้
คุณหญิงแก้วที่นั่งอ่านหนังสือ เอะใจหันมา “มานี่ที...” คุณหญิงแก้วรับผ้ามาดม “ผ้าอบร่ำ หนูทำเองหรือจ๊ะ”
“เจ้าค่ะ อบด้วยบุหงารำไป คุณหญิงเอ้อ คุณแม่ท่านสืบทอดเรื่องเครื่องหอมชาววังมาน่ะค่ะ”
“หอมจริงๆเลยลูก”
รินมีกำลังใจ “ชอบจริงหรือคะ งั้นคราวหน้าหนูทำให้อีกนะคะ”
“ขอบใจมาก” คุณหญิงแก้วลูบผ้าซาบซึ้ง ชอบมาก “นี่ล่ะ สิ่งยิ่งใหญ่ที่ซ่อนอยู่ในเรื่องเล็กๆน้อยๆ” คุณหญิงแก้วชื่นชมผ้า รินยิ้มดีใจ
วันใหม่ ศรัณย์กำลังจะไปทำงาน เปิดหยิบเสื้อ เอะใจที่มีกลิ่น ศรัณย์ดมดู สีหน้าชื่นชอบ ยิ้มออกมาโดยไม่รู้ว่าใครทำ
ศาลาในสวน รินกำลังเย็บม่านด้วยมือ ผ้าผืนใหญ่ สีหน้ารินมีความสุข มุมหนึ่งห่างไป ศรัณย์ยืนมอง เสนอมากระซิบ “จะแอบดูทำไม สงสัยอะไรก็ไปถามเขาสิครับ”