บทละครโทรทัศน์ ปดิวรัดา ตอนที่ 5 หน้า 10
“ดวงคลาดกับคุณชรัตน์ คุณจำสุนันทาได้ไหมคะจะไปหาเขา เขาก็ไม่อยู่ คืนนี้ คงต้องขอพักที่นี่ก่อน ดวงไม่เคยพักโรงแรมคนเดียว แต่ถ้าคุณจะให้ไป ดวงไปก็ได้ค่ะ”
“ผม ....เอ้อ” ศรัณย์เกรงใจมองหน้าริน
“พักที่นี่เถอะค่ะ ที่เรือนเล็ก ไม่มีใครอยู่ คุณหญิงไปค้างที่วัด ทอดกฐินค่ะ”
ดวงสวาทมองหน้า ขออนุญาตศรัณย์ ศรัณย์พยักหน้า “คุณบราลี เป็นคนดีมากๆ แค่คุยด้วยชั่วโมงหนึ่งก็รู้แล้วว่าคุณโชคดีแค่ไหน ฉันยินดีด้วยนะคะ ศรัณย์”
“เพื่อนเก่าแก่ คุยกันเถอะนะคะ” รินเดินออกไปจนได้
ศรัณย์เดินไปนั่งข้างดวงสวาท เสนอไม่ยอมไป นั่งกระถดเข้ามาหาศรัณย์กับดวงสวาท ใกล้ชิดมาก
ศรันย์ดุ “นายเหนอ”
เสนอยักไหล่ไม่แคร์ “ชื่อเต็มๆผม ชื่อนายเสนอหน้า” เสนอยื่นหน้ามาหาสองคนอยากรู้เรื่องเขาคุยกัน
ศรัณย์ตบที่หน้าแข้งป้าบๆ ขู่ “จะออกหรือไม่ออก”
เสนอหน้าเสีย คลานออกมา ส่งเสียงจึกจักมองเขาสองคน ไม่อยากไปเลย แต่ก็ต้องไป
รินเดินออกมา มาดูแลต้นไม้ เสนอเดินตามมาคุย “คุณนายก็ ไม่น่าทิ้งคุณหนูไว้”
“ทำไมหรือ”
“คุณดวงสวาทเป็นผู้หญิงสวย ฉลาด คุณหนูหลงรักเธอมาเป็นสิบปี ขนาดที่คุณหญิงแก้ว เรียกว่า โดนมนต์คาถาเลยล่ะครับ”
“เมื่อคืน ฉันก็นึกว่าเขาสองคนนัดกันมา แต่นี่ ท่าทางเขาไม่ได้มาขัดขวางงานแต่งงาน เขาคงตกใจ เพิ่งรู้เรื่อง แล้วนี่ก็มีเรื่องกับสามีมาอีก”
“นั่นแหล่ะครับ ถ่านไฟเก่า ไว้ใจไม่ได้หรอก”
รินคิดเล็กน้อย “ถ้าไว้ใจไม่ได้ ก็ปล่อยมันคุขึ้นมาเสียตั้งแต่ตอนนี้ ดีกว่าอยู่ๆไป ไปคุเอาตอนหลัง ตอนที่เอ้อ.... อะไรๆก็แก้ไขไม่ได้แล้ว”
เสนอเกาหัวมองไปบนเรือน พึมพำ “คุณหนูของผม จะยังไงดีล่ะทีนี้“
ดวงสวาทเอนนอนลงพักผ่อนอีกครั้ง ออกคำสั่งกับศรัณย์เหมือนเคยๆ “ดวงไม่มีแรง ป้อนข้าวดวงอีกหน่อยได้ไหมคะ พรุ่งนี้จะได้มีแรงหายใจ ใช้ชีวิตที่พังพินาศไปแล้วต่อไป”
ศรัณย์จำต้องหยิบช้อนขึ้นมาป้อน พ่ายแพ้ต่อท่าทางที่น่าสงสารของดวงสวาท ศรัณย์สบตาดวงสวาทรู้สึกสงสารจับใจ ขณะมือป้อนอาหาร
หน้าบ้านปลัด รถจากสถานีรถไฟขับมาส่ง อรุณฤกษ์ลงมาถึงก็ตะโกนเรียกหา ร้อนรน “ริน... รินอยู่ไหนน่ะ”
รินทิ้งอุปกรณ์ทำสวนลงพื้นตกใจมาก เดินมาหา มามองด้วยสีหน้าไม่คาดคิด “พี่อรุณฤกษ์มาได้ยังไงคะนี่”