บทละครโทรทัศน์ ปดิวรัดา ตอนที่ 5 หน้า 9
“คงเป็นลมแดด อากาศมันร้อนน่ะ” สายคาด
“กะจะไปหาญาติที่เมืองคอน แต่เขาไม่อยู่ รถไฟไปกรุงเทพวันนี้ไม่มีแล้ว คุณชรัตน์กับคณะก็กลับไปหมดแล้ว ฉันไม่อยากนอนโรงแรมคนเดียว ก็เลยมาที่นี่”
“งั้น ทานยาหอม แล้วรองท้องด้วยข้าวต้มก่อนนะคะ คุณศรัณย์ไปทำงานน่ะค่ะ ไปแม่สาย ไปจัดมาที”
สายกับเสริมสีหน้ากังวล เดินออกมา พอมาที่หน้าประตู ก็มากระซิบกัน สายสีหน้าแตกตื่นเกินร้อยเพราะเป็นนิสัยประจำ คือ แตกตื่น คิดเลวร้ายไปทุกเรื่อง
“เอาแล้วเอาหล่า เมียเก่ากับเมียใหม่ มาเจอกัน จะตบกันไหมล่ะฮึ”
“เออน่ากลัวเนอะ เฮ้ยๆ ดูสิแม่ กลับตาลปัตรแฮะ” ทั้งสองเกาะที่ประตู แอบดูอยู่
ดวงสวาทจับมือ รินตกใจ “ขอโทษเรื่องเมื่อวานนะคะ ไม่ได้ตั้งใจเลย ฉันไม่ทราบน่ะค่ะว่าคุณศรัณย์มีงานมงคล ฉันจะห้ามให้ตัวเองหยุดร้องไห้ ก็ห้ามไม่ได้” ดวงสวาทร้องไห้ออกมาอีก
รินอึ้งๆ “อย่าร้องไห้ไปเลยนะคะ อีกสักครู่คุณศรัณย์ก็กลับแล้วค่ะ”
“งานแต่งงานของคุณ เป็นงานเล็กๆ แต่กลับอบอุ่นเหลือเกิน งานแต่งงานของดิฉันมีแต่เรื่องหลอกลวง ฉันโชคไม่ดีเหมือนคุณ” ดวงสวาทร้องไห้จมทุกข์ของตนเอง
“เอ้อ ทำใจให้สบายนะคะ”
“ไม่ได้ตบกัน จับมือกัน ร้องไห้กันเฉย” สาย เสริมแอบดูเมียเก่าเมียใหม่ คุยกัน ด้วยความแปลกใจต่อไป
เสนอขับรถพาศรัณย์ กลับมาบ้าน เพิ่งมาจากที่ทำงาน สาย เสริมรีบวิ่งมาเสนอหน้ารายงานแบบไม่รู้เรื่อง ท่าทางสายกับเสริมตื่นเต้นมาก
เสริมเล่า “รถไฟไม่ได้ชนกัน แต่โอภาปราศรัยดิบดี ไม่น่าเชื่อเลยขอรับ”
สายตื่นเต้น “หล่อๆอย่างคุณ แสนจะโชคดี เกิดมีเมียสองขึ้นมา รับรองลือกันทั้งปักษ์ใต้เลยคุณเอ๊ย”
“คู่รักเก่าคุณปลัด ร้องไห้ใหญ่เหมือนไม่สบายด้วย น่าสงสารมากเลย ทางนี้ก็ดี ทางนี้ก็น่าสงสาร ผมน่ะอยากหล่อเท่เหมือนคุณปลัดจริงๆให้ตายเถอะ”
ศรันย์งงๆ “เดี๋ยวๆ ช่วยพูดอะไรที่มันเข้าใจง่ายๆหน่อยได้ไหม”
“คุณผู้หญิงชุดดำเมื่อวาน อยู่ที่โถงครับ”
ศรัณย์กับเสนอร้องออกมาพร้อมกัน “หา....” ทั้งสองรีบเข้าไปดู
โถงเรือนใหญ่ รินนั่งป้อนข้าวดวงสวาทที่เอนนอนอยู่
“คุณดวง”
รินมองศรัณย์ แล้วตัดใจ วางอาหาร “ฉันขอตัวก่อนนะคะ”
ดวงสวาทจับมือไว้ “ไม่ต้องไปไหนหรอกค่ะคุณบราลี”
ดวงสวาทลุกขึ้นนั่ง รินประคอง “ระวังค่ะ”