บทละครโทรทัศน์ ปดิวรัดา ตอนที่ 6
ที่โถงเรือนใหญ่ อรุณฤกษ์ เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยกับดวงสวาท เห็นดีเห็นงามความรักจนโอเวอร์ “โอ้โห ซาบซึ้งจริงๆครับคุณศรัณย์ คุณดวงสวาทนี่เท่ากับเสี่ยงตายเพื่อเธอจริงๆเลยนะครับ”[
รินมองหน้าศรัณย์ อึ้งไปที่เขารักกันขนาดนั้น
เสนอพึมพำกับเสริม “คุณดวง จะพูดขึ้นมาทำไมเนี่ย”
อรุณฤกษ์เล่าบ้าง “ส่วนริน รินเขามีจุดอ่อนตรงที่ ขี้สงสารมาก เห็นคนร้องไห้คนลำบากมาขอความช่วยเหลือนี่ไม่ได้เลย”
ในอดีต รินกับอรุณฤกษ์เดินมาโรงเรียน เห็นนักเรียนชายตัวโตแย่งปิ่นโตของเพื่อนนักเรียนหญิงตัวเล็กมาแถมผลักเพื่อนหญิงลงไปนั่งร้องไห้ รินเดินไปหา ยกปิ่นโตของตนให้ “เอ้านี่ เราให้”
“ให้เราหมดเลยหรือ”
“เอาไปเถอะ เดี๋ยวตอนเย็นกลับบ้านเราก็มีกิน” รินให้จริงๆ แล้วเดินออกมาสมทบกับอรุณฤกษ์ ที่รออยู่ เพื่อนหญิงซาบซึ้ง
บนโต๊ะอาหาร อรุณฤกษเล่าต่อ “ที่ไหนได้ เด็กผู้ชายคนนั้นเป็นพี่ชายของเด็กผู้หญิง พอตกเย็นเขาหายโกรธกันแล้วเขาก็ดีกัน”
ในอดีต รินและอรุณฤกษ์เดินกลับจะกลับบ้าน เจอเด็กนักเรียนชายหญิงคู่เดิมนั่งเม้ากันอยู่ ทั้งสองนินทารินหัวเราะร่วน “ยายเด็กนั่นโง้โง่ ไม่ได้ขอสักหน่อยเดินมาให้เอง ตกเที่ยง ตัวเองไปกินข้าวกับน้ำปลา ฉันกินน่องไก่ทอดอันเบ้อเร่อ”
“เออ โคตรตลก ไว้พรุ่งนี้มันเดินมา ทำเหมือนเดิมไหม แล้วตอนเที่ยงแกเอาน่องไก่มาแบ่งฉันบ้างนะ”
“เออๆได้ๆ” รุ่นพี่ชายหัวเราะไปด้วย
รินหน้าเสีย อรุณฤกษ์แค้นเดินไปหาเพื่อนหญิง “แทนที่จะสำนึกบุญคุณ เฮ้ย ขอโทษ น้องรินของฉันเดี๋ยวนี้”
“ไม่”
อรุณฤกษ์กำหมัดแค้นมากเดินไปประจันหน้าต่อหน้า เหมือนจะต่อยเพื่อนหญิง แต่แล้วก็หันขวับต่อยลงไปที่รุ่นพี่ชาย เปรี้ยง! รุ่นพี่ร่วงลงไปกองกับพื้น “เฮ้ย ฉันไม่เกี่ยว ต่อยฉันทำไมเนี่ย”
“สุภาพบุรุษไม่ต่อยผู้หญิง แกเป็นพี่มัน ก็รับแทนไปสิ” อรุณฤกษ์สะใจ