บทละครโทรทัศน์ ปดิวรัดา ตอนที่ 6 หน้า 3
“ต้องขอบคุณแฟนเก่าหล่อนนะ อุตส่าห์มาเล่าว่าหล่อนเป็นคนยังไง ไม่งั้นฉันคงงงน่าดู ว่าหล่อนดีกับดวงสวาทขนาดนั้นได้ยังไง ทั้งที่เมื่อวานโกรธฉันแทบฆ่าให้ตาย”
“พี่อรุณฤกษ์ไม่ใช่แฟนเก่า แต่คุณดวงสวาทน่ะแฟนคุณแน่ๆ ถึงกับเสี่ยงตายในสายน้ำเชี่ยว เพื่อหากุ้งให้หล่อนกิน ทีกับฉันล่ะก็มันอะไรนักหนากับน้ำพริกลงเรือ”
คราวนี้ศรัณย์ยิ้ม “เขาเรียกงอนใช่ไหม หน้าตาแบบนี้ น่ารักดี ยังไงนายอรุณฤกษ์ก็ได้แต่มอง ส่วนฉันน่ะ จับได้ หยิกได้” ศรัณย์หมั่นเขี้ยวเอ็นดู จนต้องหยิกแก้มริน
รินร้องวี้ด “โอ๊ย เจ็บนะ” ศรัณย์หัวเราะใหญ่ สนุกสุดๆที่ได้แกล้ง “ยังจะมาหัวเราะอีก หนอย” รินเข้ามาหยิกศรัณย์ที่แก้มบ้าง
ศรัณย์ร้องโอ๊ย “ยายผู้หญิงร้ายลึก ไหนบอกไม่สู้คนไง”
“พี่อรุณเขาไม่รู้หรอกว่าฉันเปลี่ยนไปมากแค่ไหน ตอนมาเจอคุณเนี่ย ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเจอใครกวนโมโหเหมือนคุณเลย ออกไปนะ ออกไปจากห้องฉันได้แล้ว ไม่ออกใช่ไหม นี่แน่ะ นี่ๆ” รินคว้าไม้กวาดมาปัดๆที่เท้าของศรัณย์ให้ออกไป
“เฮ้ย สกปรก สกปรก” ศรัณย์หัวเราะใหญ่ เสียงดังลั่น วิ่งหนีรอบๆแต่ไม่ยอมออกไปจากห้อง
ดวงสวาทอยู่มุมหนึ่งยืนร้องไห้ปิดปาก รับไม่ได้กับสิ่งที่เห็นอยู่
ในอดีต คฤหาสน์ศิวเวทย์ ศรัณย์นั่งเหม่อเศร้าเรื่องพ่อตาย ดวงสวาทเดินมาใช้นิ้วป้ายดินในกระถางแล้วเอามาป้ายแก้มศรัณย์ “ทำอะไรน่ะ .... หนอยแกล้งกันหรือ”
“ปุ๋ยขี้ไก่ เขาเพิ่งใส่ หอมไหม” ศรัณย์เอามือไปป้ายดินจากกระถางมาวิ่งตาม ดวงสวาทร้องวี้ด วิ่งไล่กันไปมา จังหวะหนึ่ง ศรัณย์ลื่นหน้าคะมำกับพื้นเลยหัวเราะออกมา สองคนนั่งกับพื้น หัวเราะกัน ดวงสวาทสีหน้าจริงจังเข้าไปกอด “หลังจากพ่อรัณเสีย ไม่มีใครได้เห็นรัณหัวเราะเลย ต่อไปนี้อยู่กับดวงต้องหัวเราะเยอะๆนะคะ”
ศรัณย์กอดตอบซาบซึ้ง “คุณคงเป็นผู้หญิงคนเดียวในโลกที่ทำให้ผมหัวเราะได้ ดวงสวาท”
ดวงสวาทแอบมองคู่รักทั้งสองที่ยังวิ่งไล่กันไปมา ท่ามกลางเสียงหัวเราะของศรัณย์ รินมีไม้กวาดไล่กวาดศรัณย์ออกไปจากห้อง
“นี่ ทำร้ายเจ้าพนักงานน่ะมีความผิดรู้ไหม”
“ค่าปรับเท่าไหร่ พร้อมจ่าย … ออกไป บอกให้ออกไปไงเล่า”
“รู้ไหมนี่มันของต่ำ ไหนบอกว่าเรียบร้อย กุลสตรีเขาไม่ทำรู้ไหม”
“ข้อยกเว้น กับคุณ ยกเว้น ยกเว้นทุกอย่าง นี่แน่ะ จะออกหรือไม่ออก ออกไปได้แล้ว”
“เออๆ ไปแล้วจ้า ไปแล้ว” ศรัณย์หัวเราะจนเหนื่อย ยอมเข้าห้องของตนไป ปิดประตู
ดวงสวาทยังร้องไห้อย่างหนักกับภาพบาดตา รำพึงรำพันในใจ “ฉันไม่ใช่ผู้หญิงคนเดียวคนนั้นอีกต่อไปแล้ว ของที่เคยเป็นของเรา เวลาที่มันตกเป็นของคนอื่น มันเจ็บปวดจริงๆด้วย” ดวงสวาทเดินออกไป