บทละครโทรทัศน์ ปดิวรัดา ตอนที่ 14 หน้า 2

“ฉันรู้สึกผิดมากที่ไม่ได้อวยพรคุณ ใส่พระของฉันไว้นะคะให้ท่านคุ้มครองคุณ เอาไว้คุณปราบเสือขาวสำเร็จแล้ว ค่อยเอามาคืนฉัน” รินปลดสร้อยเพื่อใส่ให้ศรัณย์ 

ศรัณย์เศร้า “ที่รีบให้ เพราะคุณจะไม่กลับปักษ์ใต้ใช่ไหม จะบอกลากันใช่ไหม”

“ฉัน... ฉัน” รินลังเล

“เพราะฉันไม่มีคำตอบให้หล่อนว่าเรามีความหมายต่อกันอย่างไร หล่อนก็เลยไม่ไป”

รินตัดบท “อย่าถอดออกนะคะ ทำใจให้สงบ สวดมนต์กันเถอะค่ะ” 

สีหน้าศรัณย์เซ็งมาก จำใจหันไปนั่งสวดมนต์กับริน

วันใหม่ ที่ว่าการอำเภอ โชติเดินมาทำงานตอนเช้า 

แม่บ้านวิ่งออกมาหา “คุณผู้ช่วย แย่แล้วค่ะ แย่แล้ว” แม่บ้านเดินนำโชติไปหน้าประตูที่ว่าการอำเภอ  

โชติเดินไปมองหน้าประตูแล้วร้องออกมา 

ที่บ้านเจ้าคุณบำรุง แจ๋วเดินนำเจ้าหน้าที่เข้ามา ศรัณย์นั่งทำงานกับแผนที่และเอกสารเหมือนทุกวัน “มีคนจากกระทรวงมาพบคุณปลัดค่ะ”

เจ้าหน้าที่ชิดเท้า “สวัสดีครับ กระผมมาจากในกรม มีวิทยุด่วนมาแจ้ง ที่ปักษ์ใต้เกิดเรื่องใหญ่แล้ว ตอนนี้ข่าวออกทางวิทยุราชการทั่วแล้วครับ” 

ศรัณย์ตกใจมาก  

ที่ร้านทองอรุณฤกษ์ อาแปะเฝ้าร้านทองเดินมา ใช้กุญแจเปิดประตูห้องแถว ก็หันไปเห็นบางอย่าง “ไอ้หยา หมาต๋าอยู่หนาย.... ตำรวจๆ” อาแปะตกใจมาก วิ่งแจ้นออกไป

ที่บ้านอรุณฤกษ์ อรุณฤกษ์ นั่งกินกาแฟ อ่านหนังสือพิมพ์เช้า โทรศัพท์ดังขึ้น  อรุณฤกษ์ รับสาย “ว่าไงอาแปะ ทองแค่ลงชั่วประเดี๋ยวประด๋าวน่า” อรุณฤกษ์ ลุกขึ้นยืน “หา...อะไรนะ  เสือขาวหรือ !”

ที่บ้านเจ้าคุณบำรุง ศรัณย์เก็บกระเป๋าเดินทาง เตรียมกลับบ้านทันที

ศรัณย์ และรินนั่งกับพื้นมีกระเป๋าวางข้างๆ รินยังงงๆที่ศรัณย์รีบร้อน เจ้าคุณบำรุงกับคุณหญิงเพ็ญแขนั่งบนเก้าอี้ 

เจ้าคุณบำรุงสงสัย “ที่ลาไว้ ยังเหลืออีกสองสามวันนี่ ทำไมรีบกลับล่ะ มีเรื่องด่วนอะไรหรือ”

“ขอรับ....ทางราชการเพิ่งให้คนมาแจ้ง”

รินร้อนใจ “เรื่องอะไรคะ”