บทละครโทรทัศน์ ปดิวรัดา ตอนที่ 14 หน้า 5
ดวงสวาทพยักหน้า “บราลีเป็นผู้หญิงฉลาดเธอเลือกในสิ่งที่ถูกต้องแล้ว สำหรับเราทั้งสามคน ลืมเธอเสียเถอะนะคะ” ดวงสวาทเข้าไปกอด
“คุณรู้แล้วนี่เกิดอะไรขึ้นในเมือง ตอนนี้ผมไม่มีเวลาคิดอะไรทั้งนั้น ช่วงนี้ผมอาจจะค้างที่อำเภอ ไม่กลับบ้าน”
“อะไรนะ” ดวงสวาทโกรธสุด
“ขอตัวไปอาบน้ำก่อน”
“หนีหน้ากันชัดๆ ...หนอย” ศรัณย์เดินหนี ดวงสวาทโมโหสุดกวาดน้ำหอมบนโต๊ะลงพื้นเปรี้ยง แตกดังสนั่น
ศรัณย์หันหน้ามาประจันสายตา ศรัณย์มองอย่างไม่พอใจ แสดงออกทางสายตาตำหนิชัดเจน “ดวงสวาท!”
ทั้งสองประสานสายตาสองวินาที ดวงสวาทต้องหายใจลึกๆ ควบคุมสติ กลับมาใจเย็นเป็นผู้ดีใหม่ เสียงอ่อนลง
“ขอโทษ! คุณคงต้องการเวลา บราลีเขาเพิ่งไป ฉันจะให้เวลาคุณ คุณหญิงแก้วและทุกคนในบ้านนี้.... อีกไม่นานหรอกค่ะ เดี๋ยวทุกคนจะลืมผู้หญิงคนนั้นเอง” ดวงสวาทยอมเดินออกไป
หน้าห้องนอนศรัณย์ ดวงสวาทเดินออกมาได้ ทำนบก็พัง ดวงสวาทพิงข้างฝาร้องไห้ออกมา “ไม่ โอกาสของฉันมาถึงแล้ว ศรัณย์ไม่มีผู้หญิงคนนั้นแล้ว ฉันต้องเข้มแข็ง ฉันต้องกลับมาเป็นที่หนึ่งในใจของศรัณย์ให้ได้” ดวงสวาท เดินกลับมามอง
ศรัณย์ถอดสร้อยพระออก เตรียมอาบน้ำ ศรัณย์มองสร้อยคิดถึงคนให้ เดินเข้าห้องน้ำไป
ดวงสวาทเดินเข้ามาหยิบสร้อย “สร้อยของบราลี” ดวงสวาทอิจฉา ยิ้มร้ายหยิบสร้อยไป เดินออกไป
เจ้าคุณบำรุงเดินเข้ามาในบ้าน หลังจากเพิ่งไปสืบข่าวข้างนอกมา รินเดินออกมารอฟัง คุณหญิงเพ็ญแขและบุรณีตามกันออกมาด้วยความสนใจ “ได้เรื่องแล้วริน .... เพื่อนที่อยู่หน่วยข่าว เขาบอกว่าเสือขาวมันขู่ทางการ เอาของต่ำไปติดไว้ที่หน้าที่ว่าการอำเภอ มันกำลังจะเข้ามาอาละวาดในเมือง จะปล้นร้านทอง”
รินกังวล “ร้านทองพี่อรุณ...”
คุณหญิงเพ็ญแขเป็นห่วง “แล้วบ้านของบรานี”
รินรีบบอก “คนละอำเภอค่ะแถวบ้านพี่บรานีกับคุณพณิช เสือขาวไม่เคยไปยุ่ง”
บุรณีเข้าใจ “มิน่า กลายเป็นเมืองอันตรายไปแล้ว ทั้งสองคนก็เลยบอกว่ารินไม่ต้องไป”
เจ้าคุณบำรุงถาม “แล้วรินจะไม่ไปจริงหรือลูก คุณหญิงแก้วก็อยู่ทางโน้น คุณปลัดก็วุ่นๆ หน้าที่ดูแลคุณหญิงแก้ว เป็นขวัญกำลังใจของผัว คือหน้าที่ของเมียนะ” รินอึ้งไป
“แม่เห็นด้วยกับคุณพ่อเขานะ”
“หนูเอ้อ ... เหนื่อย....ที่ต้องเจอกับผู้หญิงคนนั้นค่ะ แค่คิดถึงหน้าผู้หญิงคนนั้นก็เหนื่อยแล้ว”
เจ้าคุณบำรุงงงว่าพูดถึงใคร
บุรณีแจง “แฟนเก่าคุณศรัณย์ค่ะคุณพ่อ ลงทุนไปเป็นมดแดงแฝงพวงมะม่วง เช่าบ้านอยู่ข้างๆบ้านเราค่ะ”
เจ้าคุณบำรุงพยักหน้าเข้าใจ