บทละครโทรทัศน์ ปดิวรัดา ตอนที่ 14 หน้า 4
ศรัณย์พยักหน้ารับ “คงอยากแสดงให้ชาวบ้านเห็นว่าพวกมันไม่กลัวทางการ”
“แล้วทำไมต้องเป็นร้านทองของผมด้วย หรือมันรู้ว่าผมรู้จักกับคุณ”
“มันไม่ได้ออกปล้นมานาน เงินคงขาดมือ ปล้นร้านทองรวยเร็วที่สุด ที่สำคัญคุณเป็นคนต่างถิ่น ปล้นคุณเท่ากับไม่ได้สร้างศัตรู ไม่เหมือนปล้นคนในท้องถิ่น”
“เฮ้อ ผมให้มันปล้นไม่ได้ เตี่ยเอาตายแน่”
“ผมโดนคาดโทษตั้งแต่คราวที่แล้ว ถ้าร้านคุณถูกปล้น...คนจะคิดว่าขนาดในเมือง เรายังคุ้มครองไม่ได้ ผมเดือดร้อนแน่” ทั้งสองนั่งกลุ้ม
ที่บ้านปลัด ศรัณย์เดินเข้าบ้านมา เสนอเห็นก่อนดีใจมาก ตะโกน “คุณปลัดกลับมาแล้วครับ คุณปลัดมาแล้ว”
คุณหญิงแก้วเดินนำคนในบ้านออกมาเป็นพรวน “กลับมาแล้วหรือลูก” คุณหญิงแก้วมองหา “มาคนเดียว ?”
ศรัณย์มองไปรอบๆ เศร้า “บ้านนี้ที่ไม่มีเขา เฮ้อ”
ที่มุมหนึ่งห่างไป ดวงสวาทออกมายืนมอง ยิ้มสะใจที่เห็นศรัณย์คนเดียว
“คุณนายไม่กลับมาแล้วจริงหรือคะ” สายสงสัย
“ง้อไม่สำเร็จหรือครับ” เสริมวิตก
เสนอหันไปเห็นดวงสวาทยิ้ม เสนอส่ายหน้า “คุณนายไม่มา คนในบ้านนี้ แย่แน่”
ดวงสวาทเดินเข้ามา โผเข้ากอดศรัณย์ ตีหน้าเศร้าจะร้องไห้ “ดวงกลัว.......มันขู่คุณ พวกเสือขาว มันจะทำร้ายคุณใช่ไหมคะ”
“ดวงสวาท” ศรัณย์แกะมือที่กอดออก อายคน
ดวงสวาทเช็ดน้ำตา ปล่อยศรัณย์ “เป็นเมียข้าราชการต้องอดทน ต้องไม่ร้องไห้ ดวงขอโทษค่ะ”
คุณหญิงแก้วเปลี่ยนเรื่อง “มาเหนื่อยๆ ไปพักก่อนเถอะลูก”
“เดี๋ยวดวงจะไปจัดอาหารกับเครื่องดื่มให้นะคะ”
“นี่ ไม่ต้องหรอก คนทางนี้มี” คุณหญิงแก้วห้าม
“คนงานจะดูแลได้ดีกว่า” ดวงสวาทเน้น ““เมีย”ได้ยังไงคะ บ้านนี้ไม่มีใครดูแล รัณย์กลับมาคนเดียว ดวงจะเข้ามาดูแลคุณน้ากับคนในบ้านนี้เอง” ดวงสวาทเดินจากไป
คุณหญิงแก้วอุทาน “เอ๊า ... ดูสิ”
พวกเสนอ สาย เสริมค้อนกันใหญ่ ศรัณย์กลุ้ม
ห้องนอนเรือนใหญ่ ศรัณย์เดินเข้าห้องมาจะมาอาบน้ำ
ดวงสวาทเดินตามมา “ทำไมคุณบราลีถึงไม่มาล่ะคะ”
“น่าจะถามตัวเองนะ”