บทละครโทรทัศน์ ปดิวรัดา ตอนที่ 14 หน้า 3
ศรัณย์ไม่ยอมบอก “คุณอยู่ที่นี่ก่อน ไม่ต้องตามผมไป”
คุณหญิงเพ็ญแขกังวล “ผัวเมียกัน อยู่แยกกันนานๆไม่ดีนะ รินไปเก็บของไป๊”
“ครั้งนี้อย่าเพิ่งเลยครับ ผมไปก่อนนะครับเดี๋ยวจะไม่ทันรถไฟ กราบลานะครับ เจ้าคุณ คุณหญิง” ศรัณย์กราบลงกับพื้นแล้วหิ้วกระเป๋าออกไป
รินคิดตามแล้วคลานเข่าออกไป “ขออนุญาตค่ะ”
เจ้าคุณบำรุงกับคุณหญิงเพ็ญแขมองหน้ากันงงๆ ห่วงๆ
อรุณฤกษ์เดินเข้ามาบ้านเจ้าคุณบำรุงท่าทางร้อนรน พอเห็นศรัณย์หิ้วกระเป๋าลงมาก็รู้ทันที “ผมแวะมาดูคุณ จะชวนไปพร้อมกัน...”
“พักรบชั่วคราว”
อรุณฤกษ์พยักหน้าให้กัน รีบเดินตามกันออกไป
รินโวยวายคนเดียว “ทำไมต้องพักรบ เกิดอะไรขึ้นแน่ๆ ไม่งั้นสองคนนี้ไม่มีทางญาติดีกันแน่ๆ เกิดอะไรขึ้นคะ”
ทั้งสองหนุ่มหันหลังมาหาริน พูดพร้อมกันไม่ได้นัดหมาย “ไม่มี !”
อรุณฤกษ์ตัดบท “รินอยู่ที่นี่เถอะนะ อยู่ที่นี่ดีแล้ว พี่ไปก่อน”
ศรัณย์มองหน้าริน ไม่รู้จะได้เจอกันอีกไหม เขากล่าวอำลา “ลาก่อน...” ทั้งสองออกไป
“คุณศรัณย์ พี่อรุณ” รินยืนงุนงงต่อไป
บนรถไฟ ทั้งสองนั่งคุยขณะรถไฟเคลื่อนไป
“เล่ารายละเอียดต่างๆมาให้ผมฟัง ให้ละเอียดเลยนะ”
“อาแปะที่เฝ้าร้าน ตอนแกมาเปิดร้านตอนเช้า แกเจอหมาย เขาเรียกอย่างนี้ใช่ไหม หมายปล้น” อาแปะเห็นมีดปักด้วยผ้าขาว อยู่ที่หน้าร้าน “ผ้าขาวคือเสือขาว คนในตลาดเขาบอกว่า เสือขาวแน่นอน”
ศรัณย์พยักหน้าว่าใช่ “มันพัฒนาไปอีกขั้น มันต้องการให้คนทั้งเมืองอยู่กับความกลัว”
“แล้วที่สำนักงานอำเภอของคุณล่ะ”
แม่บ้านรายงานโชติ “นี่ค่ะ นี่ หนูมาเปิดประตูแล้วเจอค่ะ”โชติเห็นมีดปักถุงผ้าที่เสือขาวใส่ผ้าเปื้อนเลือด โชติอุทาน แม่บ้านยังชี้ที่ธรณีประตู “ตรงนี้ด้วยค่ะ เลือดทั้งนั้น” ที่ธรณีประตูมีหยดเลือดสองสามหย่อมหกเปื้อนอยู่ เป็นเลือดสกปกรก เป็นการทำลายคาถาของทางการ
ศรัณย์อธิบาย "วิธีล้างอาถรรพณ์ เอาไว้ทำลายคุณไสยน่ะ ฮึ น่าสมเพช มันคงคิดว่าผมมีคุณไสย พวกปัญญาต่ำ... มันคงต้องการสร้างความมั่นใจให้พวกเดียวกันเองมากกว่า”
“มันประกาศศัตรูกับคุณ เพราะคุณไปฆ่าสมุนมือขวาของมันคือเสือบาง”