บทละครโทรทัศน์ หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 8 หน้า 5
ขุนรักษ์เทวาหัวเราะเยาะ “ให้ออกพระตัดสิน ก็คงต้องรออีกนานกระมัง เพราะฉันยังไม่คิดขึ้นไปสวรรค์ตอนนี้”
หลวงศรีมะโนราชงงๆ “พูดกระไรของเจ้า ขึ้นสวรรค์กระไร”
“นี่คงเร่งมาหาเรื่องกัน เลยยังไม่รู้ล่ะซิ ว่าออกพระท่านสิ้นบุญแล้ว เพราะถูกช้างคลั่งทำร้ายเอา”
หลวงศรีมะโนราช ขุนเทพชำนาญ และขุนเทพรักษา ตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน หลวงศรีมะโนราชคิดทบทวน แล้วก็เริ่มยิ้มออกมาด้วยความดีใจ เพราะถ้าพระราชาข่านตาย คนที่จะขึ้นเป็นหัวหน้าขันทีคนใหม่ก็คือตนนั่นเอง
อีกมุมหนึ่งในป่า เห็นกองไฟเล็กๆกองหนึ่ง แมงเม่ากำลังนั่งผิงไฟอยู่ด้วยความหนาวเหน็บ โดยมีขันทองนอนอยู่ใกล้ๆ ขันทองค่อยๆ รู้สึกตัวตื่นขึ้น แมงเม่าเหลือบไปเห็นขันทอง “ฟื้นแล้วหรือเจ้าคะคุณหลวง”
ขันทองยันกายขึ้นนั่ง มองไปรอบๆ “แล้วศพทหารสองคนนั้นเล่า”
“ก็อยู่ที่เดิมนั่นล่ะเจ้าค่ะ ฉันจะพาคุณหลวงกลับค่ายก็พาไม่ไหว แต่จะให้อยู่กับศพพวกนั้น” แมงเม่ากลัวขนลุกขนพอง “ฉันก็ไม่กล้า ก็เลยพาคุณหลวงมาพักที่นี่ก่อน” แมงเม่าเอื้อมมือไปไปจับมือขันทอง
ขันทองตกใจที่จู่ๆแมงเม่ามาจับมือตน “เจ้า...”
“ขอประทานโทษนะเจ้าคะ” แมงเม่าเอื้อมมือไปจับหน้าผากขันทอง แล้วจับที่ซอกคอเพื่อดูความร้อน
ขันทองอึ้งๆไป ในชีวิตไม่เคยเข้าใกล้ผู้หญิงขนาดนี้มาก่อน แมงเม่ายิ้มดีใจ
“ตัวเย็นแล้ว เมื่อครู่คุณหลวงตัวร้อนไข้ขึ้นด้วยนะเจ้าคะ ฉันยังกลัวอยู่เลย ว่าถ้าคุณหลวงเป็นกระไรมาก ฉันจะทำอย่างไร”
ขันทองรีบปรับอารมณ์ ทำหน้านิ่งๆ “เอ่อ ฉันคงมีไข้ เพราะพิษจากยาน่ะไม่เป็นกระไรมากดอก”
แมงเม่าแปลกใจ “ยาหรือเจ้าคะ”
ขันทองหน้าเสียที่พลั้งปาก ก่อนจะรีบกลบเกลื่อน “ฉันเพิ่งลืมตา เจ้าก็ถามไม่หยุดเทียวนะ”
ขันทองเลี่ยงมองไปที่กองไฟ เปลี่ยนเรื่อง
“แล้วกองไฟนั่นเจ้าก่อเองรึ เก่งนี่ ฉันไม่เคยเห็นหญิงลูกผู้ดีคนใด ทำเช่นนี้มาก่อนเลย”
แมงเม่ายิ้มขำๆ “เรียกฉันว่าเป็นผู้ดีก็กระดากเหลือเกินเจ้าค่ะ อันที่จริงฉันก็เป็นไพร่คนหนึ่ง เพียงแต่พ่อฉันร่ำรวยเท่านั้นเองเรื่องก่อกองไฟ ไม่ว่าลูกไพร่คนใดวิ่งเข้าออกครัวแต่เล็ก ก็ทำได้ ทุกคนล่ะเจ้าค่ะ”
ขันทองยิ้มบางๆ ถึงแมงเม่าจะซุกซนไม่เรียบร้อยแต่ก็มีน้ำใจ และเข้มแข็ง จนแอบรู้สึกดีกับแมงเม่ามากขึ้นเรื่อยๆ แมงเม่าแปลกใจ “ยิ้มกระไรเจ้าคะ”
ขันทองรีบปั้นหน้าบึ้งทันที “ไม่มีกระไร เจ้ารีบนอนเถิด คืนนี้เราคงต้องนอนกลางป่ากันสักคืน วันพรุ่งข้าจะพา