บทละครโทรทัศน์ หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 11 หน้า 2
กรมขุนวิมลหน้าเสีย พูดอะไรไม่ออก วนกลับมาหาตนอีกจนได้ ไม่น่าให้แมงเม่าไปเจอเจ้าจอมเพ็ญเลยจริงๆ
ยามเย็น เจ้าจอมเพ็ญกำลังเดินคุยกับเลื่อนอยู่ในสวน เจ้าจอมเพ็ญหัวเราะชอบใจ
“ป่านฉะนี้ พระองค์เชษฐ์คงสร้างความปวดพระเศียรให้กรมขุนวิมลอยู่เป็นแน่ จะยกนังเด็กนั่นให้ก็ไม่ได้ ไม่ยกให้ก็ต้องถูกรบเร้า ครั้นไม่คล้อยตามก็จะผิดพระทัยกันอีก สาแก่ใจข้านัก”
เลื่อนรู้สึกไม่วางใจขึ้นมา “แต่ถ้าอีเด็กนั่นมันคิดกำเริบ อยากเป็นห้ามเองเล่าเจ้าคะ ไม่เท่ากับเราสนับสนุนมันหรือเจ้าคะหม่อมแม่”
เจ้าจอมเพ็ญยิ้มแย้ม “นังโง่ นังเด็กแมงเม่ามันวิ่งเข้านอกออกในวังมานานเท่าใดแล้ว หากอยากเป็นห้ามจริง กรมขุนคงถวายมันไปเสียนานแล้ว ข้าว่ากรมขุนวิมลทรงปกป้องมัน ไม่ให้ถูกบังคับถวายตัวเสียด้วยซ้ำ”
เลื่อนประจบประแจง “หม่อมแม่เฉลียวฉลาดเหลือเกินเจ้าค่ะ ถ้าพระองค์ชายทรงผิดพระทัยกับกรมขุนวิมลขึ้นมาจริง คุณประโยชน์ทั้งหลาย ก็คงตกอยู่ที่เราเป็นแน่เจ้าค่ะ”
เจ้าจอมเพ็ญยิ้มพอใจ ก่อนจะหน้าขรึมลง “เรื่องที่ข้าใช้ให้ไปทำ เป็นอย่างไรบ้าง”
เลื่อนหน้าเสียทันที กลัวๆ “เอ่อ ได้มาแล้วเจ้าค่ะ ท่านเจ้าคุณพลเทพให้ยันต์สะกดวิญญาณแลคาถามากำกับ โดยให้ทำพิธีเพลากลางคืนที่อ่างแก้ว รับรองว่านับแต่นี้ผีคุณท้าวสาลิกาจะไม่มารบกวนหม่อมแม่อีกแล้วเจ้าค่ะ” เจ้าจอมเพ็ญหน้าเครียด “ดี เช่นนั้น เอ็งก็ไปทำพิธีคืนนี้เลย”
เลื่อนตกใจ หน้าเสีย “บ่าวหรือเจ้าคะ”
เจ้าจอมเพ็ญหันมาจ้องเลื่อนเขม็ง “ค่าที่เอ็งสาระแนเรื่องของข้าอย่างไรเล่า ถ้าเอ็งไม่สู่รู้ก็ไม่ต้องทำอย่างนี้ดอก ถือเสียว่าทดแทนบุญคุณข้าก็แล้วกัน” เจ้าจอมเพ็ญเดินเลี่ยงไป
เลื่อนหน้าเสีย กลัวผีมากแต่กลัวเจ้าจอมเพ็ญยิ่งกว่า ไม่กล้าขัดคำสั่งได้แต่ยืนหน้าเครียด หวาดกลัวอยู่คนเดียว
ท้องฟ้ายามค่ำคืน ขันทองกำลังคุยกับแมงเม่าด้วยสีหน้าเคร่งเครียดอยู่ที่มุมหนึ่งในวัง
“ฉันรู้อยู่แล้ว ว่าเสือขุนทองเป็นผัวคุณท้าวสาลิกา ไม่มีเรื่องอื่นรึ”
“ไม่มีเจ้าค่ะ เจ้าจอมเพ็ญกลัวจนสลบ พอฟื้นขึ้นมาก็เล่าให้ฟังเพียงเท่านี้” แมงเม่ามองขันทองด้วยความระแวง “ออกพระศรีรู้อยู่แล้ว เหตุใดไม่บอกฉันเล่าเจ้าคะ”
ขันทองหน้าเจื่อน ก่อนจะรีบแก้ตัว “เรื่องเช่นนี้ คนเก่าคนแก่ในวังรู้กันทั้งสิ้น ฉันไม่เห็นเป็นความลับกระไร เลยไม่ได้บอก” แมงเม่าสงสัยมาก “แต่เรื่องที่เจ้าจอมเพ็ญเล่า คล้ายกับนิทานที่ออกพระเล่าให้ฉันฟังเลยนะเจ้าคะ”
ขันทองรีบเบือนหน้าหลบตาแมงเม่า ก่อนจะหันมาแกล้งทำเป็นรำคาญ