บทละครโทรทัศน์ หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 11 หน้า 5
ยามเช้า บนเรือนขันทอง แม้นทาสรุ่นราวคราวเดียวกับเยื้อน แต่ตัวอ้วนใหญ่ ท่าทางกลัวๆ นั่งพับเพียบกราบขันทองที่ยืนอยู่กับแน่น โดยมีเยื้อนคุกเข่าอยู่ใกล้ๆหน้าตาบึ้งตึง แน่นแนะนำ
“ชื่อนังแม้น เป็นทาสที่ฉันเพิ่งซื้อมา แต่เมื่อออกพระต้องการ ฉันก็ยกให้ออกพระไว้ใช้สอยก็แล้วกัน”
เยื้อนพูดสวนทันที “เรือนเพียงเท่านี้ บ่าวคนเดียวก็ดูแลได้แล้วเจ้าค่ะ หาจำเป็นต้องมีบ่าวเพิ่มอีกคนไม่”
“แต่ฉันอยากได้มาแบ่งเบางานของเจ้า ไม่ดีรึ”
เยื้อนอึ้งไป รู้ว่าขันทองต้องการหาคนมาเป็นกันชนระหว่างตนกับขันทอง แต่จะโวยวายก็ไม่ได้ “มิได้เจ้าค่ะ”
“ถ้าเช่นนั้น เจ้าก็พาแม้นไปห้อง แลสอนงานให้ด้วยก็แล้วกัน”
“เจ้าค่ะ” เยื้อนหน้าตาบึ้งตึง แต่ก็เดินนำแม้นลงจากเรือนไป แน่นมองตามจนเยื้อนและแม้นไปแล้ว หันมาพูดกับขันทองด้วยความแปลกใจ
“เกิดกระไรขึ้นวะ เอ็งถึงต้องเอาทาสมาเพิ่มอีกคน เรือนก็เพียงเท่านี้ อย่างที่นังเยื้อนมันว่า”
ขันทองหน้าเครียด “เรื่องจุกจิก เอ็งอย่าใส่ใจเลย” ขันทองตัดบท “เออ แผนข้าที่ให้เจ้าแมงเม่าแกล้งผีเข้า เผื่อขู่เจ้าจอมเพ็ญ ไม่สำเร็จดอกนะ”
แน่นตกใจ “แผนแตกรึ”
“ไม่ใช่ เจ้าจอมเพ็ญเชื่อถือเรื่องพวกนี้ ฉะนั้น ไม่สงสัยว่าผีปลอม หากแต่เจ้าจอมเพ็ญยังมีสติพอ ที่จะกลบเกลื่อน เรื่องราวไม่ให้เป็นพิรุธได้”
“ร้ายกาจนัก เออ แต่เห็นทีต้องพักเรื่องนี้ไว้ก่อนแล้ว เพราะเอ็งมีงานในหน้าที่ต้องสะสางก่อน”
ขันทองแปลกใจ “งานกระไรรึ” ขันทองมองหน้าแน่นอย่างรอคำตอบ
ตอนสาย ศาลาในวัง สมุดบัญชีถูกโยนลงบนพื้น ขุนรักษ์เทวาเป็นคนโยนสมุดบัญชีลงต่อหน้าหลวงศรีมะโนราช ขุนเทพชำนาญ ขุนเทพรักษา โดยมีขันทอง และแน่น ยืนอยู่ใกล้ๆ
ขุนเทพรักษาเห็นสมุดบัญชีถูกโยนลงมาก็หน้าเสีย แต่แกล้งโวยวายกลบเกลื่อน “บาญชีพวกนี้อยู่กับพวกฉันนี่” ขุนเทพรักษาชี้หน้าขุนรักษ์เทวา “นี่เจ้าขโมยไปรึ ขุนรักษ์เทวา”
“ต๊ายตาย จนตรอกขึ้นมาก็ป้ายสี ง่ายดีเหลือเกินนะ” ขุนรักษ์เทวาทิ้งค้อน
“ท่านขุนรักษ์เทวา เห็นว่าค่าใช้จ่ายที่ลงไว้ในบาญชี กับของที่ซื้อหามามันไม่ตรงกัน จึงอยากให้ท่านขุนเทพชำนาญ กับท่านขุนเทพรักษาชี้แจงมา”
ขุนเทพชำนาญ และขุนเทพรักษาหน้าเสีย เหลือบไปมองหลวงศรีมะโนราชเพื่อขอความช่วยเหลือ หลวงศรีมะโนราชตีหน้าเครียด “ไม่มีกระไรต้องชี้แจงทั้งนั้น ซื้อของกระไร เท่าใดก็ลงไว้ตามนั้น จะสงสัยอันใด”