บทละครโทรทัศน์ หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 11 หน้า 3
“เรื่องรักไม่สมหวัง ถูกกีดกันกระไรพวกนี้ ก็เล่าต่อๆกันมาซ้ำๆเช่นนี้ล่ะ ก็คงจะไปคล้ายไปพ้องเข้าบ้าง ไม่เห็นจะมีกระไรเลย” แมงเม่ามองขันทองด้วยความระแวง ขันทองเห็นสายตาแมงเม่า
“เหตุใดมองฉันด้วยสายตาเช่นนั้น”
“สายตาเช่นใดหรือเจ้าคะ”
“ก็สายตาที่เจ้ามองเมื่อครู่อย่างไรเล่า”
แมงเม่าลอยหน้าลอยตา “ไม่มีกระจก ฉันจะรู้ได้อย่างไรเจ้าคะ ว่ามองอย่าไร”
ขันทองชักโมโหกับความกวนของแมงเม่า เลยเดินเข้าไปเอานิ้วถ่างตาแมงเม่าออก “มองอย่างนี้อย่างไรเล่า”
แมงเม่าโวยลั่น “โอ๊ยๆ”
ทันใดนั้นเอง “คุณพระเจ้าคะ”
ทั้งคู่สะดุ้งตกใจ รีบผละออกจากกันทันที ก่อนจะหันไปมองตามเสียง เห็นเยื้อนเดินหน้าบึ้งตึงมาทางพวกตน
“คุณพระเจ้าคะ” เยื้อนคุกเข่าลง “บ่าวขอประทานอภัยเจ้าค่ะ” เยื้อนเหล่ไปทางแมงเม่าด้วยความไม่ชอบหน้า
“บ่าวไม่ทราบว่าคุณพระกำลังพูดคุยธุระกับแม่หญิงอยู่”
ขันทองรีบปรับสีหน้า “ไม่มีกระไรดอก เหตุใดเจ้ามาถึงที่นี่”
“ท่านขุนจิตใจภักดิ์มีกิจสำคัญต้องการพบเจ้าค่ะ บ่าวเกรงว่าจะเสียราชการ จึงรีบมาตามหาคุณพระเจ้าค่ะ”เยื้อนเหล่ไปทางแมงเม่าอีกด้วยความหึงหวงเต็มที่ “แต่ไม่ทราบว่าจะขัดธุระสำคัญของคุณพระแทนหรือไม่”
แมงเม่าชักหงุดหงิด จู่ๆก็มามองหน้าตนสองครั้งติดๆ แถมพูดจาแขวะๆอีก
“เมื่อออกพระศรีมีราชการ ฉันก็ขอตัวก่อนดีกว่าเจ้าค่ะ” แมงเม่าไหว้ลา ขันทองหน้าเสีย “ประเดี๋ยว”
เยื้อนรีบพูดดักคอ “แม่หญิงจะกลับแล้วหรือเจ้าคะ เชิญเจ้าค่ะ”
แมงเม่าหน้าบึ้งตึงจ้องเยื้อนเขม็ง ก่อนจะหันไปมองขันทองบ้าง ขันทองหน้าเจื่อนแต่ไม่ทันพูดอะไร แมงเม่าก็สะบัดหน้าเดินหนีไป ขันทองได้แต่ถอนใจก่อนจะเดินเลี่ยงไป เยื้อนมองตามด้วยความหึงหวง แล้วรีบตามไป
ทางเดินในวัง ขันทองเดินลิ่วมา โดยมีเยื้อนรีบตามมา ขันทองหน้าเครียดเดินไปพูดไป
“ท่านขุนจิตใจภักดิ์มีข้อราชการกระไร บอกเจ้ามาหรือไม่”
“ท่านขุนไม่ได้มาเจ้าค่ะ” ขันทองหยุดกึกหันกลับไปจ้องหน้าเยื้อนทันที ขันทองโมโห “นี่เจ้ากล้าปดฉันเชียวรึ”
เยื้อนคุกเข่าลง “บ่าวยอมรับผิดทุกประการ คุณพระจะลงโทษบ่าวอย่างไรก็ได้ทั้งสิ้นเจ้าค่ะ”
ขันทองจ้องเขม็งด้วยความโกรธ ก่อนจะหันหน้าไปทางอื่น พยายามระงับอารมณ์ “เจ้าทำไปเพื่อกระไร”
เยื้อนก้มหน้า ไม่กล้าสบตาขันทอง “ไม่ทราบเจ้าค่ะ”