บทละครโทรทัศน์ หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 9
หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 9
บทประพันธ์ วรรณวรรธน์ / บทโทรทัศน์ เอกลิขิต
ตอนเช้า ตำหนักกรมขุนวิมล กรมขุนวิมล เจ้าจอมอำพัน เป้าและคุณท้าวโสภา รีบเดินออกมาจากข้างในเพื่อมาหาแมงเม่าที่ยืนอยู่รออยู่ด้วยความดีใจ
“เสด็จเพคะ” แมงเม่าดีใจจะคุกเข่าลงกราบ กรมขุนวิมลรีบเข้าไปประคองแมงเม่า ดีใจมากที่แมงเม่าปลอดภัย
“ไม่ต้องกราบ ต้องไหว้แล้ว” กรมขุนวิมลดึงแมงเม่าเข้ามากอด “เจ้าตัวดี ฉันนอนไม่หลับทั้งคืน ห่วงเจ้าเหลือ เกิน บุญรักษาแล้วนะลูกนะ” แมงเม่าซึ้งใจ กอดกรมขุนวิมลตอบ “เป็นพระคุณเพคะ”
เป้าเป็นห่วง “ฉันรู้มาว่ามีทหารฝ่ายหน้าสองคนคิดร้ายกับแม่แมงเม่ารึ เรื่องเป็นมาอย่างไรกัน”
แมงเม่าหน้าเสีย ไม่อยากเล่าเลยตอบเลี่ยงๆ “เอ่อ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันจ้ะ คงต้องรอให้กรมเวียงไต่สวนเรื่องนี้ก่อน”
เจ้าจอมอำพันเจ็บใจ “จะมีกระไร คงเห็นว่าเกิดเรื่องวุ่นวายก็เลยฉวยโอกาสน่ะซี มันคงเห็นเจ้าแมงเม่าหน้าตาสะสวยก็เลยคิดจะข่มเหง หรือไม่ก็คงอยากได้ทรัพย์ อย่างนี้ต้องลงโทษให้หนัก”
“ไม่ทันแล้วล่ะเจ้าค่ะ อ้ายสองคนนั่นมันตายแล้ว ได้ยินมาว่าหลวงศรีขันทินเป็นคนฆ่าด้วยนะเจ้าคะ”
เจ้าจอมอำพันตกใจนึกไม่ถึง “ออกหลวงปันหยีน่ะรึ” ทุกคนหันไปมองเจ้าจอมอำพันเป็นตาเดียว
เจ้าจอมอำพันหน้าเจื่อนไป ตัวเองเป็นเจ้าจอมแต่เอาคำหยอกล้อที่พวกเด็กๆล้อขันทองมาพูดก็ดูไม่ดีนัก เลยได้แต่ยิ้มแหยๆกลบเกลื่อน
“เรื่องจะเป็นมาอย่างไร เอาไว้ค่อยเล่าก็ได้ ตอนนี้ไปพักผ่อนให้สบายก่อนเถิด นอนกลางป่ามาทั้งคืน ลำบากเจ้านัก” แมงเม่ายิ้มแย้ม “เพคะ”
กรมขุนวิมลพาแมงเม่าเข้าข้างในไป โดยมีคนอื่นแห่ตามกันไปด้วยความดีใจที่แมงเม่าปลอดภัย
ตอนสาย บนเรือนพระยาพลเทพ พระยาพลเทพกำลังโมโห หลังจากฟังรายงานของขุนแผลงฤทธิ์
“อ้ายขันทีหน้าสวยน่ะรึ ฆ่าคนของเรา เป็นไปได้อย่างไร”
“กระผมสอบถามกรมเวียงมาแล้ว อ้ายขันทีให้การว่า คนของเราประมาท มันจึงฉวยโอกาสลอบฆ่าขอรับ”
“อ้ายหน้าโง่ โดนคนไม่ชายไม่หญิงฆ่าเอาได้ เสียชาติเกิดนัก” พระยาพลเทพระแวง “เออ ท่านขุนอย่าลืมไปจัดการให้เรียบร้อย อย่าให้สาวมาถึงพวกเราได้ล่ะ”