บทละครโทรทัศน์ หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 9 หน้า 3
เจ้าจอมเพ็ญเชื่อเต็มที่ “มิน่าเล่า เป็นอย่างนี้นี่เอง ขรัวเถื่อนชาวมอญ พูดกระไรไม่เคยผิดพลาด คงเป็นเช่นนั้นจริงๆ”
เลื่อนรีบประจบ “ถ้ากระนั้น หม่อมแม่ก็อย่าเสียใจอีกเลยนะเจ้าคะ ทนรออีกสองปี ก็จะได้ทุกอย่างตามที่หม่อมแม่ประสงค์แล้วเจ้าค่ะ” เจ้าจอมเพ็ญยิ้มรับ อารมณ์ดีขึ้นทันที
“สองปี ข้าย่อมรอได้อยู่แล้ว” เจ้าจอมเพ็ญฉุกคิดขึ้น “นังเลื่อน พระราชาข่านสิ้นแล้ว จะต้องมีการแต่งตั้งหัวหน้าขันทีคนใหม่เพื่อดูแลฝ่ายใน มีการเลือกกันไปแล้วหรือไม่”
“ยังเลยเจ้าค่ะ บ่าวได้ฟังมาว่ากรมขุนวิมลภักดีจะทรงเลือกในบ่ายวันนี้เจ้าค่ะ แต่บ่าวเห็นว่าหม่อมแม่ยังเศร้าเสียใจอยู่ จึงไม่ได้กราบเรียนเจ้าค่ะ” เจ้าจอมเพ็ญยิ้มพอใจ “เช่นนั้นก็ยังทัน”
ทุกคนมีสีหน้าสงสัยว่าเจ้าจอมเพ็ญคิดจะทำอะไร
ทางเดินภายในวัง หลวงศรีมะโนราชกำลังเดินคุยมากับขุนเทพชำนาญ และขุนเทพรักษาอย่างอารมณ์ดี
ขุนเทพรักษายิ้มแย้ม พูดประจบประแจง “มิพักต้องสงสัยเลย ว่าผู้ที่จะขึ้นเป็นหัวหน้าขันทีคนต่อไปแทนพระราชาข่าน ย่อมต้องเป็นคุณหลวงเป็นแน่”
ขุนเทพชำนาญยิ้มแย้ม “คุณหลวงพร้อม ด้วยวัยแลความสามารถ ถ้าไม่ติดว่าหลายวันมานี่มีเหตุต้องสะสางมากมาย คุณหลวงคงได้ขึ้นแต่วันแรกที่พระราชาข่านตายแล้ว”
หลวงศรีมะโนราชยิ้มมั่นใจ “ขึ้นแต่วันแรกก็น่าเกลียดเกินไป รอสักหน่อยจะงามกว่า” สีหน้าหลวงศรีมะโนราชเกลียดชัง ฝังแค้น “แต่ทันทีที่ฉันได้ขึ้นเป็นหัวหน้าขันที ฉันจะไม่ปล่อยให้อ้ายศรีขันทินมันเป็นสุขอีกเลย”
“ใช่แต่มันเท่านั้น อ้ายขุนจิตใจภักดิ์ก็ปากดีใช่ย่อย ควรที่จะให้มันได้เห็นดีที่กล้าทำตัวเป็นอริกับพวกเราเสียทั้งคู่” ขุนเทพรักษารีบเสนอตัว “หากจะลงมือเมื่อใด ขอให้เป็นหน้าที่ดีฉันเถิด”
สายตาขุนเทพรักษาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง “ดีฉันชังน้ำหน้าพวกมันมานานเหลือเกินแล้วเจ้าค่ะคุณหลวง”ขุนเทพรักษาฉุกคิดขึ้น รีบประจบ “ไม่ใช่ซี คุณพระ” หลวงศรีมะโนราชหัวเราะชอบใจ การได้เป็นหัวหน้าขันที ถือว่าได้ขึ้นถึงจุดสูงสุดของการเป็นขันทีในราชสำนักอยุธยา ซึ่งเป็นสิ่งที่ใฝ่ฝันมาตลอด
ตอนบ่าย บนเรือนขันทองในวัง เยื้อนกำลังทยอยเก็บข้าวของลงหีบอยู่ ในขณะที่ขันทองกำลังตรวจดูว่ามีอะไรสำคัญบ้างที่ต้องเก็บไว้ เยื้อนไม่สบายใจ “เราต้องย้ายไปอยู่เรือนอื่นจริงหรือเจ้าคะ”
“ช้าหรือเร็วก็ต้องไป คุณหลวงศรีมะโนราชไม่ชอบหน้าฉันมานานหนักหนาแล้ว ครานี้ได้ขึ้นเป็นหัวหน้าขันที ฉันคงต้องรับเคราะห์เป็นแน่ แค่ถูกไล่ออกจากเรือนนี้ ยังถือว่าสถานเบานะเจ้า”