บทละครโทรทัศน์ หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 9 หน้า 5
“เล่าไปสิ”
“เจ้าค่ะ ครานั้นมีข้าหลวงหลายคนจับกลุ่มคุยกันเสียงดัง หลวงศรีมะโนราชไม่พอใจจึงฟาดหวายเข้าใส่ ฉันอยู่ในเหตุการณ์ด้วยเจ้าค่ะ” เจ้าจอมเพ็ญยิ้มพอใจ เจ้าจอมอำพันไม่ยอมแพ้
“หลวงศรีมะโนราชทำตามกฎ หากไม่ควบคุมเข้มงวดจะรักษาความเป็นระเบียบเรียบร้อยไว้ได้รึ” เจ้าจอมอำพันหันไปพูดกับกรมขุนวิมล “จากข้อนี้ หม่อมฉันยิ่งเห็นควรให้หลวงศรีมะโนราชขึ้นเป็นหัวหน้าขันทีเพคะ”
กรมขุนวิมลมีสีหน้าครุ่นคิดว่าจะทำยังไงดี
บนเรือนขันทองในวัง เยื้อนกำลังกอดขาขันทองร้องไห้สะอึกสะอื้น ไม่ยอมแยกจากขันทอง ขันทองอึดอัด
“ปล่อยเถิด อย่าทำเช่นนี้เลย” เยื้อนยอมปล่อย แต่ก็ยังร้องไห้อยู่
ขันทองถอนใจ “ขอบน้ำใจเจ้านักที่ภักดีต่อฉัน แต่ถ้าฉันต้องระเห็จไปอยู่ทิมขันทีจริง อย่างไรก็ให้เจ้าไปด้วยไม่ได้ ที่ฉันช่วยได้ก็คือไม่ให้เจ้าที่เป็นบ่าวลำบากลำบนไปด้วยเท่านั้น”
เยื้อนร้องไห้ จะอ้อนต่อ “ออกหลวงเจ้าขา...”
ขันทองตัดบท “ทำใจเสียเถิด เจ้าเองก็กำเนิดเป็นลูกพระยา ย่อมเห็นความไม่จีรังของวาสนาอยู่แล้ว อย่าดื้อดึงให้ฉันต้องลำบากใจไปด้วยเลย” ขันทองเดินเลี่ยงเข้าข้างในไป เยื้อนมองตาม หน้าเปลี่ยนเป็นบึ้งตึงทันที ไม่ร้องไห้อีก ไม่พอใจ “สู้อุตส่าห์ทำถึงขั้นนี้แล้ว ยังไม่เข้าใจอีก สมแล้ว ที่ไม่ใช่ชายแท้” เยื้อนทิ้งค้อนให้อีกขวับ
ในตำหนักกรมขุนวิมล เจ้าจอมเพ็ญยังถกเถียงกับเจ้าจอมอำพัน ต่อหน้ากรมขุนวิมลและคนอื่นๆ
เจ้าจอมเพ็ญปั้นยิ้มหวาน “ฉันรู้ว่าแม่อำพันสนิทสนมกับหลวงศรีมะโนราชมากกว่าคนอื่น”
เจ้าจอมอำพันโมโห “แล้วอย่างไร แม่เพ็ญพูดให้จบซี อย่าพูดครึ่งๆกลางๆ ให้คนอื่นเข้าใจฉันผิด”
เจ้าจอมเพ็ญยิ้มๆ เบือนหน้าไปทางอื่นไม่พูดอีก เจ้าจอมอำพันยิ่งโมโหหนักกว่าเดิม “แม่เพ็ญ”
กรมขุนวิมลปราม รู้ว่ายิ่งเจ้าจอมอำพันโกรธยิ่งเข้าทางเจ้าจอมเพ็ญ “แม่อำพัน”
เจ้าจอมอำพันพยายามระงับอารมณ์เต็มที่ ไหว้ “ขอประทานอภัยเพคะ”
กรมขุนวิมลพูดกับทุกคน “ตำแหน่งหัวหน้าขันที แม้จะมีบรรดาศักดิ์เพียงแค่พระ แต่มีอำนาจมากกว่าบรรดา ศักดิ์นัก ด้วยเหมือนควบคุมฝ่ายในเอาไว้กึ่งหนึ่ง ฉะนั้น ฉันจึงอยากให้คนที่เป็นหัวหน้า เป็นที่ยอมรับแก่ทุกฝ่าย” กรมขุนวิมลหันไปพูดกับเจ้าจอมเพ็ญ “แม่เพ็ญคงเข้าใจนะ”
เจ้าจอมเพ็ญไหว้ “เข้าใจเพคะ แลเพราะเหตุนี้ หม่อมฉันจึงอยากเสนอให้คนที่ทำราชการเข้ากับทุกผู้คนได้”
เจ้าจอมเพ็ญชายตามองเจ้าจอมอำพัน “แลเป็นกลาง ไม่เอนเอียงเข้ากับฝ่ายใด ขึ้นเป็นหัวหน้าขันทีเพคะ”
“แม่เพ็ญหมายถึงผู้ใดรึ” เจ้าจอมเพ็ญอมยิ้มมั่นใจ