บทละครโทรทัศน์ หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 9 หน้า 4
เยื้อนคลานเข่าเข้ามาหาขันทอง หน้าเศร้าๆ “ไม่ว่าออกหลวงจะไปอยู่ที่ใด บ่าวก็ขอตามไปรับใช้ออกหลวงทุกที่เจ้าค่ะ”
ขันทองยิ้มบางๆ “ฉันอาจต้องไปอยู่ที่ทิมขันที เจ้าไปด้วยไม่ได้ดอก แต่อย่ากลัวไปเลย ฉันฝากฝังเจ้ากับขุนรักษ์เทวาแล้ว เจ้าจะได้อยู่สุขสบายเหมือนเดิม”
เยื้อนหน้าเสีย รีบเข้าไปกอดขาขันทอง “ไม่เจ้าค่ะ บ่าวไม่อยากแยกจากออกหลวง”
เยื้อนบีบน้ำตาร้องไห้สะอึกสะอื้น “ออกหลวงอย่าทิ้งบ่าวไปนะเจ้าคะ”
ขันทองหน้าเสีย ไม่ชอบที่เยื้อนมาถึงเนื้อถึงตัวตนแบบนี้ เลยกระอักกระอ่วน ไม่รู้จะทำไงดี
ในตำหนักกรมขุนวิมล กรมขุนวิมลนั่งอยู่บนตั่ง เป็นเหมือนประธานในที่ประชุม โดยมีเจ้าจอมเพ็ญ เจ้าจอมอำพัน และเจ้าจอมคนอื่นๆนั่งอยู่บนตั่งที่ต่ำกว่าลงมา ในขณะที่เป้า เลื่อนและคุณท้าวโสภาก็นั่งพับเพียบคอยรับใช้อยู่ใกล้ๆ
“หลวงศรีมะโนราชมีอาวุโสสูงกว่าทุกคน แลทำราชการได้ดีไม่ขาดตกบกพร่อง ฉะนั้น ฉันเห็นควรให้หลวงศรีมะโนราชขึ้นเป็นหัวหน้าขันทีแทนพระราชาข่าน ทุกคนเห็นเป็นเช่นไร” กรมขุนวิมลกวาดตามองเรียงคน
เจ้าจอมแต่ละคนหันไปปรึกษากันไปมา เจ้าจอมเพ็ญนั่งนิ่งๆอยู่คนเดียว ไม่หารือกับใคร เจ้าจอมอำพันยิ้มแย้ม “อาวุโสสูงกว่าได้ขึ้นเป็นนาย ก็ถือว่าเป็นไปธรรมเนียม ไม่มีผู้ใดคัดค้านเพคะ”
กรมขุนวิมลยิ้มรับ “ถ้าเช่นนั้น ฉันจะ...”
เจ้าจอมเพ็ญพูดสวนขึ้น “หม่อมฉันไม่เห็นด้วยเพคะ” ทุกคนหันไปมองเจ้าจอมเพ็ญเป็นตาเดียว
“เหตุใดแม่เพ็ญจึงไม่เห็นด้วยเล่า”
“หลวงศรีมะโนราชมีอาวุโสมากก็จริง แต่ก็มีคนไม่ชอบพออยู่มาก หากขึ้นเป็นหัวหน้าขันทีดูแลฝ่ายใน เกรงจะเกิดความวุ่นวายขึ้นได้เพคะ”
คุณท้าวโสภาสีหน้าติดใจสงสัย “จริงหรือเจ้าคะ ที่มีคนไม่ชอบพอหลวงศรีมะโนราชอยู่มาก เหตุใดอีฉันถึงไม่เคยรู้มาก่อน” เลื่อนรีบตอบแทน ยิ้มแย้ม “หลวงศรีมะโนราชเป็นคนเจ้าโทสะ โมโหร้าย มีหลายคราที่ดุด่าเหล่าข้าหลวงเกินกว่าเหตุ บางคราก็ถึง ขั้นลงมือทำร้าย” เลื่อนหันไปมองเป้า
“เรื่องนี้ แม่เป้าก็รู้เห็นอยู่เจ้าค่ะคุณท้าว”
คุณท้าวโสภาแปลกใจ หันไปพูดกับเป้า “จริงหรือแม่เป้า”
เป้าจ๋อยๆ อ้อมแอ้มตอบ “จริงเจ้าค่ะ แต่เรื่องนี้เกิดขึ้นนานแล้ว”
ทุกคนมองมาที่เป้าอย่างสนใจอยากรู้ความจริง