บทละครโทรทัศน์ หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 25 หน้า 5

ขุนรักษ์เทวาประคองหลวงศรีมะโนราชมาถึงหน้าห้องๆหนึ่ง  ทันใดนั้นหลวงศรีมะโนราชก็สะบัดตัวออก แล้วทุบเข้าไปที่ท้ายทอยขุนรักษ์เทวาอย่างแรง จนขุนรักษ์เทวาล้มสลบเหมือด หลวงศรีมะโนราชยิ้มเยาะ

“อ้ายหน้าโง่” หลวงศรีมะโนราชรีบขโมยกุญแจที่ขุนรักษ์เทวาเก็บไว้ในชายพกออกมา ก่อนจะหยิบกุญแจของตนออกมาอีกดอกหนึ่ง แล้วรีบไขปลดล็อคกุญแจโซ่ 2 ตัว ต้องใช้กุญแจ 2 ดอกจากสองขันที เป็นระบบความปลอดภัย หลวงศรีมะโนราชเปิดประตูเข้าไป ภายในเต็มไปด้วยทรัพย์สมบัติ  หีบใส่ทอง เพชรพลอยมากมาย

หลวงศรีมะโนราชยิ้มร้ายๆ  มองสมบัติด้วยความโลภ “หมายตามานาน  ในที่สุดก็ถึงคราวของข้าเสียที”

หลวงศรีมะโนราชรีบถอดผ้าคาดเอวออก แล้วหยิบทรัพย์สมบัติใส่ผ้าคาดเอว เอาไปมากที่สุด เท่าที่จะขนไปได้

เจ้าจอมเพ็ญหนีกระเจิดกระเจิงด้วยความกลัวสุดขีดมาถึงอ่างแก้วโดยไม่รู้ตัว เจ้าจอมเพ็ญตกใจมาก

”อ่างแก้ว”

ขณะนั้นเอง ก็ได้ยินเสียงโห่ร้องของทหารอังวะไล่หลังมา เจ้าจอมเพ็ญกลัวสุดๆ  เลยรีบลงไปในอ่างแก้วเพื่อซ่อนตัว ทหารอังวะกลุ่มหนึ่งก็ตามมาถึงอ่างแก้ว พวกทหารมองไปรอบๆ ก็ไม่เห็นเจ้าจอมเพ็ญ ทหารตะโกนสั่ง

“ค้นให้ทั่ว  ข้าอยากได้เชยชมสาวชาววังอโยธยาให้เป็นบุญสักครา หาตัวมันให้เจอ”

พวกทหารอังวะแยกย้ายกันค้นหาทันที เจ้าจอมเพ็ญซ่อนตัวอยู่ในน้ำขอบอ่างแก้ว อาศัยหญ้าที่ขึ้นเต็มอ่างแก้วและความมืดพรางตัวไว้ เจ้าจอมเพ็ญกลัวสุดๆ ปากคอสั่น  แต่ก็ไม่กล้าส่งเสียงแม้แต่น้อย ไม่คาดคิดทันใดนั้น  ก็เห็นศพของคุณท้าวสาลิกาลอยขึ้นมาจากในน้ำ ต่อหน้าเจ้าจอมเพ็ญในระยะประชิด  ศพเบิกตาจ้องมาที่เจ้าจอมเพ็ญนิ่ง เจ้าจอมเพ็ญกลัวสุดขีด  แต่รีบใช้มือปิดปากเอาไว้ ไม่ยอมกรีดร้องออกมา เจ้าจอมเพ็ญค่อยๆ ขยับตัวห่างออกจากศพของคุณท้าวสาลิกา กลัวจนน้ำตาไหล ศพคุณท้าวสาลิกาจมน้ำหายไป เจ้าจอมเพ็ญกวาดตามองไปรอบๆ ด้วยความหวาดกลัว น้ำตาไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง ศพคุณท้าวสาลิกาโผล่ทะลึ่งพรวดพ้นน้ำขึ้นมาอีกครั้งทางด้านหลังเจ้าจอมเพ็ญ เจ้าจอมเพ็ญตกใจกลัวสุดขีด จะเผลอกรีดร้องออกมา ต้องรีบกัดปากตัวเองไว้จนเลือดไหลออกมา แต่เจ้าจอมเพ็ญก็ยังไม่ยอมร้องเสียงดังกลัวทหารอังวะจับตัวได้ ได้แต่ทนอยู่ในน้ำกับวิญญาณคุณท้าวสาลิกาที่ตนเห็น

แมงเม่าวิ่งจูงมือกรมขุนวิมลมาถึงท้ายวัง  บริเวณที่ขันทองใช้ทางระบายน้ำลอบออกไปนอกวัง โดยมีเป้า เจ้าจอมอำพัน และคุณท้าวโสภาวิ่งตามมาติดๆ

“ถึงแล้วเพคะ เสด็จรีบลงไปในทางระบายน้ำเถิดเพคะ ทางนี้ทะลุไปถึงข้างนอกได้ หม่อมฉันจะพาเสด็จหนีไปเองเพคะ” กรมขุนวิมลงงไปหมด “แล้วเจ้ารู้ได้อย่างไรกัน”

แมงเม่าร้อนใจสุดๆ “อย่าเพิ่งถามเลยเพคะ  รีบเสด็จลงไปก่อนเถิด”