บทละครโทรทัศน์ หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 15 หน้า 2
อินห่วงสามีสุดๆ “แล้วพี่จะไปที่ใด พี่ยังบาดเจ็บอยู่นะจ๊ะ”
“แผลแค่นี้ยังไกลหัวใจนัก แต่ถ้าข้าอยู่ มันก็คงหาเหตุ...”
ทันใดนั้น ก็ได้ยินเสียงมิ่งโวยวายดังมาจากหน้าเรือน “เฮ้ย ขึ้นมาได้อย่างไรวะ อ้ายกล้านี่เอ็งรึ จะทำกระไร”
ทุกคนพากันตกใจ ที่รู้ว่าพวกกล้ามาเร็วกว่าที่คิด แมงเม่าใช้ความคิดอย่างหนัก วางแผนช่วยพี่ชาย
บนเรือนแมงเม่า ติ่นและผลถูกลูกน้องพระยาพลเทพเตะต่อย จนล้มคว่ำอยู่กับพื้นเรือน มิ่ง ชื่น และพวกบ่าวไพร่ต่างหวาดกลัวรวมกันอยู่ที่โถงเรือน จมื่นศรีสรรักษ์ ขุนแผลงฤทธิ์ กล้าและพวกลูกน้องกระจายกำลังกันล้อมโถงเรือนเอาไว้ มีลูกน้องหลายคนที่ถือคบไฟนำทางติดมือไว้ด้วย
ชื่นกลัวมาก “อยากปล้นกระไรก็เอาไปเลย แต่อย่าทำร้ายพวกเราเลยนะจ๊ะ” ชื่นไหว้ “ฉันไหว้ล่ะ”
ขุนแผลงฤทธิ์ตะคอก “เฮ้ย อย่าพูดพล่อยๆ พวกข้าเป็นขุนนางไม่ใช่โจร กล่าวหากันเช่นนี้ ระวังจะโดนดี
มิ่งกลัว แต่ก็ยังเถียง “เป็นขุนน้ำขุนนางแล้วมารังแกพวกเราทำไม พวกฉันทำกระไรผิด”
“อ้ายม่วงลูกเอ็ง ฆ่าอีสุ่นหญิงรับชำเราตาย มีพยานรู้เห็น พวกข้าจึงมาตามจับกลับไปรับโทษทัณฑ์”
“ไม่จริง ลูกชายกระผมไม่มีวันฆ่าใคร ต้องมีการเข้าใจผิดเป็นแน่” มิ่งชี้ไปที่กล้า “คนต้องโทษตัวจริง คืออ้ายกล้าคนนี้ต่างหาก เหตุใดพวกคุณพระถึงไม่จับมันเล่า” กล้าหน้าเสียไปเพราะมีความผิดตัดตัวอยู่
“ข้าจะจับมันหรือไม่ มันเรื่องของข้า” กล้ายิ้มหยันใส่มิ่งที่จมื่นศรีสรรักษ์ ถือหาง
“แต่เพลานี้ ข้าจะจับตัวอ้ายม่วงลูกเอ็งก่อน” จมื่นศรีสรรักษ์ หันไปสั่งลูกน้อง “ค้น”
กล้ารีบนำพวกลูกน้องค้นเรือนทันที ท่ามกลางความหวาดกลัวของมิ่ง ชื่น และพวกบ่าวไพร่
กล้ากับพวกลูกน้องพระยาพลเทพ เที่ยวค้นตามห้องหับต่างๆบนเรือน รื้อข้าวของกระจุยกระจายไปหมด เพราะการหาตัวม่วงเป็นการบังหน้า แท้ที่จริงแล้วต้องการหากลัก เลยค้นทั่วไปหมด กล้าถีบประตูห้องนอนม่วงออก เห็นอินอยู่ข้างในห้อง อินเห็นกล้าก็มีท่าทางหวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัด กล้าแสยะยิ้มร้ายๆ
“นังอินอยู่ที่นี่เองรึ ผัวเอ็งฆ่าหญิงรับชำเราตาย รู้บ้างหรือไม่”
อินโมโห “โกหก เอ็งเป็นคนทำแต่ใส่ร้ายพี่ม่วงต่างหาก” อินชะงัก พูดอย่างงี้ไปก็เท่ากับยอมรับว่าม่วงมาที่นี่
กล้าหัวเราะลั่น “อ้ายม่วงมันกลับมาที่นี่จริงๆ” กล้าตะคอก “มันอยู่ที่ใด บอกข้ามา”
อินหน้าเสีย “ไม่รู้ ข้าไม่รู้” อินเดินมาบังหีบใส่เสื้อผ้าขนาดใหญ่ไว้ตามสัญชาตญาณ ม่วงนอนขดตัว หลบซ่อนอยู่ในหีบ สีหน้าเคร่งเครียด พร้อมลุยทันทีถ้าหากกล้าเจอตนเข้า กล้าเอะใจกับท่าทางของอิน
“หีบข้างหลังเอ็ง ใส่กระไรไว้รึ” อินหน้าเสีย “หีบใส่เสื้อผ้า เอ็งจะให้ใส่กระไรเล่า”
“ถ้าใส่เสื้อผ้า ข้าก็ต้องเปิดดูได้ซี” ในหีบ ม่วงขบกรามแน่นหยิบกรรไกรออกมาถือกระชับไว้ กะตายเป็นตาย