บทละครโทรทัศน์ หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 15 หน้า 5
พวกลูกน้องที่มีคบไฟในมือ ก็รีบกระจายกำลังกันเผาเรือนทันที ชื่นพยายามห้าม
“อย่าเผาเรือนฉันเลย ฉันกราบล่ะจ้ะ” ลูกน้องไม่ฟัง ผลักชื่นออกไปแล้วเอาคบไฟไปจุดเผาทั่วเรือน
จมื่นศรีสรรักษ์ถอนใจ ส่ายหน้า ไม่ชอบนิสัยขุนแผลงฤทธิ์เลย แต่ไม่รู้จะห้ามยังไง เดินลงจากเรือนไป
กล้าฉุดมือแมงเม่า “ไป เอ็งไปกับข้า นังแมงเม่า”
แมงเม่าดิ้นสุดฤทธิ์ “ไม่ไป อ้ายกล้า อ้ายหน้าตัวเมีย”
กล้าพยายามจะฉุดแมงเม่าไปให้ได้ แต่ทันใดนั้นกล้าก็ร้องขึ้นด้วยความเจ็บปวด ติ่นแอบคลานมากัดเข้าที่ขาของกล้าจากทางด้านหลัง กล้าเตะติ่นออกไป แล้วเงื้อดาบจะฟัน แต่ผลรีบเข้าไปจับข้อมือกล้าไว้ไม่ให้ฟันเพื่อน
มิ่งฉวยโอกาสเข้าไปถีบเต็มยอดอกกล้าจนกล้ากระเด็นออกไป แมงเม่าเห็นโอกาสวิ่งหนีกลับมาหาชื่นได้ กล้าทั้งจุกทั้งแค้น จะเอาคืน ขุนแผลงฤทธิ์พูดสวนขึ้น “ไฟลามหนักแล้ว ถ้าเอ็งบ้ากามนัก ก็อยู่ไปคนเดียวก็แล้วกัน”
ขุนแผลงฤทธิ์เดินลงจากเรือนไป โดยมีพวกลูกน้องตามหลังไป กล้าอยู่คนเดียว เห็นพวกมิ่งจ้องตนเขม็งก็ชักกลัว เลยรีบตามไปอีกคน แมงเม่าตะโกนสั่ง
“ช่วยกันดับไฟเร็วเข้า ข้าวของกระไรขนออกมาได้ ก็รีบขนออกมาก่อน”
ทุกคนรีบช่วยกันทำตามที่แมงเม่าบอกทันที แมงเม่ามองเปลวไฟที่โหมกระหน่ำไหม้บ้าน ด้วยความหวาดกลัว แต่ก็ต้องพยายามทำตัวให้เข้มแข็งเข้าไว้ วิ่งฝ่ากองเพลิงช่วยทุกคนขนย้ายของมีค่าที่ยังขนออกมาได้
ม่วงและอิน ช่วยกันพายเรือมาจนถึงบริเวณชายป่าริมคลอง
“อิน เทียบฝั่งตรงนี้เถิด”
“เรายังมาได้ไม่ไกลเท่าใดเลยนะพี่ ถ้าอ้ายพวกนั้นตามมา จะทำอย่างไร”
ม่วงชี้นิ้วให้ดู “ตรงไปทางนี้ก็เป็นป่าแล้ว แลออกนอกเมืองได้ไม่ยาก ถึงพวกมันตามมาทัน เราก็หนีรอดได้”
“จ้ะพี่”
ทั้งคู่ช่วยกันพายเรือจนเทียบฝั่ง ม่วงรีบขึ้นจากเรือแต่อินยังไม่ทันขึ้น ทันใดนั้น ม่วงก็ออกแรงเต็มที่ ผลักเรือออกไปกลางคลอง อินตกใจ “พี่ม่วง ทำกระไร”
ม่วงหน้าเศร้า “อินเอ๊ย ข้าขอบน้ำใจเอ็งนัก ไม่เคยคิดเลยว่าเอ็งจะมีน้ำใจให้ข้ามากถึงเพียงนี้ แต่ข้าก็ยอมให้เอ็งไปเสี่ยงกับข้าไม่ได้เช่นกัน กลับไปเสียเถิด”
“ไม่ ฉันไม่กลับ” อินพายเรือกลับเข้าหาฝั่ง ม่วงเลยรีบวิ่งหนีเข้าป่าไปทันที เพื่อไม่ให้อินตามทัน
“พี่ม่วง อย่าทิ้งฉันไป พี่ม่วง”
อินร้องไห้โฮออกมา แม้จะเข้าใจม่วงที่ห่วงใย แต่ก็เสียใจที่ม่วงทิ้งไป