บทละครโทรทัศน์ หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 15 หน้า 3

อินตกใจ หน้าซีดเผือด “มีแต่ผ้าผ่อนท่อนสไบ เอ็งจะเปิดหากระไร” ขาดคำกล้าตบหน้าอินจนล้มคว่ำทันที

ม่วงได้ยินเสียงอินกรีดร้อง ก็เตรียมจะเปิดหีบออกไปสู้กับกล้า กล้าเงื้อดาบขึ้นกะแทงเข้าไปในหีบ ถ้าม่วงอยู่ในนั้นก็ต้องตายคาหีบแน่ ทันใดนั้นเอง  ก็ได้ยินเสียงลูกน้องพระยาพลเทพโวยวาย เสียงดังลั่น

“เจอตัวแล้ว มันหนีไปทางด้านหลังเรือน  รีบไปจับตัวมันเร็ว” กล้าชะงักก่อนจะรีบออกจากห้องไปทันที

อินมองตามด้วยความงุนงง ก็ม่วงอยู่ในหีบชัดๆ แล้วที่จับได้เป็นใครกัน ม่วงในหีบสีหน้าใช้ความคิด เดาได้ว่าต้องเป็นฝีมือน้องสาว ม่วงพึมพำเบาๆ “เจ้าแมงเม่า” สีหน้าม่วงเป็นห่วง

บนเรือนแมงเม่า กล้าเดินออกมาที่โถงเรือน พร้อมๆกับที่ลูกน้องพระยาพลเทพ 3-4 คน  ช่วยกันลากตัวแมงเม่าที่แต่งตัวเป็นชายมาที่โถง ก่อนจะผลักแมงเม่าล้มลงกับพื้น แมงเม่าเงยหน้าขึ้น  ทุกคนเห็นชัดๆ ว่าเป็นแมงเม่าที่แต่งตัวเป็นชายนั่นเอง มิ่งห่วงลูก จะเข้าไปหาลูก “เจ้าแมงเม่า”

จมื่นศรีสรรักษ์ยกดาบขวางไว้  มิ่งเลยไม่กล้าเข้าไป กล้างงๆ “นังแมงเม่า  เหตุใดเอ็งแต่งตัวเช่นนี้วะ”

แมงเม่ายิ้มเยาะ ลุกขึ้นยืน “ข้าเห็นเอ็งไม่ใคร่มีความเป็นชายนัก จึงแต่งเป็นชายให้เอ็งดูอย่างไรเล่าวะ  อ้ายกล้า” กล้าโมโห จะเข้าไปเล่นงาน แต่ไม่ทัน ขุนแผลงฤทธิ์ตบแมงเม่าจนเลือดกบปากทันที ท่ามกลางความตกใจของทุกคน ผลโมโห “อ้ายชาติชั่ว มึงทำร้ายแม่หญิงกู”

ผลจะเข้าไปเอาเรื่อง แต่ถูกลูกน้องพระยาพลเทพต่อยคว่ำ แล้วตั้งท่ากระทืบซ้ำ ผลเลยยอมหุบปากไป

ติ่นรีบเข้าไปดูอาการเพื่อนด้วยความเป็นห่วง

จมื่นศรีสรรักษ์ถอนใจ “เห็นการแต่งตัวก็รู้แล้ว มันปลอมเป็นชายเพื่อช่วยพี่มันหนีล่ะซี” สีหน้าจมื่นศรีสรรักษ์ เจ็บใจ “ป่านฉะนี้ คงหนีไปไกลแล้ว”

แมงเม่าเช็ดเลือดที่มุมปาก  ยิ้มเยาะ “ก็ไม่โง่เท่าใดนี่” ขาดคำ ขุนแผลงฤทธิ์ก็จิกหัวแมงเม่าจนหน้าหงาย

“พี่ชายเอ็ง ก็แค่เหยื่อล่อ  ที่พวกข้าต้องการคือกลักที่เอ็งได้ไป จากออกญาสีหราชเดชะต่างหาก”

ขุนแผลงฤทธิ์ตะคอกใส่ “เอาคืนมา”

แมงเม่าจ้องขุนแผลงฤทธิ์เขม็ง “กลักกระไร ข้าไม่รู้เรื่อง” ขุนแผลงฤทธิ์บิดผมแมงเม่า จนแมงเม่าร้องด้วยความเจ็บปวด มิ่ง ชื่นห่วงแมงเม่าสุดๆ  พร้อมกัน “เจ้าแมงเม่า / แม่แมงเม่า”

จมื่นศรีสรรักษ์กระชับดาบขู่  พวกมิ่ง ชื่น ก็ไม่กล้าเข้าไปช่วยอะไร ชื่นทั้งกลัวทั้งห่วงแมงเม่าจนร้องไห้

“แม่แมงเม่า เชื่อน้า  มันอยากได้กระไรก็ให้มันไปเถิด  รักษาชีวิตไว้ก่อน”

ขุนแผลงฤทธิ์ยิ้มเหี้ยม “พวกเอ็งช่วยนักโทษฆ่าคนตายให้หลบหนีโทษหนักหนานัก ถ้ายังขืนดื้อดึง ข้าจะให้พวกเอ็งตายคาคุกทั้งโคตร” แมงเม่ามีสีหน้าเคร่งเครียด มองไปทางพ่อกับชื่น เห็นชื่นร้องไห้สะอึกสะอื้น ส่วนพ่อก็โอบบ่าชื่นไว้  มองตนด้วยความเป็นห่วงจับใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ แมงเม่ามีสีหน้าสับสน ลังเลจะทำยังไงต่อไปดี