บทละครโทรทัศน์ หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 7 หน้า 7
ข้าหลวงชมกันอย่างสนุกสนาน ขันทองเดินเครียดๆกลับมา หลังจากรู้เรื่องจากแน่นก็อดเสียดายไม่ได้ แต่ก็ต้องปลอบใจแน่นไปก่อน ขณะนั้นเอง ขันทองก็เหลือบเห็นแมงเม่านั่งดูนางรำตาแป๋วกำลังเพลิดเพลิน ขันทองหน้าขรึมลง ก่อนจะเดินเข้าไปหาแมงเม่า
“ทำไมมาดูรำดูละครที่นี่ ไม่ไปดูที่พลับพลาเล่า ที่นั่นมีละครคณะใหญ่เชียวนะ”
“กรมขุนวิมลท่านไม่ให้ฉันไปเจ้าค่ะ ฉันเลยดูได้แต่ที่นี่”
ขันทองยิ้มบางๆ “จริงซี กรมขุนทรงห่วงเจ้า ย่อมไม่ให้ไป ฉันก็ลืมไปเสียได้” ขุนทองหน้าขรึมลง
“ขอฉันนั่งข้างเจ้าได้หรือไม่”
แมงเม่ายิ้มขำๆ “ก็นั่งซีเจ้าคะ ไม่ใช่ป่าของฉันเสียหน่อย” ขันทองนั่งลงใกล้ๆแมงเม่า
“ทหารที่แอบดูพวกข้าหลวง เป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ”
“ส่งตัวไปลงโทษตามกฎแล้ว” ขันทองหน้าเครียด “เรื่องเช่นนี้ไม่บังควรเกิดขึ้นเลย แสดงถึงระเบียบวินัยที่หย่อนยานนัก เคราะห์ดีที่ไม่มีศึกใหญ่อย่างคราวศึกพระเจ้าอลองพญา หากเกิดศึกแลรบด้วยทหารเช่นนี้ ฉันไม่อยากคิดเลย” ขันทองเหล่ๆแมงเม่า เลียบๆเคียงๆ “เอ่อ เจ้าตกใจหรือไม่”
“เรื่องเมื่อเย็นน่ะหรือเจ้าคะ” แมงเม่าคิดอยู่ครู่หนึ่ง “เรียกว่าตกใจคงไม่ถูกนัก เรียกว่าคาดไม่ถึงจะถูกกว่า ว่าคุณหลวงจะเก่งฉกาจถึงเพียงนี้”
ขันทองหน้าขรึมลง “ฉันไม่ได้อยากปกปิดเจ้าดอกนะ แต่ในวัง มีเรื่องราวซับซ้อนมากมาย ฉันจำเป็นต้องทำเพื่อความปลอดภัยของตนเอง”
“เหมือนคราวแก้กลบทน่ะหรือเจ้าคะ” แมงเม่าถอนใจ “เอาเถิดเจ้าค่ะ คุณหลวงไม่เคยคิดร้ายต่อฉัน แล้วเหตุใดฉันจะช่วยคุณหลวงปกปิดไม่ได้เล่าเจ้าคะ”
ขันทองยิ้มดีใจ “ขอบน้ำใจเจ้านัก” ขันทองนึกขึ้นได้ “เอ่อ แล้วเมื่อเย็น เจ้าตามฉันไปทำไมกัน”
แมงเม่าสีหน้าจริงจัง “ก็ฉันกลัวคุณหลวงถูกทำร้าย ก็เลยตามไปช่วยน่ะซีเจ้าคะ”
ขันทองหัวเราะ “คิดว่าจะช่วยได้จริงรึ”
แมงเม่าโวยวาย “นี่ดูแคลนกันหรือเจ้าคะ เสียแรงเป็นห่วงใย ถ้ารู้อย่างนี้ล่ะก็ นอกจากจะไม่ตามไปแล้ว ฉันยังจะไปพาคนมารุมเล่นงานคุณหลวงเสียด้วยซ้ำ”
ขันทองหัวเราะ “อย่าเพิ่งเคืองซิเจ้า ฉันไม่ได้ดูหมิ่นถิ่นแคลน ตรงข้าม ฉันกลับซาบซึ้งในน้ำใจเจ้านัก ที่เจ้าสู้อุตส่าห์ขโมยเสื้อขุนรักษ์เทวามาสวมแล้วตามไปช่วยฉัน” ขันทองขำๆขึ้นมา แมงเม่าทุบเข้าไปที่ต้นแขนขันทองดังผัวะจนขันทองร้องลั่น ก่อนที่แมงเม่าจะทิ้งค้อนแถมให้ ขันทองมองแมงเม่าด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม มีความสุขมากขึ้นทุกทีที่อยู่ใกล้แมงเม่า พระราชาข่านแอบดูทั้งคู่อยู่ ห่างออกไปพอสมควร