บทละครโทรทัศน์ หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 7 หน้า 9

จมื่นศรีสรรักษ์ค่อยยิ้มออกมาอย่างชอบใจ พอมองเห็นช่องทาง พระยาพลเทพใช้ความคิด แววตาอำมหิต

บรรยากาศกระโจมของฝ่ายหน้าตอนสาย มีการตั้งกระโจมอยู่เรียงราย และมีการเลี้ยงช้างไว้ใช้งานด้วย โดยมีพวกควาญคอยดูแล ทหารคนหนึ่งกำลังนั่งดูพวกช้างอยู่ ขณะนั้นเองก็มีทหารอีกคนมานั่งข้างๆ  ทั้งคู่ทำเฉยเมยไม่มองหน้ากัน แต่ทหารคนที่เพิ่งมานั่ง กลับหยิบห่อยาออกมา แล้วแอบยื่นให้ทหารคนที่นั่งอยู่ก่อนแอบรับไป “ผสมกับน้ำให้ช้างกิน” พอสั่งเสร็จ ทหารคนนั้นก็ลุกขึ้นเดินหนีไป ทหารคนที่รับห่อยามา เอายาเก็บเข้าอกเสื้อ แล้วนั่งดูช้างต่อไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ตอนสาย บรรยากาศภายในกระโจมกรมขุนวิมล กำลังมีการแข่งแก้กลบทอยู่ โดยแบ่งเป็นสองฝั่งคือฝั่งเจ้าจอมเพ็ญ เลื่อน เจ้าจอมและข้าหลวงอีกจำนวนหนึ่ง กับอีกฝั่งคือเจ้าจอมอำพัน แมงเม่า คุณท้าวโสภา เจ้าจอม และข้าหลวงอีกกลุ่ม  โดยกรมวิมลนั่งตรงกลางอยู่บนตั่ง ใครแก้กลบทได้ก็เขียนใส่กระดาษไปให้กรมขุนวิมลอ่าน เจ้าจอมเพ็ญแก้กลบทเสร็จ ก็ใช้พู่กันเขียนใส่กระดาษแล้วส่งให้เลื่อน  เลื่อนก็คลานเข่าไปส่งให้กรมขุนวิมล กรมขุนวิมลยิ้มรับ  รับกระดาษมา “แม่เพ็ญแก้ได้แล้ว” กรมขุนวิมลอ่านกลบทให้ทุกคนฟัง

จนแต่นก   จกเต้นหนา   จาตามแน่น

มองหน้าสู   หมู่นกแสน   แม่นเนตรใส

จับไม้น้าว   เจ่าโมกนอน   จอนมากใน

จิตรเปลี่ยวเหงา   เจ่าเปลี่ยวไหง   ใจปลอดงง

กรมขุนวิมล หันไปยิ้มให้เจ้าจอมเพ็ญ “เก่งมากแม่เพ็ญ”

เจ้าจอมเพ็ญยิ้มรับ ไหว้ “ขอบพระทัยเพคะ กลบทกบเต้นสลักเพชร จะว่าไปก็ไม่นับว่ายากเท่าใดเพคะ”

แมงเม่าใช้พู่กันเขียนใส่กระดาษเรียบร้อย ก็เอาให้เจ้าจอมอำพันกับคุณท้าวโสภาอ่านก่อน ทั้งคู่พยักหน้ายิ้มพอใจ  แมงเม่าเลยคลานเข่าเอากระดาษคำตอบถวายให้กรมขุนวิมล กรมขุนวิมลรับกระดาษมา ยิ้มแย้ม

“มาดูซิ ว่าเจ้าตัวดีของฉันแก้ว่าอย่างไร”  กรมขุนวิมลอ่านกลบทให้ทุกคนฟัง

เห็นเสือสิงห์   กระทิงกระแทะ   อิแกะอิเก้ง

ก็โป่งก็เป่ง   ระเห็จระหัน   ช่างขันช่างขึง

พยัคฆ์ทะยาน   ก็รานก็ร้อง   ก็ก้องก็อึง

ตะลานตะลึง   ก็รุงก็เริง   ก็เจิ่งก็จร

กรมขุนวิมลหัวเราะชอบใจ “สำคัญนักเจ้าตัวดี แปลกพิกลอย่างนี้ยังคิดออกมาได้” แมงเม่ายิ้มแย้ม