บทละครโทรทัศน์ หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 24 หน้า 3

ขันทองได้แต่ทอดถอนใจยาวออกมา หนักใจแต่ก็ไม่รู้สึกว่าพลาดที่บอกความจริงกับแมงเม่า ตอนนี้ รู้สึกเบาใจที่ได้พูดออกไปเสียมากกว่า

ค่ายมังมหานรธา ทหารอังวะหามแคร่ที่มีมังมหานรธานอนอยู่เข้ามาในกระโจม โดยมังมหานรธาป่วยหนัก แต่ก็ยังพยายามทำงานต่อไป พอเข้ามาก็เห็นเนเมียวสีหบดีนั่งรออยู่แล้วโดยมีขุนนางอยุธยาคนหนึ่งนั่งคุกเข่ารออยู่กลางกระโจม ข้างๆ ตัวขุนนางมีพานใส่ม้วนสาส์นอยู่ เนเมียวสีหบดียิ้มแย้ม

“มาแล้วรึท่านแม่ทัพ  อโยธยาส่งทูตมาหาเราเป็นคราแรกนับแต่เปิดศึก  ท่านลองฟังดูเถิด ว่าจะมีความใดมาเจรจา” ทหารวางแคร่มังมหานรธาลง ก่อนจะพยุงมังมหานรธาให้ลุกขึ้นนั่ง มังมหานรธามองไปที่ขุนนาง

“ว่าไป”

ขุนนางหน้าเครียด  ก่อนจะหยิบม้วนสาส์นขึ้นมาไหว้จบหัว “พระพุทธเจ้าอยู่หัวทรงมีพระบัญชาลงมาให้บอกต่อท่านแม่ทัพทั้งสอง ว่าอโยธยาศรีรามเทพนคร จะขอเป็นเมืองประเทศราชแก่รัตนะบุระอังวะสืบไป”

ขุนนางยื่นม้วนสาส์นให้ ขาดคำเนเมียวสีหบดีก็ตบเข่าฉาดหัวเราะลั่นด้วยความสะใจ ในขณะที่มังมหานรธายิ้มบางๆ แม้จะไข้ขึ้นสูง แต่ก็ดีใจที่เห็นอยุธยายอมแพ้ต่อหน้าตน

ยามบ่าย  ในตำหนักเจ้าจอมเพ็ญ จมื่นศรีสรรักษ์กำลังช็อกตกใจสุดๆ “คุณพี่เจ้าจอมว่าอย่างไรนะขอรับ”

เจ้าจอมเพ็ญยิ้มแย้ม “ได้ยินไม่ผิดดอกคุณพระนาย  อโยธยายอมจำนนเป็นเมืองขึ้นแล้ว”

จมื่นศรีสรรักษ์หน้าซีดเผือด น้ำตาคลอเบ้า เจ้าจอมเพ็ญดีใจมาก

“ในที่สุด สิ่งที่พี่เฝ้ารอมานานก็จะเป็นจริงเสียที พี่จะได้อยู่เหนือผู้คนทั้งแผ่นดิน เป็นแม่หยั่วเมือง ส่วนคุณพระนาย...” เจ้าจอมเพ็ญพูดไม่ทันจบ เจ้าจอมเพ็ญชะงักไปเมื่อเห็นจมื่นศรีสรรักษ์น้ำตาไหลลงอาบแก้ม เสียใจสุดๆ ที่ต้องตกเป็นเมืองขึ้น เจ้าจอมเพ็ญอึ้ง “คุณพระนาย”

จมื่นศรีสรรักษ์ร้องไห้ออกมาอย่างสุดกลั้น  ก่อนจะทรุด คุกเข่าลงกับพื้น  ร้องไห้สะอึกสะอื้นอย่างไม่อายใคร

เจ้าจอมเพ็ญเข้าไปจับแขนน้องชาย “ลุกขึ้นก่อนคุณพระนาย”

จมื่นศรีสรรักษ์สะบัดมือเจ้าจอมเพ็ญอย่างแรงอย่างไม่ใส่ใจ เจ้าจอมเพ็ญตกใจทำอะไรไม่ถูก รู้ว่าน้องไม่ชอบที่ตนทรยศบ้านเมือง  แต่ก็ไม่คิด ว่าน้องจะรักบ้านเมืองมากขนาดนี้

ยามบ่าย ในตำหนักกรมขุนวิมล กรมขุนวิมลยืนร้องไห้ด้วยความเสียใจ เจ้าจอมอำพัน คุณท้าวโสภา เป้า และข้าหลวงคนอื่นๆ ต่างพากันร้องไห้ด้วยความเสียใจ เจ็บใจที่ต้องตกเป็นเมืองขึ้น แมงเม่าเดินเข้ามาหาเป้า แล้วจับมือเพื่อนไว้เป็นการปลอบโยน เป้าร้องไห้ “ฉันน่าจะเชื่อแม่แมงเม่า แม่เคยบอกฉันว่าเรื่องบ้านเมืองเป็นเรื่อง