บทละครโทรทัศน์ หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 2
หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 2
บทประพันธ์ วรรณวรรธน์ / บทโทรทัศน์ เอกลิขิต
ขันทองเดินมาส่งแมงเม่าถึงประตูด้านหลังวัง แมงเม่าไหว้ “เป็นพระคุณเจ้าค่ะที่มาส่ง”
ขันทองหน้านิ่ง “ไม่จำเป็น ฉันทำตามรับสั่งของกรมขุนวิมลท่าน”
“ไม่จำเป็นหรือเจ้าคะ” แมงเม่ายิ้มกวนๆ “ออกหลวงคิดว่าถ้าฉันเดินกลับไปโดยไม่ไหว้ลา ไม่ขอบพระคุณสักคำ ออกหลวงจะไม่คิดตำหนิฉันในใจหรือเจ้าคะ”
ขันทองปั้นยิ้ม พยักหน้ารับ) “ฉันก็คงนึกในใจว่า นอกจากเจ้าจะปากกล้าแล้วยังไร้มารยาทอีก ดีที่เจ้ายังมีมารยาทอยู่บ้าง” แมงเม่าหน้าบึ้งตึง “อยู่บ้างหรือเจ้าคะ”
“หรือเจ้าเห็นว่าการเถียงผู้ใหญ่คำไม่ตกฟากเช่นนี้ เรียกว่ามีมารยาทมาก”
“ไม่เจ้าค่ะ” แมงเม่าเชิดใส่ “แต่เรียกว่าเฉลียวฉลาด รู้จักเจรจาถามไถ่” ขันทองขำออกมา
แมงเม่าหน้าหงิก “มีกระไรขำเจ้าคะ”
ขันทองยิ้มขำๆ “ฉันเพิ่งรู้ ว่านอกจากเจ้าจะเฉลียวฉลาด รู้จักเจรจาถามไถ่แล้ว ยังมีความสามารถ” ขันทองเน้นเสียง “ยกตัวเองได้อีกด้วย” ขันทองเดินยิ้มๆจากไป สะใจเล็กน้อยที่เอาคืนแมงเม่าได้ แมงเม่ามองตามด้วยสีหน้าบึ้งตึง เจ็บใจที่ตอบโต้แพ้ขันทองจนได้
ตอนเย็น บนเรือนแมงเม่า มิ่งตกใจมาก “คุณพระคุณเจ้า เอ็งไปพูดกับพวกนักเทศขันทีอย่างนี้ได้อย่างไรวะ”
มิ่ง ชื่น ม่วง และแมงเม่า กำลังกินสำรับอาหารเย็นด้วยกันอยู่ แมงเม่ายิ้มแย้ม
“ออกหลวงผู้นี้เป็นนักเทศน์ด้วยหรือพ่อ” แมงเม่าแกล้งเย้าพ่อ “เทศน์กัณฑ์กระไรล่ะ”
มิ่งโมโห “นังแมงเม่า”
แมงเม่าปั้นหน้าจ๋อยๆ “ฉันเย้าเล่นน่ะพ่อ ฉันรู้ ว่านักเทศคือคนต่างด้าวไม่ใช่คนไท”
“ที่พ่อไม่อยากให้เอ็งทำอย่างนี้ เพราะออกหลวงศรีขันทินผู้นี้ เป็นผู้มีอำนาจในฝ่ายใน แลพวกขันทียังมีอาชญาสิทธิ์ สามารถลงโทษผู้อื่นได้ จึงเกรงว่าเจ้าจะถูกลงโทษเอาน่ะซี”
ชื่นสอน “แล้วเราก็เป็นหญิง ต่อล้อต่อเถียงกับชาย มันไม่งามเลย เค้าจะค่อนเอาได้ ว่าเป็นหญิงปากคอเลาะร้าย”
“แต่ขันที ไม่ถือว่าเป็นชายแล้วนะจ๊ะน้าชื่น” แมงเม่ายิ้มหน้าทะเล้น “ตัดทิ้งแล้ว”