บทละครโทรทัศน์ หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 2 หน้า 2
ชื่นตกใจมาก ที่แมงเม่ากล้าพูดขนาดนี้ “คุณพระ” มิ่งกำลังกินข้าวอยู่ ถึงกับสำลักข้าวทันที ไอโขลก
ชื่นรีบเอาน้ำให้สามีดื่ม “นี่จ้ะพี่มิ่ง”
แมงเม่าเห็นท่าไม่ดี “น้าชื่นจ๋า เอาสำรับข้าวไปให้ฉันที่ห้องด้วยนะจ๊ะ” แมงเม่ารีบวิ่งจู๊ดหนีไปทันที
มิ่งโวยลั่น “นังแมงเม่า กลับมาก่อน” มิ่งไอโขลก แมงเม่าวิ่งหนีไปทางด้านหลัง สวนกับอินที่ออกมาจากข้างใน
ม่วงเหลือบเห็นอินเข้า หน้าบึ้งตึงทันที “ฉันอิ่มแล้ว ขอตัวก่อนนะจ๊ะพ่อ น้าชื่น”
ม่วงลุกขึ้นเดินเลี่ยงไปอีกทางทันที อินได้แต่มองตามสามีด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย ไม่รู้จะแก้ปัญหายังไงดี
หัวค่ำ บรรยากาศในป่า มืดสนิท ดูวังเวงน่ากลัว ชาวบ้าน 3-4 คนวิ่งหนีมาด้วยความหวาดกลัว โดยมีลูกน้องพระยาพลเทพถือดาบวิ่งไล่ล่ามา พวกชาวบ้านวิ่งหนีมาด้วยความหวาดกลัว มาเจอพระยาพลเทพถือดาบ เดินออกมาขวางหน้าไว้ พระยาพลเทพดุเสียงดัง
“เฮ้ย เกิดกระไรขึ้นวะ บ้านเมืองมีขื่อมีแป พวกเอ็งมาไล่ฆ่ากันอย่างนี้ได้อย่างไร”
พวกชาวบ้านคิดว่าพระยาพลเทพมาช่วย เลยรีบวิ่งเข้าไปหาทันที ชาวบ้านกลัวมาก
“ช่วยด้วย ช่วยพวกฉันด้วย”
ไม่มีใครคาดคิด พระยาพลเทพชักดาบออกมา ฟันชาวบ้านคนนั้นตายทันที พวกชาวบ้านที่เหลือตกใจสุดๆ แต่ไม่ทันหนี พวกลูกน้องของพระยาพลเทพก็ตามมาทัน แล้วใช้ดาบฟันใส่ทุกคนตายอย่างโหดเหี้ยม พระยาพลเทพยืนมองผลงานด้วยความพอใจ ขณะนั้นเอง จมื่นศรีสรลักษณ์ก็เดินออกมาหาพระยาพลเทพ
“ก็แค่พวกไพร่ มาจับกบจับปลาตอนกลางคืนกลางค่ำเท่านั้น ท่านเจ้าคุณไม่น่าต้องทำขนาดนี้เลย”
“ฉันทำเช่นนี้ ก็เพื่อพี่สาวของคุณพระนายเองนั่นล่ะ เรื่องเช่นนี้จะให้ใครเห็นไม่ได้เป็นอันขาด หรือคุณพระนายไม่เข้าใจว่ากำลังทำกระไรอยู่”
จมื่นศรีสรลักษณ์หน้าเจื่อนไป แม้จะไม่เห็นด้วยนัก แต่ก็ไม่กล้ากับพระยาพลเทพ ขณะนั้นเองเจ้าจอมเพ็ญในชุดชาวบ้าน ใช้ผ้าแพรคลุมหน้าก็เดินออกมา โดยมีลูกน้องพระยาพลเทพคอยคุ้มกัน
“ทุกอย่างพร้อมแล้วรึ ท่านเจ้าคุณ”
พระยาพลเทพยิ้มมั่นใจ “พร้อมแล้วขอรับ รับรอง ว่านอกจากคนของเราแล้ว จะไม่มีใครรู้เห็นเรื่องในคืนนี้เป็นอันขาด” เจ้าจอมเพ็ญเปิดผ้าแพรออก เจ้าจอมเพ็ญ ยิ้มพอใจ “ดี ถ้าเช่นนั้น ก็พาฉันไปได้แล้ว”
หน้ากระท่อมเล็กๆโทรมๆกลางป่าไว้ ลูกน้องพระยาพลเทพถืออาวุธครบมือยืนล้อมรอบๆกระท่อมไว้ ในกระท่อม ขรัวเถื่อนกำลังหลับตาบริกรรมคาถา พร้อมกับใช้เทียน เขียนอักขระลงบนใบหน้าของเจ้าจอมเพ็ญที่อยู่ในท่าหมอบกราบอยู่กับพื้น แต่ชูคอตั้งหน้าขึ้น พระยาพลเทพ และจมื่นศรีสรรักษ์ พนมมือหมอบกราบอยู่