บทละครโทรทัศน์ หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 17 หน้า 5
แมงเม่าเห็นด้วย “ฉันเองก็คิดเช่นนั้นเหมือนกัน ขุนจิตไม่น่าพูดจาหักหาญน้ำใจแม่เป้าขนาดนั้นได้”
เป้าร้องไห้ออกมา “เมื่อคิดได้เช่นนี้ ฉันก็ยิ่งเสียใจเป็นเท่าทวีคูณ” แมงเม่าสงสารเพื่อนจับใจ เข้าไปกอดเป้าไว้
เป้าก็กอดแมงเม่า ร้องไห้สะอึกสะอื้น แมงเม่าหน้าเศร้า “ฉันไม่รู้จะปลอบแม่อย่างไร แต่เคยมีคนพูดกับฉันว่า
“ทำงานให้หนักเข้าไว้ จะได้ไม่ต้องจมอยู่กับทุกข์” แม่เป้าร้องไห้ให้พอแล้วตามฉันไปทำงานเถิดนะ”
เป้าพยักหน้าทั้งน้ำตา แมงเม่าลูบผมเป้าด้วยความสงสารและเห็นใจเพื่อน
บนเรือ เห็นชาวบ้านยืนอยู่ริมสองฝั่งคลอง ดูการประจานนักโทษ และซุบซิบนินทากันอย่างสนุกปาก ขันทองนั่งอยู่ในเรือลำหนึ่งพร้อมกับขุนแผลงฤทธิ์ โดยมีทหารเป็นคนพาย ขุนแผลงฤทธิ์คอยจับตาดูขันทองตลอดเวลา ไม่เปิดโอกาสให้ขันทองทำอะไรได้เลย ใกล้ๆกัน มีเรืออีกสองลำ มีแน่นนั่งอยู่ลำหนึ่ง ขุนเทพชำนาญ และขุนเทพรักษานั่งอยู่อีกลำ โดยทั้งแน่น ขุนเทพชำนาญ ขุนเทพรักษาถูกตีตรวนล่ามมือ ล่ามเท้าและล่ามคอ แน่นมีสีหน้าปลงตก แม้ใครจะจับกลุ่มนินทายังไงก็ไม่สนใจ ขุนเทพชำนาญ กับขุนเทพรักษาร้องไห้ ยิ่งใกล้จะถูกประหาร ก็ยิ่งกลัวตายมากขึ้นทุกที ขันทองมีสีหน้านิ่ง เรียบเฉย ราวกับไม่รู้สึกอะไรทั้งสิ้น แต่เวลานี้น้ำตาตกใน ใจแทบสลายที่ต้องเห็นเพื่อนรักตายโดยที่ช่วยอะไรไม่ได้เลย
ในตำหนักกรมขุนวิมล แมงเม่า และเป้า กำลังจัดสำรับอาหารเช้าให้กรมขุนวิมลอยู่ กรมขุนวิมลเดินออกมาจากข้างใน ด้วยสีหน้ายิ้มแย้มอารมณ์ดี กรมขุนวิมลแปลกใจ “วันนี้ไม่ใช่เวรเจ้าไม่ใช่รึ เจ้าตัวดี”
แมงเม่ายิ้มรับ “หม่อมฉันอยากถวายการปรนนิบัติ ก็เลยขอแลกเวรเพคะ
กรมขุนวิมลยิ้มขำๆ อย่างรู้ทัน “หากฉันเชื่อเจ้า เห็นทีต้องลดอายุไปเป็นเด็กไร้เดียงสาแล้วกระมัง”
แมงเม่าได้แต่ยิ้มแหยๆ กรมขุนวิมลเดินมานั่ง เตรียมจะกินอาหาร แมงเม่าเหลือบเห็นเป้านั่งเหม่อลอย เลยเอื้อมมือไปสะกิดเป้า เป้าตกใจเล็กน้อย แต่พอเห็นกรมขุนวิมลนั่ง ก็รีบหยิบขันน้ำยกขึ้น เพื่อให้กรมขุนวิมลล้างมือ ก่อนเปิบข้าวเข้าปาก แมงเม่าเห็นท่าทางเป้า ก็ได้แต่เป็นห่วง แต่ก็ช่วยได้แค่หางานให้เป้าทำเท่านั้น
ขันทอง และขุนแผลงฤทธิ์ เดินนำขบวนนักโทษ โดยมีทหารคุมตัวแน่น ขุนเทพชำนาญ และขุนเทพรักษาที่ถูกตีตรวนเดินมาตามย่านร้านค้า สองข้างทางเต็มไปด้วยชาวบ้านที่มุงดู จับกลุ่มนินทากันสนุกปาก แน่นเจ็บหนักอยู่แล้ว โดนจับให้เดินประจานก็เลยไม่ค่อยมีแรง ก่อนจะสะดุดล้มลงกับพื้น ขันทองหันไปมองเพื่อนด้วยความเป็นห่วง แต่พอเหลือบไปมองขุนแผลงฤทธิ์ก็ต้องชะงักไว้ ไม่กล้าเข้าไปช่วย ทหารเข้าไปจับตัวแน่นลุกขึ้น แล้วให้เดินต่อไป ขันทองปั้นหน้านิ่ง แล้วเดินต่อไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น