บทละครโทรทัศน์ หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 5 หน้า 3
“ถ้าคุณหลวงไม่มีธุระที่ใด อยู่คุยเป็นเพื่อนฉันจนกว่าคุณท้าวจะมาได้หรือไม่เจ้าคะ ฉันยังไม่สนิทสนมกับแม่เป้านัก จึงไม่รู้จะคุยเรื่องกระไร” แมงเม่ายิ้มขำๆ “หรือถ้ากลัวฉันจะเสื่อมเสีย ฉันจะอยู่ในห้อง คุณหลวงอยู่นอกห้องก็ได้เจ้าค่ะ หรือถ้ากลัวยิ่งกว่านั้น จะปิดประตูห้องคุยก็ได้นะเจ้าคะ เสื้อผ้าคุณหลวงถูกอบจนหอมกรุ่นถึงเพียงนี้ ฉันสูดกลิ่นดู ก็รู้แล้วเจ้าค่ะ ว่าคุณหลวงยังอยู่คุยกับฉันหรือไม่”
ขันทองหน้าหงิก เมินหน้าไปทางอื่น “อยากคุยกระไรก็ว่ามา”
แมงเม่ายิ้มขำๆ มองขันทองหัวจรดเท้า “ฉันสงสัยมานานแล้วเจ้าค่ะ ว่าผ้าที่ใช้พาดไหล่ของคุณหลวงคือกระไร ฉันเห็นขันทีคนอื่นก็มีผ้าแบบนี้เช่นกัน ใช้ทำกระไรหรือเจ้าคะ”
ขันทองหน้าขรึมลง “เรียกว่า “สไบ””
“สไบ” แมงเม่าขำๆ “เหมือนที่ฉันใช้น่ะหรือเจ้าคะ”
“ชื่อเหมือนกัน แต่ใช้ไม่เหมือนกันดอก ขันทีทุกคน หลังจากถูกตอนแล้ว จะควบคุมการถ่ายเบาไม่ค่อยได้ จึงจำต้องมีสไบไว้เช็ดของที่ถ่ายออกมาไม่ให้สกปรก แลเสื้อผ้าที่เจ้าค่อนว่าอบจนหอมกรุ่น ก็เพื่ออำพรางกลิ่นเหม็นนี้เอง”
แมงเม่าหน้าเสีย รู้สึกว่าตัวเองถามสิ่งไม่ควรทำร้ายจิตใจขันทอง ไหว้
“ฉันขอประทานโทษเจ้าค่ะเพราะความปากเบาแลล้นเกินไปจึงล่วงเกินคุณหลวงเข้า ฉันจะไม่ทำอีกแล้วเจ้าค่ะ”
ขันทองมองแมงเม่านิ่งอยู่ครู่นึง ก่อนจะยิ้มบางๆออกมา “ใช่ เจ้าล้นเกินไป”
แต่ข้อดีของเจ้า คือทำผิดแล้วยอมรับผิด ฉะนั้น ฉันไม่ถือโทษโกรธดอก
แมงเม่ายิ้มบางๆ ไหว้อีกที “เป็นพระคุณเจ้าค่ะ” ขันทองยิ้มรับ แมงเม่าก็ยิ้มคืนให้
ทั้งคู่เริ่มคุ้นเคยกันมากขึ้นเรื่อยๆ
บรรยากาศในโรงรับชำเรายามหัวค่ำดูคึกคัก มีผู้คนมากมาย ม่วงเดินเข้ามาในโรงรับชำเรา ด้วยสีหน้ายิ้มแย้มอารมณ์ดี เพราะจะมาหาสุ่น ขณะนั้นเอง หมิ่นก็เดินคุยกับสุ่นผ่านมาพอดี ม่วงยิ้มดีใจ “แม่สุ่น”
สุ่น และหมิ่นหันไปเห็นม่วงเข้าก็ตกใจ ไม่คิดว่าม่วงจะมาวันนี้ ม่วงรีบเดินเข้าไปหาสุ่นด้วยความคิดถึง
สุ่นหน้าเสีย “พี่ม่วง วันนี้พี่ต้องไปส่งกระดาษที่หัวเมืองไม่ใช่รึ เหตุใดกลับมาเร็วนักเล่าจ๊ะ”
ม่วงยิ้มแย้ม “ข้าให้พวกอ้ายติ่น อ้ายผลไปส่งแทนแล้ว ก็เลยมาหาแม่สุ่นได้อย่างไรเล่า” ม่วงจับมือสุ่น
“ไปเถิด ข้าคิดถึงเอ็งนัก” สุ่นอึกๆอักๆ หันไปมองหมิ่น หมิ่นก็หน้าเสีย ม่วงเป็นลูกค้าประจำไม่อยากผิดใจด้วย
ม่วงสังเกตท่าทีของทั้งคู่ “มีกระไรรึออกญาหมิ่น” หมิ่นยิ้มแย้ม
“พ่อม่วง คืนนี้ ฉันขอตัวนังสุ่นไว้สักคืนเถิดนะ มีคนจับจองมันไว้แล้ว ฉันคงให้ไปกับพ่อม่วงไม่ได้จริงๆ”