บทละครโทรทัศน์ หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 5 หน้า 5
พันหาญขำๆ “พระยาโรงรับชำเรา มีอำนาจจริงอย่างที่ว่า ฉันชักกลัวเสียแล้วสิ” พันหาญหัวเราะชอบใจ
ม่วงขำตามเล็กน้อย ก่อนเล่าด้วยสีหน้าขรึมลง “แต่แท้ที่จริง ออกญาหมิ่นก็มิได้มีอำนาจเต็มดอกพี่ แต่ยังมีขุนน้ำขุนนางตัวจริงอยู่เบื้องหลังอีกที”
“ผู้ใดกัน อยากได้เบี้ยอัฐจากโรงรับชำเรา แต่ก็หน้าบาง ต้องให้คนอื่นออกหน้าแทน”
“เห็นเค้าลือกันว่า เป็นออกญาพลเทพ” พันหาญชะงัก ยิ้มค้างไปทันที
“ฉันก็ไม่รู้จริงเท็จนะ แต่นอกจากรายได้จากโรงรับชำเราแล้ว ฟังว่าออกญาพลเทพยังใช้โรงรับชำเราหาข่าวอีกด้วย ไม่ว่าผู้ใดเข้ามาในอโยธยา ล้วนอยู่ในสายตาออกญาพลเทพทั้งสิ้น”
พันหาญหน้าเครียดขึ้นมาทันที เท่ากับตอนนี้เดินเข้ามาติดกับดักซะเอง
กลางคืน ที่ชายป่า ลูกน้องพระยาพลเทพพร้อมอาวุธครบมือกำลังวิ่งเข้ามาหาพระยาพลเทพ โดยเข้าแถวกัน
อย่างเป็นระเบียบ แสดงถึงการฝึกมาอย่างดี ในขณะที่พระยาพลเทพกำลังคุยกับหมิ่นอยู่ โดยมีขุนแผลงฤทธิ์อยู่ใกล้ๆ
“เอ็งแน่ใจนะอ้ายหมิ่น ว่าเป็นอ้ายหาญจริง”
“กระผมเฝ้าดูภาพวาดทุกภาพของคนที่ท่านเจ้าคุณสั่งให้จับตา ดูอยู่ทุกวัน รับรองว่าไม่ผิดตัวแน่ขอรับ”
ขุนแผลงฤทธิ์สงสัย “หลังจากอ้ายเสือขุนทองตาย อ้ายหาญก็ไปจากอโยธยา ฟังว่าไปเป็นทหารอาสาจนได้บรรดาศักดิ์เป็นหัวพัน แล้วจู่ๆมันกลับเข้ามาอโยธยาทำกระไร ท่านเจ้าคุณว่า มันจะเกี่ยวข้องกับอ้ายพวกที่ช่วยลูกสาวเศรษฐีมิ่งหรือไม่ขอรับ”
“ฉันไม่รู้ แลไม่จำเป็นต้องรู้ด้วย แต่เมื่ออ้ายหาญ เป็นลูกน้องคนสุดท้ายของอ้ายเสือขุนทองที่เหลืออยู่ เราก็ไม่ควรจะวางใจมัน”
“แต่มันอาจจะไม่มีกระไรก็ได้นะขอรับ เพราะอ้ายหาญเอง ก็หารู้ไม่ว่าท่านเจ้าคุณเป็นคนส่งอ้ายเสือขุนทองลูกพี่มันไปตาย”
“ฉันต้องการกำจัดพรรคพวกของอ้ายเสือขุนทองทุกคน ท่านขุนเข้าใจที่ฉันพูดหรือไม่”
ขุนแผลงฤทธิ์หน้าขรึมลง “ขอรับ กระผมจะจัดการให้เรียบร้อย ท่านเจ้าคุณโปรดวางใจ”
ขุนแผลงฤทธิ์เดินนำพวกลูกน้องเลี่ยงไป เพื่อจัดการตามที่พระยาพลเทพต้องการ พระยาพลเทพสีหน้านิ่งเหี้ยมแววตาอำมหิต ตั้งใจจะไม่ปล่อยให้หาญรอดชีวิตออกไปแน่
เรือนคุณท้าว ในห้องนอน แมงเม่าดูภาพกลบทด้วยสีหน้าเคร่งเครียด โดยข้างๆมีกระดานชนวนอยู่ใกล้ๆ แมงเม่าคิดอะไรได้ก็ขีดเขียนลงบนกระดานชนวน แต่เขียนแล้วก็ลบ ลบแล้วก็เขียนใหม่อยู่หลายรอบ