บทละครโทรทัศน์ หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 19 หน้า 2

ยามสาย ทุ่งโล่งนนทบุรี ม่วงฟันทหารอังวะคนหนึ่งตายไป ทหารไทยนำโดยพระยาตาก และขุนนางอีกคนกำลังบุกเข้าสู้กับทหารอังวะที่มีนายกองคนหนึ่งเป็นหัวหน้า พระยาตากกับขุนนางนั่งอยู่บนหลังม้าคอยบัญชาการรบ  โดยมีหลวงพิชัยอาสา พันหาญ และม่วงนำเหล่าทหารบุกตะลุมบอนสู้กับอังวะอย่างดุเดือด พันหาญ กับม่วง สู้กับทหารอังวะโดยไม่กลัวตาย พวกอังวะหนุนเนื่องเข้ามา แต่ทหารไทยทุกคนก็สู้โดยไม่ยอมถอยแม้แต่น้อย

“ทหารเมืองตากช่างเข้มแข็งนัก กำลังเราน้อยกว่าข้าศึกถึงกึ่งหนึ่ง แต่กลับสู้ราวกับคนเท่ากัน”

พระยาตากยิ้มพอใจ “พวกเรามาอโยธยานานเดือน วันทั้งวันได้แต่ฝึกปรือ พอออกรบคราแรกจึงฮึกเหิมนัก  แต่ยังไม่ใช่เพียงเท่านี้ดอก”  สีหน้าพระยาตากมั่นใจ

หลวงพิชัยอาสา หลวงพิชัยบุกตะลุยเข้าไปใจกลางทัพศัตรู  ดาบสองมือฟาดฟันอย่างรวดเร็ว ว่องไว จนทหารอังวะล้มตายเป็นใบไม้ร่วง หลวงพิชัยหันไปมองหาเป้าหมาย เห็นนายกองพม่านั่งอยู่บนหลังม้าคอยบัญชาการรบ หลวงพิชัยบุกเข้าหานายกองอังวะทันที พันหาญตะโกนลั่น “ตามคุณหลวงไป”

พันหาญ ม่วงและพวกทหาร โห่ร้องดังก้องบุกตามหลวงพิชัยอาสาไป จนทหารอังวะเริ่มถอยร่นไปเรื่อยๆ หลวงพิชัยฟาดฟันทหารอังวะตายไปเรื่อยๆ จนใกล้จะถึงตัวนายกอง หลวงพิชัยวิ่งเข้าหาม้าของนายกองอย่างไม่กลัวตาย จังหวะสวนกันนั้นเอง  นายกองก็พุ่งหอกใส่หลวงพิชัย หลวงพิชัยกระโดดขึ้นเอี้ยวตัวหลบหอกที่พุ่งมาชนิดเส้นยาแดงผ่าแปด แล้วฟันดาบใส่นายกองอังวะจนตายคาที่คาหลังม้าทันที ม่วงเห็นนายกองอังวะตายก็ฮึกเหิมถึงที่สุด เฮลั่น พระยาตากชักดาบออก เสียงดังลั่น “บุก”

พระยาตากสั่งเคลื่อนทัพ นำทหารที่เหลือตะลุยเข้าใส่ทันที ในขณะที่ทหารอังวะเห็นนายกองของตนตายก็ขวัญเสีย  แตกพ่ายไม่เป็นขบวน

มุมหนึ่งในวัง ท่านเจ้าคุณกำแหงกำลังเล่าข่าวการศึกที่นนทบุรีให้ขันทอง หลวงศรีมะโนราช และขุนรักษ์เทวาฟังอย่างออกรส ท่านเจ้าคุณกำแหงฮึกเหิมมาก “ทัพของมังมหานรธาแตกพ่ายยับเยิน จนต้องถอยร่นกลับเข้าค่ายกันทีเดียว เสียดายที่พระยาตากมีกำลังน้อย มีแต่ทหารเมืองตากกับทหารเมืองนนทบุรีเท่านั้น  หาไม่ คงจะบุกรื้อค่ายอังวะได้ในวันเดียว”

ขุนรักษ์เทวาซัก “มีคนน้อยกว่าเช่นนี้ แล้วจะเอาชำนะได้หรือเจ้าคะ”

“อย่ากังวลไปเลยท่านขุน  ตอนนี้ ท่านเจ้าคุณพลเทพกำลังรวบรวมกำลังคน คาดว่าคงได้ไม่ต่ำกว่าหกหมื่น  ทัพมังมหานรธามีเพียงสามหมื่น ไม่มีทางสู้กับอโยธยาได้ดอก”

ขันทองหน้าเครียด “ก่อนหน้านี้  เราก็มีกำลังมากกว่ามาตลอดไม่ใช่หรือเจ้าคะ แต่สุดท้าย อังวะก็บุกมาถึงนนทบุรีจนได้  แลทัพของเนเมียวสีหบดีก็ยังมาไม่ถึง หากได้มาเพิ่มอีก ดีฉันเกรงว่าเราจะต้านไม่อยู่เจ้าค่ะ”