บทละครโทรทัศน์ หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 19 หน้า 3
หลวงศรีมะโนราชประชด “รู้ดีเหลือเกินนะเจ้าคะคุณพระ ไม่ออกรบเสียเองเลยเล่าจะได้รู้ว่ารบทัพจับศึกกับอัญเชิญพานหมาก อย่างใดที่ยากกว่ากัน”
“อย่าประชดประชันเลยคุณหลวง” ท่านเจ้าคุณกำแหงมองขันทองด้วยสายตาหยั่งเชิง “ออกพระศรีพูด ก็เพราะห่วงใยในอโยธยา จริงหรือไม่”
“ท่านเจ้าคุณก็ทราบว่าดีฉันมีเลือดอโยธยากึ่งหนึ่ง เหตุใดจะห่วงใยในอโยธยาไม่ได้เล่าเจ้าคะ”
ท่านเจ้าคุณกำแหงแอบทำหน้าเซ็ง ขันทองเอาตัวรอดไปอีกจนได้ หลวงศรีมะโนราชยิ้มแย้ม
“แล้วมิรู้ว่าระหว่างอโยธยากับโต้ระกี่ คุณพระห่วงใยเมืองใดมากกว่ากันเจ้าคะ หากมีศึกมาประชิดติดโต้ระกี่บ้าง คุณพระคงไม่ทิ้งโต้ระกี่ไปเข้ากับข้าศึกดอกนะเจ้าคะ”
ขุนรักษ์เทวารำคาญ “โอ๊ย พูดจาเสียดสีอยู่นั่น คุณหลวงลืมไปกระมัง ว่าเมาเหล้าจนไปดักทำร้ายออกพระศรี ดีที่ออกพระศรีไม่เอาเรื่องเอาราว มิเช่นนั้น คงไม่ได้ออกจากคุกมารับตำแหน่งเดิมเร็วเช่นนี้ดอก มิรู้ว่าระหว่างงูเห่ากับคุณหลวง อย่างใดไม่รู้คุณคนมากกว่ากัน” หลวงศรีมะโนราชโมโหสะบัดหน้าเดินจากไป ไม่พูดอะไรอีก
ขันทองถอนใจ ก่อนจะหันไปพูดกับท่านเจ้าคุณกำแหง “เป็นพระคุณนักที่ท่านเจ้าคุณเอาข่าวการศึกมาเล่าให้พวกดีฉันฟัง แต่ดีฉันคงต้องขอตัวไปทำงานต่อก่อน”
“เชิญเถิด ฉันเห็นออกพระมีใจห่วงใยบ้านเมืองเช่นนี้ ก็ดีใจนัก หากมีความคืบหน้าใด จะมาเล่าสู่กันฟังอีก”
ขันทอง และขุนรักษ์เทวาค้อมศีรษะให้ ก่อนจะเดินเลี่ยงไป ท่านเจ้าคุณกำแหงมองตามขันทองไป สายตาเต็มไปด้วยความสงสัยอยู่ตลอด
ขันทองเดินมาตามทางสีหน้าเฉยเมย ท่านเจ้าคุณกำแหงแอบสะกดรอยตามขันทองมา ขันทองเหล่มองเล็ก น้อยแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ รู้อยู่ตลอดว่าท่านเจ้าคุณกำแหงแอบตามา ทำไม่รู้ไม่ชี้เดินไปเรื่อยๆ ขณะนั้นเอง แมงเม่าก็เดินเข้ามาหาขันทอง แมงเม่ายิ้มแย้ม “คุณพระศรีเจ้าคะ” ขันทองหันไปมองแมงเม่า
ท่านเจ้าคุณกำแหงพอเห็นแมงเม่าเดินเข้ามาหาขันทอง ก็จ้องเขม็งทันที
“คุณพระมาอยู่นี่เอง ฉันตั้งใจจะคุยกับคุณพระมาหลายวันแล้ว แต่ก็ไม่ได้โอกาสเสียที จะไปหาที่เรือน พักนี้เสด็จท่านก็บรรทมเร็ว ฉันไปที่ใดไม่ได้เลย”
“มีกระไรรึ”
แมงเม่าหน้าขรึมลง “ฉันคิดทบทวนดีแล้ว ตั้งใจ จะบอกความลับบางอย่างให้คุณพระรู้เจ้าค่ะ”
ขันทองตกใจหน้าเสีย เหล่ไปทางท่านเจ้าคุณกำแหง จะให้ท่านเจ้าคุณกำแหงรู้เรื่องนี้ไม่ได้ แต่แมงเม่าก็ดันจะมาบอกตอนนี้ซะอีก แมงเม่าแปลกใจ สังเกตสีหน้าขันทอง “เป็นกระไรเจ้าคะ”