บทละครโทรทัศน์ หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 14
หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 14
บทประพันธ์ วรรณวรรธน์ / บทโทรทัศน์ เอกลิขิต
ทางเดินในวัง แมงเม่ากำลังเดิน จะไปเข้าเฝ้ากรมขุนวิมลตามทางเดินในวัง ท่านเจ้าคุณกำแหงเดินตามหาแมงเม่า พอหันไปเจอก็รีบเร่งฝีเท้าให้ทันแมงเม่า “แม่แมงเม่า ประเดี๋ยวก่อน”
แมงเม่าหันกลับไปมอง ท่านเจ้าคุณกำแหงรีบเดินเข้ามาหา ท่านเจ้าคุณกำแหงยิ้มแย้ม
“ฉันเพิ่งพูดคุยกับแม่แมงเม่าได้ไม่กี่คำเอง ให้ฉันเดินไปส่งแม่แมงเม่าเข้าเฝ้ากรมขุนวิมลท่านด้วยคนนะ”
แมงเม่าปั้นยิ้ม “อย่าเลยเจ้าค่ะ ท่านเจ้าคุณกลับไปอยู่กับออกพระศรีเถิด ป่านฉะนี้ออกพระศรีคงคิดถึงท่านเจ้าคุณแย่แล้ว” ท่านเจ้าคุณกำแหงหน้าเหยเกทันทีที่โดนรื้อฟื้นเรื่องเก่า รีบแก้ตัวเสียงแข็ง ท่านเจ้าคุณกำแหงเถียงคอเป็นเอ็น “ฉันไม่ได้ชอบชายด้วยกันจริงๆ” ท่านเจ้าคุณกำแหงยกมือไหว้ท่วมหัว
“สาบานต่อทวยเทพทุกชั้นฟ้าเลยก็ได้ คุณพระศรีเมาหนักนัก ฉันจึงเข้าไปช่วยเท่านั้น แลเรื่องนี้ฉันก็เล่าให้แม่เป้าฟังหมดแล้ว แม่เป้าไม่ได้บอกแม่แมงเม่ารึ”
“บอกเจ้าค่ะ” แมงเม่ายิ้มบางๆ “แต่เท่าที่ทราบมา ขุนนางผู้ใหญ่ที่มีทั้งชายแลหญิงพร้อมกัน ก็มีอยู่ไม่ใช่หรือเจ้าคะ เพียงแต่ไม่มีผู้ใดยอมรับเท่านั้น”
“แต่ไม่ใช่ฉัน” ท่านเจ้าคุณกำแหงอยากจะบ้าตาย “พุทโธ่ ต้องทำอย่างไรแม่แมงเม่าถึงจะเชื่อฉัน”
“ฉันเชื่อหรือไม่ ก็หาเป็นกระไรไม่ดอกเจ้าค่ะ” แมงเม่ายิ้มขำๆ “ที่ท่านเจ้าคุณต้องห่วง คือออกพระศรีเชื่อท่านเจ้าคุณหรือไม่ต่างหากเจ้าคะ” แมงเม่าเดินยิ้มขำๆเลี่ยงไป
ท่านเจ้าคุณกำแหงถอนใจเฮือกใหญ่ ไม่รู้จะทำยังไงดีแล้ว
ยามสาย กรมขุนวิมลกำลังเดินเล่นอยู่ในสวนของวัง โดยมีแมงเม่าและเจ้าจอมอำพัน เดินตาม ในขณะที่คุณท้าวโสภา เป้า และข้าหลวงคนอื่นๆ กำลังเก็บดอกไม้เดินตามหลังกรมขุนวิมลอีกที กรมขุนวิมลหน้าเครียดๆ
“แม่เพ็ญตั้งกลบทใหม่ขึ้นมาอีกแล้ว ครานี้พิสดารนัก แต่เกิดมาฉันไม่เคยพบเคยเห็นมาก่อน ก็เลยเรียกเจ้ามา เผื่อจะช่วยคิดแก้กันได้”
“กลบทแบบใดหรือเพคะ”
เจ้าจอมอำพันหยิบกระดาษจากชายพกออกมาส่งให้แมงเม่า “รับไปดูเองเถิด”
แมงเม่าไหว้ขอบคุณ ก่อนจะรับกระดาษมา แมงเม่าเห็นในกระดาษเขียนอักษรสี่แถวว่า