บทละครโทรทัศน์ หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 14 หน้า 3
“ยังยั้งทัพอยู่ที่ลำปางกับทวาย ส่วนจะเคลื่อนมาเมื่อใด กระผมหารู้ไม่ แต่กระผมก็ได้สั่งจัดเตรียมการป้องกันไว้แล้ว เจ้าจอมสงสัยสิ่งใดหรือขอรับ”
“หลังจากเรารบแพ้คราก่อน ฝ่ายในก็เริ่มมีการพูดคุยเรื่องนี้กันบ้างแล้ว แม้ส่วนใหญ่จะเชื่อว่าอังวะจะแพ้บุญบารมีของอโยธยาอีกครา แต่ฉันก็ไม่อยากประมาท”
จมื่นศรีสรรักษ์หน้าบึ้งตึงทันที “หมายความว่าอย่างไรขอรับ “ไม่อยากประมาท” คุณพี่กับท่านเจ้าคุณคงไม่ได้คิดจะส่งสาส์นยอมแพ้อีกนะขอรับ”
เจ้าจอมเพ็ญ และพระยาพลเทพชักสีหน้าไม่พอใจทันที เรื่องอื่นยังพอว่า แต่เรื่องรักชาติจนน่ารำคาญของจมื่นศรีสรรักษ์ เป็นสิ่งที่น่าเบื่อมาก พระยาพลเทพหน้าบึ้งตึง “ไม่มีผู้ใดอยากยอมแพ้เป็นเมืองขึ้นเมืองออกให้เสียราศีดอกคุณพระนาย เจ้าจอมท่านเพียงแต่พูดเผื่อไว้เท่านั้น”
จมื่นศรีสรรักษ์ไม่พอใจ “จะต้องเผื่อทำไมขอรับ ถ้าพวกอังวะมันดีจริง คงยกมาล้อมอโยธยาเหมือนคราพระเจ้าอลองพญาแล้ว ไม่ยั้งทัพอยู่เช่นนี้ดอก”
“แต่เจ้าก็พ่ายแพ้ จนต้องซมซานหนีมันกลับมาแล้วไม่ใช่รึ”
จมื่นศรีสรรักษ์โมโห “กระผมรบแพ้จริง แลหวาดกลัวพวกมันนัก แต่กระผมไม่มีวันยอมแพ้ขอรับ”
เจ้าจอมเพ็ญหงุดหงิดเลยรีบตัดบท “เอาเถิดๆ พี่เองก็หวังเป็นแม่หยั่วเมือง หากอโยธยาตกเป็นเมืองขึ้น ตำแหน่งแม่หยั่วเมืองคงหมองนัก พี่จะไม่ทำอีกก็แล้วกัน” จมื่นศรีสรรักษ์มีสีหน้าดีขึ้นที่พี่สาวยอมรับปาก
พระยาพลเทพแอบเบ้ปากด้วยความหมั่นไส้ความรักชาติของจมื่นศรีสรรักษ์เป็นที่สุด
ยามเย็น บนเรือนขันทอง สำรับอาหารมากมายถูกตั้งสำรับเต็มโต๊ะไปหมด แมงเม่ายืนฉีกยิ้มให้ขันทองที่ยืนอึ้งๆอยู่ แมงเม่ากะเอาใจขันทองเต็มที่เพื่อจะให้สอนกลบท โดยมีแน่น เป้า ยืนอยู่ใกล้ๆ ในขณะที่เยื้อน แม้น นั่งพับเพียบอยู่ เยื้อนมองแมงเม่าด้วยสายตาหมั่นไส้สุดๆ แมงเม่ายิ้มแย้ม
“เชิญเลยเจ้าค่ะ ถ้าไม่พอ ฉันจะเอามาเพิ่มให้อีกเจ้าค่ะ”
“เพียงเท่านี้ สามวัน ฉันยังกินไม่หมดเลย”
แน่นยิ้มขำๆ “ถ้าอย่างนั้นก็รีบกินเข้าเถิดเจ้าค่ะคุณพระ แม่เป้าอุตส่าห์ทำให้เองกับมือเชียวนาฎ
ขันทองหันไปมองแมงเม่า “ไม่ใช่ฝีมือเจ้ารึ”
“พุทโธ่ คุณพระเจ้าขาเคยเห็นฉันทำกับข้าวกับปลาหรือเจ้าคะ แต่ถ้าคุณพระอยากกินส้มสูกลูกไม้ ฉันพอจะไปปีนเก็บมาให้ได้นะเจ้าคะ”
เป้าหัวเราะคิกๆ “ขืนปีนต้นไม้เล่นในวัง ได้โดนจับขังกันพอดีแม่แมงเม่า” เป้าหันไปพูดกับขันทอง