บทละครโทรทัศน์ หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 14 หน้า 4
“ฉันไม่แน่ใจ ว่าจะถูกปากคุณพระหรือไม่ แต่ฉันก็ทำตามที่ท่านขุนจิตบอกทุกประการนะเจ้าคะ”
ขันทองยิ้มรับ “ขอบน้ำใจนักแม่เป้า” ขันทองนั่งลง แมงเม่า เป้า และแน่นก็ทยอยนั่งตาม
เยื้อนหมั่นไส้สุดๆ “อันที่จริง คุณพระท่านก็มีข้าวปลาอาหารอยู่แล้ว แม่หญิงไม่น่าลำบากเลยนะเจ้าคะ”
แมงเม่ามองเยื้อนด้วยความสงสัย ทำไมเยื้อนต้องแขวะตนตลอด เป้ายิ้มแย้ม ไม่สงสัยอะไรเลย
“ไม่ลำบากดอกจ้ะ กับข้าวกับปลาพวกนี้ ฉันต้องทำให้คุณท้าวโสภาท่านอยู่แล้ว เพียงแต่ทำเพิ่มขึ้นเท่านั้นเอง”
แน่นยิ้มแย้ม “ยังเผื่อแผ่มาถึงพวกเจ้าด้วยนะ ลงไปกินซี ฉันวางไว้ในครัวน่ะ”
แม้นดีใจ “จริงหรือเจ้าคะ” แม้นไหว้ “เป็นพระคุณเหลือเกินเจ้าค่ะ ลาภปากนังแม้นแท้ๆ”
เยื้อนทิ้งค้อนด้วยความไม่พอใจ แต่ก็ทำอะไรมากไม่ได้
เยื้อนเดินลงเรือนมาพร้อมกับแม้น ด้วยอารมณ์หงุดหงิดเต็มที่ หมั่นไส้สุดๆ
“เช้าถึงเย็นถึง หน้าไม่มียางเลยหรืออย่างไรวะ”
“เพลาๆเสียงบ้างเถิดวะ นังเยื้อนเอ๊ย” เยื้อนหันมาตวาดแว๊ด “เอ็งพูดกระไรอีแม้น”
“ถึงข้าจะเพิ่งมาอยู่ แต่ข้าก็ดูออกนาโว้ย คุณพระท่านเป็นคนดีมีเมตตา แลยังรูปงามอีกด้วย แต่ถึงอย่างไร ท่านก็เป็นขันที เอ็งอย่าฝันเฟื่องเลยวะ”
เยื้อนยิ้มเยาะ “เอ็งไม่รู้กระไร ขันทีก็เป็นคน ต้องการความสุขไม่ต่างกันดอก” เยื้อนเชิด มั่นใจ “แลข้าก็รู้ ว่าควรทำอย่างไรให้คุณพระมีความสุข” เยื้อนเดินเชิดจากไป แม้นได้แต่มองตามด้วยความอ่อนใจ
ห้องหนังสือขันทอง ขันทองเดินนำแมงเม่าเข้ามา พร้อมกับอ่านกลบทที่แมงเม่าต้องแก้ด้วย
“มิน่าเล่า ถึงแก้ไม่ได้” ขันทองหันไปคืนกระดาษที่จดกลบทให้แมงเม่า แมงเม่ารับกระดาษมา
“แล้วคุณพระแก้ได้หรือไม่เจ้าคะ”
“กลบทเช่นนี้มีวิธีแก้หลายทาง ทั้งไทยนับสาม ไทยนับห้า ไทยหลง ฤาษีแปลงสาร กลอักษรตัวเลข ดูเพียงเท่านี้ ยังไม่รู้ดอกว่าต้องใช้วิธีใดบ้าง”
แมงเม่าตื่นเต้นสุดๆ “มีมากเช่นนั้นเลยหรือเจ้าคะ ฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลย”
“ไม่แปลกดอก กลบทพวกนี้มักไม่ค่อยบันทึกไว้เป็นลายลักษณ์อักษร หากแต่ถ่ายทอดกันปากต่อปาก”
แมงเม่าลุ้นๆ “คุณพระจะสอนฉันใช่หรือไม่เจ้าคะ”
ขันทองยิ้มบางๆ “ฉันรับสินบนเจ้าทั้งเช้าทั้งเย็นแล้วนี่ จะบอกปัดได้อีกรึ” แมงเม่ายิ้มแย้มดีใจ
ขันทองหันไปมองทางอื่น แล้วใช้ความคิด เผื่อแมงเม่าเอาไปต่อยอดไขสาส์นลับได้ด้วย ก็จะได้ประโยชน์ไปด้วย “ฉันจะสอนเจ้าทีละกลก็แล้วกัน จากนั้น เจ้าเอาไปแก้เอง...”