บทละครโทรทัศน์ หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 14 หน้า 2
“มงเยืหอกกบบจ เอใหนปลเลบ หลสส่ะพหาว กเสยอกสขตึภ”
แมงเม่าตกใจสุดๆ เพราะลักษณะกลบทเหมือนในกลักลายผีเสื้อไม่มีผิด “นี่มัน”
สีหน้าแววตาแมงเม่าตกใจมากจนพูดไม่ออก กรมขุนวิมลตกใจไปด้วย “มีกระไรรึ”
แมงเม่าตั้งสติได้ อึกๆอักๆ “เอ่อ ไม่มีเพคะ หม่อมฉันเห็นความพิสดารของกลอนกลนี้ จึงตกใจเท่านั้นเองเพคะ”
“พุทโธ่ ฉันก็นึกว่าเรื่องกระไร ถ้ามันไม่พิสดารถึงเพียงนี้ ฉันก็ไม่ตามเจ้ามาดอก”
คุณท้าวโสภา และเป้า เก็บดอกไม้เสร็จก็เดินเข้ามาหากรมขุนวิมล
“นับวัน เจ้าจอมเพ็ญจะยิ่งสรรหาของแปลกมาแกล้งพวกเราทุกที อันกลบทนั้น ก็มีขึ้นเพื่อความบันเทิงเริงรมย์ ไม่รู้จะเอาแพ้ชำนะกันไปถึงไหน”
เป้าแกล้งเห็นด้วย “นั่นซีเจ้าคะ ถ้าเจ้าจอมอยากเอาชำนะถึงเพียงนี้ เราก็ยอมให้ชำนะไปเถิดเจ้าค่ะ”
คุณท้าวโสภาโวยทันที “ไม่ได้ ถ้าแพ้ก็ถูกเยาะเย้ยสมน้ำมะหน้าเอาน่ะซี ยอมได้อย่างไร”
เป้าหัวเราะคิกๆ เอาจริงๆ คุณท้าวโสภาก็อยากเอาชนะพอๆ กับเจ้าจอมเพ็ญนั่นแหละ
กรมขุนวิมลยิ้มๆ หันไปพูดกับแมงเม่า “ฉันรู้ ว่าครานี้หนักหนานัก เจ้าเอากลับไปแก้ที่เรือนคุณท้าวโสภาเถิด” กรมขุนวิมลจับบ่าแมงเม่าเป็นเชิงให้กำลังใจ “แต่ถ้าไม่ได้จริงๆ ฉันก็ไม่ตำหนิเจ้าดอก อย่ากังวลไปเลย”
“เพคะ” เจ้าจอมอำพันยิ้มขำๆ “แต่จะโดนคุณท้าวโสภาทิ้งค้อนใส่หรือไม่ เป็นอีกเรื่องนะแม่”
คุณท้าวโสภาหน้าจ๋อยไปพร้อมกับยิ้มเขิน ทุกคนพากันหัวเราะชอบใจ แมงเม่าเป็นคนเดียวที่หัวเราะไม่ออก เพราะรู้ว่ากลบทแบบนี้ยากขนาดไหน
ยามบ่าย ในตำหนักเจ้าจอมเพ็ญ เจ้าจอมเพ็ญเดินนำพระยาพลเทพ และจมื่นศรีสรรักษ์เข้ามาในตำหนัก
เจ้าจอมเพ็ญยิ้มแย้มอารมณ์ดี “วันนี้เป็นวันดี มีแต่เรื่องดีจริงๆ นอกจากใกล้จะได้ชัยในเชิงกลอนต่อกรมขุนวิมลแล้ว ยังสิ้นกังวลเรื่องกลักเสียที” เจ้าจอมเพ็ญเดินมานั่งที่ตั่งตัวโปรด
พระยาพลเทพหน้าเครียด “เรื่องกลัก ยังวางใจทั้งสิบส่วนไม่ได้ดอกขอรับ เพราะเป็นเพียงคำพูดจากปากคนเมาเท่านั้น”
จมื่นศรีสรรักษ์ยิ้มๆส่ายหน้า “คุณพี่เจ้าจอมพูดถูกจริงๆ ท่านเจ้าคุณช่างระแวงนัก ถึงขั้นนี้ยังไม่ยอมเชื่ออีก กระผมก็จนใจแล้ว แลไม่รู้จะไปหากลักที่ถูกทำลายไปแล้ว มาทำลายซ้ำต่อหน้าให้ท่านเจ้าคุณวางใจได้อย่างไร” เจ้าจอมเพ็ญ และจมื่นศรีสรรักษ์พากันยิ้มขำ ๆ พระยาพลเทพหน้าบึ้งตึงไม่พอใจ แต่ก็พยายามเก็บอารมณ์ไว้
“เรื่องการศึกอังวะ เป็นอย่างไรบ้างท่านเจ้าคุณ”