บทละครโทรทัศน์ หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 23 หน้า 3
เนเมียวสีหบดียิ้มเจ้าเล่ห์ “ข้าอยากได้ปัญญาท่านในการตีอโยธยา แม้เราจะเข้าล้อมจนอยู่ในระยะปืนใหญ่แล้ว แต่อโยธยายังอุดมสมบูรณ์นัก กำแพงเมืองก็แข็งแรงมั่นคง ลำพังแค่ยิงปืนใหญ่เข้าไป เห็นทียังไม่อาจเอาชัยได้” มังมหานรธาไม่พอใจ “แล้วเหตุใดข้าต้องบอกท่าน ให้ท่านได้ความดีความชอบด้วยเล่า”
เนเมียวสีหบดียิ้มๆ “เพราะเพลานี้ มีข้าคนเดียวที่ทำตามแผนการของท่านได้น่ะซี บอกมาเถิด เราจำต้องเร่งจบศึกนี้ให้เร็วที่สุด เพื่อกลับไปช่วยอังวะรบกับจีน” เนเมียวสีหบดีพูดดักคออย่างรู้ใจอีกฝ่าย “หรือท่านไม่ห่วงอังวะเสียแล้ว” มังมหานรธามองเนเมียวสีหบดีนิ่ง ก่อนจะถอนใจออกมาอย่างทำใจ
ทหารอังวะจำนวนมาก กำลังช่วยกันขนไม้ ข้าวของต่างๆเพื่อสร้างค่ายใหม่ บางคนก็ช่วยกันขุดหลุมเพื่อตอกเสาทำค่าย ช่วยกันขุดอุโมงค์ขึ้นภายในค่ายมีทั้งคนขุด คนขนดินเต็มไปหมด โดยมีจุดประสงค์จะขุดลงไปที่ฐานกำแพงเมืองอยุธยา แล้วใช้ไฟเผาฐานรากให้กำแพงเมืองทรุดลง มังมหานรธาบอกแผนการต่อเนเมียวสีหบดี “ท่านจงสร้างค่ายใหม่ 27 ค่าย ล้อมพระนคร รวมถึงเพนียดวัดสามพิหาร วัดมณฑป วัดนางปลื้ม แลวัดศรีโพธ์ เพื่อที่จะได้ยิงปืนใหญ่เข้าอโยธยาอย่างแม่นยำยิ่งขึ้น แต่การยิงปืนใหญ่เป็นตัวหลอก แท้จริงคือการขุดอุโมงค์ 5 แห่งด้านหัวรอ ขุดไปจนถึงฐานรากของกำแพงเมืองอโยธยาใช้ไฟเผาฐานราก จนกำแพงเมืองอโยธยาทรุดลงมา แล้วบุกเข้าไป”
เรือนพระยาพลเทพ พระยาพลเทพเดินมาส่งเจ้าจอมเพ็ญลงจากเรือน โดยมีจมื่นศรีสรรักษ์ ขุนแผลงฤทธิ์และกล้าตามมาด้วย พระยาพลเทพยิ้มแย้ม “เจ้าจอมอย่ากังวลเลย อังวะเตรียมการมาครานี้นานนัก เรื่องที่จะถอยทัพง่ายๆเป็นไม่มี แม้จะเสียแม่ทัพไปก็ตามเถิด”
เจ้าจอมเพ็ญโล่งอก “ฉันได้ยินท่านเจ้าคุณพูดเช่นนี้ก็ค่อยวางใจ กับเรื่องนี้ฉันลงทุนไปโขอยู่ หากถอยทัพกลับตอนนี้ ก็เท่ากับเสียทั้งต้นแลดอก ขาดทุนหนักนัก”
จมื่นศรีสรรักษ์ยิ้มประชด “จะหาผู้ใด ยินดีกับการสิ้นแผ่นดิน เสียบ้านเสียเมืองเท่ากับคุณพี่เจ้าจอมแลท่านเจ้าคุณเป็นไม่มีอีกแล้ว เป็นบุญของกระผมเหลือเกิน ที่ได้เห็นสิ่งที่หาดูยากเช่นนี้”
เจ้าจอมเพ็ญ และพระยาพลเทพหันมามองจมื่นศรีสรรักษ์ด้วยความไม่พอใจ จมื่นศรีสรรักษ์ลอยหน้ากวนๆ ก่อนจะเดินลงจากเรือนไปอย่างไม่แยแส เจ้าจอมเพ็ญหงุดหงิด
“ฉันกลับล่ะท่านเจ้าคุณ มีเหตุกระไรก็ส่งข่าวกันบ้าง”
“ขอรับ” เจ้าจอมเพ็ญลงจากเรือนตามน้องชายไป