บทละครโทรทัศน์ หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 6

หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 6

บทประพันธ์ วรรณวรรธน์ / บทโทรทัศน์ เอกลิขิต

ตอนบ่าย ในตำหนักกรมขุนวิมล แมงเม่ากำลังอธิบายการถอดกลตารางกลับดอกบัวให้กรมขุนวิมล เจ้าจอมเพ็ญ และเจ้าจอมอำพันฟัง โดยมีเลื่อนนั่งหมอบฟังอยู่ใกล้ๆเจ้าจอมเพ็ญด้วย แมงเม่าคลี่ตารางกลีบดอกบัวมาอธิบายประกอบด้วย

“การจะแก้กลนี้ ต้องแก้ตามลักษณะการเดินของตัวโคนในหมากรุกเพคะ”

แมงเม่าชี้ไปที่กลีบดอกบัวเฉียงซ้ายบน “พร”

แมงเม่าชี้ไปที่กลีบดอกบัวเฉียงขวาบน “โพยม”

แมงเม่าชี้ไปที่กลีบดอกบัวกลีบบนตรงกลาง “แจ่มแจ้ง”

“เราก็จะได้บรรทัดแรกว่า “พรโพยมแจ่มแจ้ง”  จากนั้นก็อ่านตามกลอักษรงูกลืนหาง ก็จะได้เป็น “พรโพยมแจ่มแจ้ง  โพยมพร” เป็นวรรคแรกเพคะ”

กรมขุนวิมล และเจ้าจอมอำพันพากันอึ้งไปหมด ไม่คิดว่าเจ้าจอมเพ็ญจะเล่นแรงขนาดนี้  ถึงขนาดเอากลหมากรุกมาซ่อนเอาไว้กลอนกลบทอีกที ในขณะที่เจ้าจอมเพ็ญ หน้าซีดเผือด ไม่คิดว่าเด็กอย่างแมงเม่าจะถอดได้

เจ้าจอมอำพันเจ็บใจ “มิแปลกใจแล้วว่าเหตุใดถอดกันไม่ได้ เอากลหมากรุกมาซ่อนเอาไว้ในกลกลอน ไม่เกินฝ่ายในไปโขอยู่หรือแม่เพ็ญ พวกกลหมากรุก กลทัพ กลศึก เป็นเรื่องของฝ่ายหน้า พวกทหาร ครูบามหาเถรเขาเรียนรู้กัน จะให้ฝ่ายในอย่างพวกเรารู้ได้อย่างไร”

เจ้าจอมเพ็ญหน้าเสีย  แต่ก็ยังแกล้งปั้นยิ้มกลบเกลื่อน “ผู้ใดว่าถอดไม่ได้กันจ๊ะแม่อำพัน”  เจ้าจอมเพ็ญหันไปมองแมงเม่า “ก็เพิ่งจะถอดได้อยู่นี่มิใช่รึ”

เจ้าจอมอำพันโดนเถียงข้างๆคูๆกลับมาก็ยิ่งโกรธหนัก “แม่เพ็ญ...”

กรมขุนวิมลปราม “พอได้แล้วแม่อำพัน” กรมขุนวิมลหันไปพูดกับแมงเม่า “ต่อไปซิเจ้าตัวดี ฉันอยากรู้ว่าเจ้าจะถอดว่าอย่างไร”

“เพคะ การเดินของโคนยังเหลืออีกสองทาง” แมงเม่าชี้ไปที่กลีบดอกบัวเฉียงซ้ายล่าง “แผ้วผ่อง”

แมงเม่าชี้ไปที่กลีบดอกบัวเฉียงขวาล่าง “กลางอัมพร ก็จะได้วรรคที่สองว่า “แผ้วผ่องกลางอัมพร ผ่องแผ้ว” จากนั้นหม่อมฉันขอเติมอีกสองวรรค คือดาษดาวดาสลอน  ดาวดาษล้อมแวดดาวเดือนแพร้ว แวดล้อมเดือนดาว เพคะ”