บทละครโทรทัศน์ หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 6 หน้า 4
บนเรือนคุณท้าวโสภา เลื่อนแอบขึ้นมาบนเรือนคุณท้าวโสภา เลื่อนมองซ้ายมองขวาให้แน่ใจว่าไม่มีใครอยู่ ก่อนจะแกล้งเรียก “คุณท้าว คุณเท้าเจ้าขา คุณท้าว”
ไม่มีเสียงตอบกลับมา เลื่อนเริ่มได้ใจ เลยเดินไปเปิดประตูห้องนอนเล็กออก แล้วรีบเข้าไปข้างในทันที เลื่อนรีบเข้าไปค้นหาของในห้องนอนทันที เพราะเข้าใจว่าเป็นห้องที่แมงเม่านอนเมื่อคืน เลื่อนค้นจนทั่ว แต่เจอแต่ผ้า สไบ ที่แมงเม่าเตรียมไว้ผลัดเปลี่ยนก่อนกลับ แต่กลับไม่เจอกลักที่ตนต้องการเลย ทันใดนั้นเองก็ได้ยินเสียงคุณท้าวโสภาดังขึ้น “ทำกระไรน่ะนังเลื่อน”
เลื่อนตกใจมาก หันกลับไปมอง เห็นคุณท้าวโสภา และเป้ายืนจ้องเขม็งอยู่ที่หน้าประตู คุณท้าวตวาดแว๊ด
“ข้าถามว่าทำกระไร คิดจะขโมยของรึ”
เลื่อนหน้าเสีย ก่อนรีบโวยวายกลบเกลื่อน “พูดกระไรอย่างนั้นเจ้าคะ หาหวายให้อีฉันแล้ว อีฉันก็มาหาคุณท้าวน่ะสิเจ้าคะ”
เป้าสงสัย “มาหาคุณท้าว พี่เลื่อนมีกระไรหรือจ๊ะ”
เลื่อนอึกๆอักๆ “เอ่อ หม่อมแม่ให้ฉันมาบอกคุณท้าว เรื่อง”เลื่อนคิดหนักพยามยามเอาตัวรอด ก่อนจะฉุกคิดขึ้น
“เอ่อ เรื่องภัตตาหารเพลวันพรุ่ง หม่อมแม่จะต้องไปถือศีล เลยอยากจะให้คุณท้าวทำเครื่องคาวหวานไปถวายเพลด้วย” เป้ามองเลื่อนด้วยสายตาระแวง “แล้วเหตุใดเข้ามาในห้องนี้ล่ะจ๊ะ ที่นี่ไม่ใช่ห้องคุณท้าวเสียหน่อย”
“ฉันจะไปรู้ได้อย่างไรเล่า ว่าห้องใดเป็นห้องของคุณท้าว เมื่อครู่ฉันก็ร้องเรียกแล้ว แต่ไม่มีใครขาน ฉันก็เลยถือวิสาสะเข้ามาดู แล้ว” เลื่อนอึกๆอักๆ พยายามหาเรื่องโกหก “เอ่อ สร้อยข้อมือฉันขาดตอนไหนก็ไม่รู้ก็เลยหาดู ไม่ได้คิดอกุศลจะขโมยกระไรเลยนะแม่เป้า”
เป้าระแวง “แล้วหาเจอหรือยังล่ะจ๊ะ ให้ฉันช่วยหาดีหรือไม่”
เลื่อนละล่ำละลัก “ไม่ต้องๆ ฉันหาเจอแล้ว” เป้า และคุณท้าวโสภามองแบบไม่เชื่อแม้แต่น้อย
เลื่อนรีบหลบตา ไม่กล้าพูดอะไรมาก คุณท้าวมองแบบไม่เชื่อ แต่ไม่มีหลักฐานจะมีปัญหากับคนของเจ้าจอมเพ็ญก็ไม่ดี “ช่างเถิด อย่างไรเสียห้องนี้ก็มีแต่ผ้าผ่อนแลของใช้เล็กน้อยของแม่แมงเม่า ไม่มีกระไรให้ขโมยอยู่แล้ว เอ้า เอ็งบอกข้าหมดแล้ว เหตุใดยังไม่กลับไปอีกเล่า”
“เจ้าค่ะๆ” เลื่อนรีบเดินหนีไปทันที
เป้ามองตามเลื่อนไป “ไม่น่าเชื่อถือเลยนะเจ้าคะคุณท้าว ฉันว่าต้องมีกระไรซ่อนอยู่เป็นแน่”
“ใช่ว่าฉันไม่รู้ แต่ไม่มีหลักฐาน จะให้ทำอย่างไร” คุณท้าวโสภาถอนใจออกมา “แม้แต่จะตีหมาก็ต้องดูหน้าเจ้าของนะแม่เป้า”
เป้าเข้าใจ “เจ้าค่ะ” คุณท้าวโสภาและ เป้า มองตามด้วยความหวาดระแวง ไม่เชื่อเลื่อนเลยซักนิด