บทละครโทรทัศน์ มนต์รักอสูร ตอนที่ 4
น้ำผึ้งมาที่ไร่อีกรอบตอนเช้า เจอเทิดกับผันกำลังจะออกไปที่ไร่พอดี น้ำผึ้งชะงักไป มองหน้าเทิดแบบตึงๆใส่กัน น้ำผึ้งจะเดินหนีเข้าบ้าน แต่เทิดเรียกไว้ “เดี๋ยว อย่าเพิ่งไป”
น้ำผึ้งหันมา คิดว่าเทิดจะหาเรื่องอีก “ว่าไงคะ”
เทิดเดินกลับมา มองหน้าน้ำผึ้งแบบจะหาเรื่อง “วันนี้ฉันหวังว่านันท์จะได้เรียนอะไรเป็นชิ้นเป็นอันซักทีนะ ถ้ากลับมาแล้วเจอว่ามีเรื่องอะไรอีก ฉันไม่ปล่อยเธอไว้แน่”
“ฉันจะพยายามค่ะ แต่ไม่รับปาก”
“ทำไมรับปากไม่ได้”
“ฉันบอกว่าฉันจะพยายาม แต่ให้ฉันพยายามคนเดียวมันไม่ได้ผลหรอกค่ะ”
“เธอหมายถึงอะไร”
“แล้วแต่คุณจะคิดค่ะ ฉันเป็นครู ฉันก็จะทำหน้าที่ของฉันเท่าที่ทำได้ ไม่ได้มีหน้าที่มายุ่งเรื่องของคนอื่นอย่างที่คุณบอกไว้ ขอตัวนะคะ” น้ำผึ้งเดินหนีเข้าบ้านไป เทิดมองแบบเจ็บใจ ผันกลุ้ม
น้ำผึ้งกำลังตั้งใจสอนวิชาคณิตศาสตร์ให้นันท์ หอม อ้อย นันท์ไม่ได้สนใจที่สอน เอาแต่วาดรูปตัวการ์ตูนเล่นบนกระดาษหอมก็กับอ้อยก็แอบสัปหงกไปแล้ว
“คุณนันท์…คุณนันท์คะ หอม อ้อย”
นันท์วางดินสอ เงยหน้าขึ้นมองน้ำผึ้ง หอมกับอ้อยสะดุ้ง “ครับ”
“คุณนันท์เข้าใจที่ครูสอนเมื่อกี้ไหมคะ หอมกับอ้อยด้วย”
หอมกับอ้อยส่ายหัว
“ไม่เข้าใจครับ”
“ถ้าไม่เข้าใจงั้นคุณนันท์เลิกวาดการ์ตูนก่อนนะ แล้วเดี๋ยวครูอธิบายให้ฟังใหม่”
นันท์วางดินสอลงแล้วก็ท้าวคางทำหน้าเบื่อๆ อ้อยแทรกขึ้นมา “นี่ ไม่เห็นเหรอว่าคุณนันท์แกเบื่อน่ะ สอนอะไรก็ไม่รู้มีแต่เลขๆๆไม่เห็นน่าสนุกเลย จริงไหมพี่หอม”
“เอ่อ…”
อ้อยขู่ “จริงไหม”
“จริงจ้ะ ฉันเองวิชานี้ก็ไม่เข้าหัวเลย หลับตั้งกะเห็นเครื่องหมายบวกแล้ว…” หอมทำหน้าจ๋อยๆ อ้อยยิ้มกระหยิ่ม
น้ำผึ้งหันไปถามนันท์ “จริงเหรอคะ คุณนันท์เบื่อเหรอคะ”
“อื้อ เบื่อ ไม่ชอบเลข คิดไม่ออก”
น้ำผึ้งคิดหนักว่าจะทำยังไงดี “เอางี้ ครูให้พักก่อนดีไหมคะ”
ทั้งสามคนที่เหลือดูดีใจขึ้นมาทันที