บทละครโทรทัศน์ มนต์รักอสูร ตอนที่ 4 หน้า 2
“จริงเหรอครับ ครูจะให้พักได้เหรอ”
“ได้ค่ะ วันหลังถ้าคุณนันท์เหนื่อยหรือไม่เข้าใจแล้วอยากพักก็บอกครูได้เลยนะ”
“งั้นนันท์ขอพักนะฮะ”
“ครูจะไปเดินเล่นไปเข้าห้องน้ำอะไรก็ได้นะคะ เดี๋ยวอ้อยกับหอมอยู่กับคุณนันท์เอง”
“ได้ค่ะ “ น้ำผึ้งลุกออกไป นันท์มองหน้าอ้อย เหมือนรู้อะไรกันสองคน หอมแอบหวั่นๆ
น้ำผึ้งออกมาคุยโทรศัพท์กับฟ้าใส
“เรื่องโรงพยาบาลที่แกถามฉันไว้ ฉันจัดการให้หมดแล้วนะเป็นโรงพยาบาลที่เขาเชี่ยวชาญเรื่องตาโดยเฉพาะเชียวล่ะ เดี๋ยวแกบอกให้พ่อแม่เตรียมตัวไปกรุงเทพได้เลย ไม่เกินวันสองวันนี้”
“จริงเหรอฟ้า ขอบใจแกมากนะ แล้ว เรื่องที่พัก…”
“ฉันมีคอนโดอยู่ที่นั่น ตอนนี้ก็ไม่ค่อยได้ไปอยู่อยู่แล้ว ให้พ่อกับแม่พักที่นั่นก็ได้จนกว่าจะผ่าตัดเสร็จ ไม่งั้นก็ต้องจ่ายค่าห้องอีกตั้งกี่ต่อ ไหนจะค่ารักษาอีก จริงไหม”
น้ำผึ้งซึ้ง “ขอบคุณแกมากจริงๆฟ้า ถ้าแกไม่ช่วยฉันก็ไม่รู้จะจัดการยังไงเลย”
“ไม่เป็นไรแกน่ะตั้งใจทำงานไปก็พอ มีอะไรช่วยได้ฉันก็จะช่วย เต็มที่”
น้ำผึ้งดีใจ รู้สึกมีความหวังขึ้น
ในห้อง นันท์หันไปหาอ้อย พูดขึ้น “พี่อ้อย”
“คะ คุณนันท์”
“ครูเขามาสอนนันท์ยังไงฮะ”
อ้อยคิด “เท่าที่เห็นก็ขับมอเตอร์ไซค์มานะคะ”
“มอเตอร์ไซค์เหรอครับ”นันท์ยิ้มเจ้าเล่ห์
อ้อยนึกอะไรได้ หันไปหาหอม “พี่หอม”
หอมกลัวๆ “จ๋า…”
“ฉันคิดว่าคุณนันท์มีเรื่องให้แกทำ”
หอมยิ้มแหยๆ รู้สึกว่าต้องได้ทำเรื่องอะไรอีกแน่
หน้าบ้านตรงที่น้ำผึ้งจอดรถมอเตอร์ไซค์ไว้ หอมกับอ้อยออกมาทำท่าลับๆล่อที่รถของน้ำผึ้ง หอมหิ้วขวดน้ำกับอุปกรณ์ช่างมาด้วย
อ้อยกวักมือเรียก “มาเร็วไอ้หอม”
“มันจะดีเหรอวะอ้อย”