บทละครโทรทัศน์ มนต์รักอสูร ตอนที่ 4 หน้า 3
“อย่าพูดดังสิยะบอกให้ทำอะไรก็ทำไปเหอะ เร็วๆ”
สองคนช่วยกันทำอะไรยุกยิกอยู่แถวรถน้ำผึ้ง มุมหนึ่งตรงประตูบ้าน ป้าพรเดินมาสังเกตเห็นหอมกับอ้อย จึงแอบยืนดูเงียบๆ
น้ำผึ้งกลับเข้ามาสอนนันท์ พออธิบายอะไรไปนันท์ก็เข้าใจหมดแถมทำตัวเป็นเด็กดีจนผิดปกติ หอมกับอ้อยก็ทำเป็นตั้งใจเรียนด้วย มีแต่หอมที่ขยุกขยิกไปมาเหมือนมีอะไรจนอ้อยต้องเอาศอกกระทุ้งซักทีให้หาย
“คุณนันท์เข้าใจที่ครูสอนไหมคะ”
“เข้าใจครับ”
น้ำผึ้งยิ้ม ดีใจที่นันท์เริ่มอ่อนลง “งั้นวิชาเลขก็พอแค่นี้พอก่อนก็ได้ค่ะ คุณนันท์อยากเรียนอะไรเป็นพิเศษไหมคะ แบบวาดรูป ดนตรี…”
นันท์นึกอยู่สักพัก “วาดรูปก็ได้ครับ”
“งั้นวันนี้วาดรูปกันก็ได้ค่ะ วันหลังเราค่อยเล่นดนตรีกัน คุณนันท์เคยเล่นดนตรีอะไรมาก่อนไหมคะ”
นันท์นิ่งไป อ้อยแอบตกใจแต่ก็พยายามจะนิ่งไว้ “นันท์ไม่ชอบดนตรีครับ”
“เหรอคะ แต่ครูว่ามันก็ดีกับคุณนันท์นะ ไว้ครูจะลองหามาให้เล่นดู…”
“นันท์ไม่เล่น!” นันท์เสียงดังขึ้นมาจนน้ำผึ้งตกใจ
อ้อยเข้าไปจับตัวนันท์ไว้ “คุณนันท์แกไม่ชอบจริงๆ ไม่ต้องพยายามหรอก สอนวาดรูปไปน่ะดีแล้ว”
น้ำผึ้งพยักหน้ายังไม่ค่อยเข้าใจว่าเกิดอะไร “งั้นคุณนันท์วาดรูปแล้วกันค่ะ เดี๋ยวครูหยิบกระดาษให้”
นันท์หยิบกระดาษไปวาดรูปแล้วก็ไม่ได้พูดอะไรอีก
น้ำผึ้งสอนเสร็จกำลังจะกลับ หอมกับอ้อยออกมาส่ง
อ้อยแกล้งพูดดีๆ ด้วย “กลับดีๆนะคะครูขา”
“ขอบใจจ้ะ ฝากบอกคุณนันท์ด้วยว่าวันนี้ตั้งใจเรียนมากเลยนะวันนี้”
“ค่ะ ไว้อ้อยจะบอกให้” เธอบอกกับหอม “เนอะพี่หอม”
หอมอึกอัก “จ้ะ”
น้ำผึ้งยิ้มให้ทั้งสองคนแล้วก็เดินไปที่รถ
“เดี๋ยวค่ะคุณน้ำผึ้ง” ป้าพรเดินออกมาจากในบ้าน
น้ำผึ้งหันมา “คะ?”
“ไม่มีอะไรค่ะ กลับดีๆนะคะ”
น้ำผึ้งพยักหน้าแล้วสตาร์ทรถก่อนจะขับออกไป